Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΗΝ Λ.Δ. ΚΙΝΑΣ


Η αγορά κρασιού της Λ.Δ. Κίνας αποτελεί μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες αγορές εισαγόμενου οίνου, με τον ετήσιο ρυθμό αύξησης την τελευταία πενταετία να υπερβαίνει το 30%. Η διαρκής αύξηση της κατανάλωσης κρασιού συνδέεται με την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος ενός συνεχώς διευρυνόμενου καταναλωτικού κοινού, αλλά και την ανάδειξη του κρασιού ως συμβόλου κύρους και κοινωνικής καταξίωσης.
Τα εισαγόμενα κρασιά χαίρουν, γενικά, μεγαλύτερης εκτίμησης από τα εγχώρια, λόγω της ποιότητας και της φήμης τους, αλλά κατέχουν ακόμα ένα πολύ μικρό μερίδιο της αγοράς. Οι μεγάλες εγχώριες οινοποιητικές εταιρείες διαθέτουν εκτεταμένα δίκτυα διανομής και ελέγχουν ένα σημαντικό κομμάτι της αγοράς, ενώ τα εισαγόμενα προτιμώνται σε χώρους μαζικής εστίασης και από υψηλά εισοδηματικά στρώματα. Τα γαλλικά κρασιά ηγεμονεύουν της αγοράς εισαγόμενου οίνου, ενώ έπονται κρασιά τόσο του Νέου Κόσμου (Αυστραλία, Χιλή, ΗΠΑ), όσο και του Παλαιού (Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Αυστρία) σε μια αγορά που ακόμα είναι «ανοιχτή» για όλες τις χώρες.
Τα ελληνικά κρασιά έχουν παρουσία λίγων χρόνων στην Κίνα, με μικρό μερίδιο αγοράς στα εισαγόμενα κρασιά και μάλλον αποσπασματική παρουσία, σε επίπεδο εταιρειών. Παρόλα αυτά, οι προοπτικές που διανοίγονται είναι ευνοϊκές, λόγω της αλματώδους ανάπτυξης της αγοράς και της ύπαρξης, ακόμη, μεγάλων περιθωρίων διείσδυσης σε μια αγορά που δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλώσει δομές, προτιμήσεις και οινική κουλτούρα. Απαιτείται, όμως, εθνική/κλαδική στρατηγική στόχευση και μακροπρόθεσμη δέσμευση για προσφορά ενός ποιοτικού και σε επίπεδο ποικιλίας, αμιγώς ελληνικού οίνου.
1. ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΓΟΡΑΣ Η οικονομία της Λ.Δ. Κίνας αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ετησίως με ρυθμό ανάπτυξης πέριξ του 10%. Η ταχεία ανάπτυξή της είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών της και τη δημιουργία μιας ευάριθμης ανώτερης εισοδηματικά τάξης, που έχει υιοθετήσει καταναλωτικά πρότυπα συμπεριφοράς ανεπτυγμένων οικονομιών και διαθέτει μεγάλος μέρος του εισοδήματος της σε εισαγόμενα προϊόντα, που θεωρούνται ανώτερης ποιότητας, σε σχέση με τα εγχώρια.
Εξάλλου, η ηγεσία της Λ.Δ. Κίνας έχει θέσει ως κεντρικό στόχο του επόμενου πενταετούς οικονομικού πλάνου ανάπτυξης (20112015) την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης και την εξισορρόπηση του εμπορικού της ισοζυγίου με την ταχύτερη άνοδο των εισαγωγών, σε σχέση με τις εξαγωγές της.
Πέρα από τα ευνοϊκά μακροοικονομικά στοιχεία, η αγορά του κρασιού από σταφύλια ευνοείται από την κυβερνητική πολιτική περί επισιτιστικής αυτάρκειας της Λ.Δ. Κίνας. Η στροφή από τα παραδοσιακά κινεζικά κρασιά από ρύζι και δημητριακά σε κρασιά από σταφύλια είναι στο πλαίσιο της εξοικονόμησης διατροφικών πόρων για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του κινεζικού πληθυσμού, αλλά και θεωρείται, επίσης, ότι οι αμπελοκαλλιέργειες θα ενισχύσουν περισσότερο, σε σχέση με άλλες καλλιέργειες, το εισοδήμα του αγροτικού πληθυσμού της Λ.Δ. Κίνας.

from: Γραφείο Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων Πρεσβείας Ελλάδος στο Πεκίνο

Τιμή ρεκόρ για λευκό κρασί

Το πιο ακριβό λευκό κρασί του κόσμου

Στην τιμή των 85.000 ευρώ πουλήθηκε στο Λονδίνο ένα μπουκάλι κρασί Μπορντό 200 ετών, καθιστώντας το έτσι το πιο ακριβό μπουκάλι λευκό κρασί στον κόσμο, ανακοίνωσε σήμερα ένας έμπορος κρασιών.

Το Le Chateau d'Yquem του 1811 αγοράστηκε από έναν γάλλο συλλέκτη, τον Κριστιάν Βανέκ για το νέο του εστιατόριο στο Μπαλί. Η φιάλη πωλήθηκε στο Ριτς του Λονδίνου από την Antique Wine Company, μια εταιρεία που ειδικεύεται στην πώληση σπάνιων κρασιών.

Ο Στέφεν Ουίλιαμς, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, εξήρε τη θρυλική χρονιά του κρασιού το οποίο οφείλει την επιτυχία του εν μέρει στις εξαιρετικές καιρικές συνθήκες του εν λόγω έτους.
«Το Le Chateau d'Yquem είναι το καλύτερο λευκό κρασί στον κόσμο», τόνισε.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα λευκά κρασιά που χειροτερεύουν με το πέρασμα του χρόνου, το Chateau d'Yquem, που καλλιεργείται κοντά στη Sauternes στους αμπελώνες του Μπορντό, ωριμάζει καλά και μπορεί να βελτιώνεται επ' αόριστον.
Η μεγάλη ποσότητα των υπολειμματικών σακχάρων, σε συνδυασμό με τη φυσική οξύτητα των σταφυλιών, δρα ως συντηρητικό και αποτρέπει το κρασί από το να χειροτερεύει, σημείωσε.
«Έχει τη δυνατότητα να διαρκεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα λευκά κρασιά», δήλωσε ο Ουίλιαμς. Παρά το γεγονός ότι το μπουκάλι δεν έχει ακόμη ανοιχτεί, το κρασί έχει πιθανότατα μια «καραμελωμένη γλύκα», εκτίμησε.

«Φανταζόμαστε ότι έχει κρεμώδη υφή, που επικαλύπτει το στόμα με τον πλούτο της αφήνοντας μια γλυκιά γεύση», πρόσθεσε.

Το προηγούμενο ρεκόρ για ένα λευκό κρασί κατέχει επίσης ένα μπουκάλι Chateau d'Yquem Sauternes του 1787, το οποίο προέρχεται από τους ίδιους αμπελώνες με το μπουκάλι του 1811, καθώς εκείνο είχε πουληθεί στην τιμή των 60.000 δολαρίων.
Το ρεκόρ του ακριβότερου κρασιού στον κόσμο κατέχει ένα Cheval Blanc 1947, ένα κόκκινο κρασί που πουλήθηκε από τον οίκο Christie's για 304.375 δολάρια στη Γενεύη τον περασμένο Νοέμβριο.


Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Της μόδας το ελληνικό κρασί στη Νέα Υόρκη


“Εσείς μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά αυτήν τη στιγμή όλα τα καλά εστιατόρια της Νέας Υόρκης -όχι μόνο τα ελληνικά!- σπεύδουν να τοποθετήσουν ελληνικά κρασιά στις λίστες τους, γιατί αυτά είναι της μόδας”.
Ο Στιβ Όλσεν, ένας από τους πιο γνωστούς γευσιγνώστες των ΗΠΑ και επίσημος “πρεσβευτής” των ελληνικών κρασιών, διαβεβαίωσε τους οινοπαραγωγούς της χώρας μας ότι “έξω πάμε καλά”. Το ίδιο διαπίστωσαν και οι υπόλοιποι επαγγελματίες του χώρου, από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ρωσία, που βρέθηκαν στην Ελλάδα, για να επισκεφθούν τον ελληνικό αμπελώνα.
Οι ξένοι επαγγελματίες, από τους χώρους της εμπορίας κρασιού (εισαγωγείς, διανομείς, καβίστες), της εστίασης (ιδιοκτήτες εστιατορίων και οινοχόοι), της εκπαίδευσης (σχολές τουριστικών επαγγελμάτων και οινοχοΐας) και της ενημέρωσης (δημοσιογράφοι οίνου), αναφέρθηκαν εκτενώς στη “νέα αντίληψη” που έχει εδραιωθεί, ειδικά στις ΗΠΑ, σε ό,τι αφορά το επώνυμο ελληνικό κρασί, μιλώντας σε ημερίδα που οργάνωσε η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) σε συνεργασία με τον Ελληνικό Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ).
Για διείσδυση του ελληνικού κρασιού στο Κεμπέκ και στο Οντάριο του Καναδά μίλησαν οι εκεί “πρεσβευτές” Βερονίκ Ριβέστ και Τζον Zάμπο, αντίστοιχα, ενώ για την ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά της Ρωσίας, όπου το ελληνικό κρασί έχει πολύ θετική εικόνα αναφέρθηκε ο επίσης “πρεσβευτής” Μπίσο Ατανάσοφ.
Το “δυνατό χαρτί” της οινικής Ελλάδας είναι οι γηγενείς ποικιλίες αμπέλου της χώρας μας. “Η ιδέα να προωθήσει η Ελλάδα όλα της τα κρασιά με αιχμή του δόρατος τις τέσσερις πιο γνωστές από αυτές, δηλαδή το ασύρτικο, το μοσχοφίλερο, το αγιωργίτικο και το ξινόμαυρο, είναι εκπληκτική”, δήλωσε ο Νταγκ Φροστ, ένας από τους τρεις ανθρώπους στον κόσμο που κατέχουν ταυτόχρονα τον τίτλο του Master of Wine και του Master Sommelier.
“Είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο”, δήλωσε από την πλευρά του ο Σωτήρης Ιωάννου, πρόεδρος της ΕΔΟΑΟ. “Είναι η πρώτη φορά που ξένοι επαγγελματίες δεν αρκούνται στο να μας επαινέσουν, αλλά μας διαβεβαιώνουν πως το ελληνικό κρασί έχει αποσπάσει πραγματικά μερίδια αγοράς στις χώρες τους και αποτελεί πλέον μετρήσιμη οντότητα”.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Ελληνικά κρασιά(ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ - ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ)


Μπορεί το γαλλικό κρασί να έχει τ'όνομα, αλλά το ελληνικό έχει τη χάρη. Κι αν μερικοί το... σνομπάρουν, ας γνωρίζουν ότι έχει κερδίσει επανειλημμένα διεθνή βραβεία, ενώ κύριος αγοραστής σαμιώτικων κρασιών είναι η Γαλλία. Τα ελληνικά κρασιά κερδίζουν έδαφος σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία και Κίνα.
Ονομαστές λευκές ελληνικές ποικιλίες είναι μεταξύ άλλων: Μοσχάτο Σάμου, Μοσχάτο (Αλεξανδρείας) Λήμνου, Μοσχοφίλερο Μαντινείας Αρκαδίας, Ντεμπίνα Ζίτσας Ιωαννίνων, Ασύρτικο, Αθήρι κυρίως στη Ρόδο απ'όπου βγαίνει και το σαμπανιζέ κρασί, Αϊδάνι στη Σαντορίνη, Βιλάνα Κρήτης, Ρομπόλα Κεφαλονιάς. Ιδίως τα ελληνικά λευκά κρασιά δεν παλαιώνονται εύκολα. Η παλαίωση εξαρτάται από την ποικιλία και τον τρόπο οινοποίησης.
Εξάλου, ξακουστά κόκκινα κρασιά προέρχονται από τις ποικιλίες: Αγιωργίτικο Νεμέας, Ξινόμαυρο στο τρίγωνο Αμύνταιο-Νάουσα-Στενήμαχος Μακεδονίας, Κοτσιφάλι/Μαντιλάρι Κρήτης, Μαυροδάφνη Πατρών.
Τα ξηρά κρασιά συνοδεύουν το κυρίως γεύμα, τα λευκά, σαλάτες-ψάρια, τα κόκκινα κρέας-κόκκινες σάλτσες, τα ροζέ ελαφριά γεύματα.
Το γλυκό κρασί συνοδεύει κυρίως τυριά, φρούτα, γλυκά.
Στα κρασιά προστατευόμενης γεωργικής ένδειξης προστέθηκαν μετά την Πρωτοχρονιά και τα: Χανίων, Ρεθύμνου, Ελασσόνας, Καβάλας, Θάσου, Ζακύνθου, Λέσβου, Σερρών.
**Το ξηρό αφρώδες λευκό Ζίτσας Ιωαννίνων από την ποικιλία Ντεμπίνα κερδίζει διαρκώς έδαφος στην αγγλική αγορά. Πέρα από τα λευκά και τα κόκκινα κρασιά υπάρχει και το Βοροινός σε ασκό.
**Ασύρτικο, Νυχτέρι και Βινσάντο (γλυκό) Σαντορίνης προέρχονται από τις βασικές λευκές ποικιλίες της Θήρας. Οι 3 βασικοί τύποι κρασιών της Σαντορίνης ταξιδεύουν κυρίως σε Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, ΗΠΑ κ.ά. Τα κρασιά του νησιού ξεχωρίζουν εξαιτίας του ηφαιστειακού εδάφους, των κλιματικών συνθηκών και του ιδιαίτερου τρόπου καλλιέργειας-κλαδέματος με την περίφημη «κουλούρα» της Σαντορίνης, διότι τα αμπέλια σχεδόν ακουμπούν στο έδαφος.
**Σήμα κατατεθέν της Κεφαλονιάς η περίφημη Ρομπόλα, που πλέον είναι και ΟΠΑΠ. Οίνος ξηρός, καλλιεργείται σε ημιορεινούς αμπελώνες και στις πλαγιές του Αίνου.
**Πασίγνωστο το Αγιωργίτικο Νεμέας Κορινθίας, που είναι ΟΠΑΠ και το 40% εξάγεται στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Μ. Βρετανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία.
**Ελληνικά και διεθνή βραβεία ακόμη και στο Μπορντό της Γαλλίας έχουν κερδίσει κρασιά των Πεζών Ηρακλείου. Βασικές λευκές ποικιλίες στην Κρήτη είναι: Δαφνή, Πλυτό, Θραψαθήρι (συγγενική στο Αθήρι), Βιλάνα, γηγενείς λευκές ποικιλίες, ενώ ντόπιες στα κόκκινα είναι τα Κοτσιφάλι, Μαντιλάρι, Λιάτικο. Ηρακλειώτικα κρασιά εξάγονται σε πάνω από 15 χώρες (Ε.Ε., Ρωσία, Κίνα), κυρίως λευκά ξηρά, ποικιλίας Βιλάνα.
**Αναρίθμητα βραβεία στις εκθέσεις τροφίμων και ποτών του κόσμου έχει κερδίσει το λευκό μοσχάτο κρασί της Σάμου, που θεωρείται η βασίλισσα των γλυκών κρασιών. Το κρασί της Σάμου χρησιμοποιείται για τη μετάληψη των Ορθοδόξων.
Εξάγεται σε 25 χώρες μεταξύ των οποίων και η Αυστραλία. Η ποικιλία λευκό μοσχάτο καλλιεργείται κατά 98% στο νησί. Καλύτερο δώρο, λένε, είναι το «Ανθεμις», που συνδυάζεται με γλυκά των ημερών.
Υπάρχουν πάνω από 10 τύποι κρασιών για όλα τα γούστα, με προϊόν αιχμής το «Νέκταρ», που δεν έχει προστιθέμενο οινόπνευμα αλλά είναι φυσικής ζύμωσης. Ερυθρές ποικιλίες στη Σάμο είναι: Φωκιανό (μικρασιάτικο), που υπάρχει και σε μικρονήσια του Αιγαίου, Ρητινό και Αυγουστιάτης.

from: http://www.enet.gr/

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

O Aφανής Ήρωας


Δεν έχει τη φήμη και το κύρος του Chardonnay ή του Sauvignon Blanc. Είναι ένα πολύ πιο «άσημο» σταφύλι, που ουδέποτε υπήρξε της μόδας. Αφανές και ατραγούδιστο μας χαρίζει, εντούτοις, μερικά από τα κορυφαία λευκά κρασιά της οικουμένης. Εξαιρετικά απλό στη φάση της νιότης του,

Semillon
μεταβάλλεται σε πολυεπίπεδο και εντυπωσιακό οίνο μετά από μερικών ετών ωρίμαση στη φιάλη. Όπως και οι ποικιλίες Riesling και Chenin Blanc, το Sémillon έχει τη σπάνια δυνατότητα να παράγει τόσο ξηρά όσο και γλυκά κρασιά.

Δύο είναι οι αδιαμφισβήτητοι πόλοι ποιότητας για την ποικιλία. Ο πρώτος βρίσκεται στην περιοχή Sauternes, στο Bordeaux της Γαλλίας, και ο δεύτερος στην Αυστραλία. Στο Sauternes η κυριαρχία της ποικιλίας είναι εμφανής, καθώς συμμετέχει στην παραγωγή των περίφημων γλυκών κρασιών της περιοχής σ’ ένα ποσοστό που αγγίζει το 80 τοις εκατό, ενώ το υπόλοιπο χαρμάνι συμπληρώνεται κυρίως από την ποικιλία Sauvignon Blanc και δευτερευόντως από το Muscadelle. Τα κρασιά Sauternes οινοποιούνται από σταφύλια που προσβάλλει ο Βοτρίτης, η επέμβαση του οποίου συμπυκνώνει τα τσαμπιά σε σάκχαρο αλλά και σε οξέα. Το αποτέλεσμα μιλάει στο ποτήρι: Έντονη γλυκύτητα, λιπαρότητα και πληθωρικότητα, πολύπλοκο μπουκέτο και μεγάλη αρωματική διάρκεια. Τα κορυφαία Sauternes μπορούν να συνεχίσουν την εξέλιξή τους στη φιάλη για δεκαετίες, αποκτώντας με την πάροδο του χρόνου ένα απίστευτο αρωματικό βάθος και μια απρόσμενα λιπαρή και πλούσια γεύση.

Αν η Γαλλία υπερέχει στο πεδίο των γλυκών Sémillon, η Αυστραλία υπερτερεί στο πεδίο των ξηρών. Τρία στιλ κρασιών της ποικιλίας συναντάμε στη χώρα της μακρινής Ωκεανίας. Κορυφαίο όλων αυτό που οινοποιείται στη Hunter Valley από όχι πολύ ώριμα σταφύλια, που δίδουν κρασιά με 10 έως 11,5 συνήθως αλκοολικούς βαθμούς. Τα κρασιά της Hunter Valley σπανίως ωριμάζουν σε καινούργια δρυ, ενώ στις πλείστες των περιπτώσεων δεν υπόκεινται σε μηλογαλακτική ζύμωση. Όταν είναι νεαρά, εμφανίζουν πολλές φορές έναν μάλλον αδιάφορο χαρακτήρα, αφού διαθέτουν ωχρότατο χρώμα, απλό και σχετικά ουδέτερο άρωμα και όξινη γεύση. Δέκα χρόνια μετά, αποκαλύπτουν έναν άλλο εαυτό, που εκπλήττει όποιον κάνει τη σύγκριση με τον προ δεκαετίας χαρακτήρα των οίνων αυτών. Η αρχική απλότητα και ουδετερότητα μετατρέπονται σε πολυπλοκότητα (κερί, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, μέλι κτλ.) και λιπαρότητα, που σπάνια απαντάμε σε λευκά κρασιά αυτού του αλκοολικού τιτλού και αυτού του οινοποιητικού στιλ.

Στη νότιο Αυστραλία (South Australia), και συγκεκριμένα στην περιοχή Barossa Valley, τα Sémillon που παράγονται είναι σαφώς πιο πλούσια σε αλκοόλη (13+%), αλλά και πιο γεμάτα γευστικά, αφού συνήθως η ζύμωση και η ωρίμασή τους συντελείται σε δρύινο βαρέλι. Τα κρασιά της Barossa προσεγγίζονται γευστικά, νωρίτερα από τα ομοποικιλιακά της Hunter Valley, ενώ οι δυνατότητες παλαίωσης που διαθέτουν είναι σαφώς μειωμένες.

Στη δυτική Αυστραλία (Western Australia) τα Sémillon που παράγονται ζυμώνονται, όπως και στο Barossa Valley, σε δρύινα κρασοβάρελα, με τη διαφορά ότι πολλά από τα κρασιά αυτά θυμίζουν αρωματικά περισσότερο την ποικιλία Sauvignon Blanc παρά το Sémillon. Στη δυτική Αυστραλία, εκτός από τα κρασιά που οινοποιούνται αποκλειστικά από Sémillon, παράγονται αρκετά λευκά με συμμετοχή της ποικιλίας Sauvignon Blanc, τα οποία θυμίζουν κάπως το στιλ των Graves.

Βεβαίως, οι Αυστραλοί δεν αναμειγνύουν το Sémillon μόνο με το Sauvignon Blanc, αλλά και με το Chardonnay. Οι λόγοι στην περίπτωση αυτή είναι περισσότερο εμπορικοί παρά ποιοτικοί, καθώς η ανάμειξη των δύο (Sémillon-Chardonnay) δεν είναι το ίδιο επιτυχημένη ως προς το αρωματικό και γευστικό αποτέλεσμα, σε σχέση με το διαχρονικό πάντρεμα του Sémillon με το Sauvignon Blanc, που αλληλοσυμπληρώνει και αλληλοαναδεικνύει τις δύο ποικιλίες.

Εκτός από τη Γαλλία και την Αυστραλία, η ποικιλία καλλιεργείται και σε πολλές άλλες αμπελουργικές ζώνες του πλανήτη. Σημαντικά δείγματα γραφής έχουν δώσει η Ν. Ζηλανδία, η Ν. Αφρική, η Χιλή, η Καλιφόρνια, ακόμη και ο Καναδάς.

Όσο για το τι σας προτείνω να δοκιμάσετε, θα δυσκολευτούμε, αφού τα αποκλειστικώς οινοποιημένα από Sémillon κρασιά που κυκλοφορούν στο νησί είναι μάλλον ανύπαρκτα. Πιο εύκολα μπορείτε να βρείτε την ποικιλία σε αναμείξεις με το Sauvignon Blanc ή το Chardonnay, παρά μόνη της σε κάποιο μπουκάλι. Η τυποποίηση των πάντων βλέπετε...

Το Sémillon εν τάχει

Αλκοόλη: μέτρια προς ψηλή.
Οξύτητα: μέτρια.
Αρώματα: απλό και ουδέτερο όταν είναι νεαρό. Στα δροσερά κλίματα τα αρώματα θυμίζουν συνήθως γρασίδι, σπαράγγια, πράσινο μήλο, χόρτα και λεμόνι. Στα ξηροθερμικά κλίματα κυριαρχούν πιο ώριμα αρώματα (μήλο, γκρέιπφρουτ, εξωτικά φρούτα, κερί).
Μπουκέτο παλαίωσης: τα πλείστα παλαιώνουν: κερί, μέλι, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, σταφίδες, μαρμελάδα.
Είδη:
  • Φρέσκα ξηρά λευκά κρασιά, ελαφριά, χωρίς δρυ.
  • Ξηρά κρασιά με ζύμωση στο βαρέλι, γεμάτα, πλούσια.
  • Γλυκά κρασιά από Βοτρίτη με ωρίμαση στο βαρέλι.
from: http://www.cypruswinepages.com