Σε συνδυασμούς απογειωτικούς

Φρούτα του καλοκαιριού (και όχι μόνο) σε συνδυασμούς απογειωτικούς, με τυριά, αλλαντικά και κρασιά! Καρπούζια, πεπόνια, νεκταρίνια, βερίκοκα, σύκα και σταφύλια. Zoυμερά και λαχταριστά, με έντονα αρώματα και γεύση που καθηλώνει τον ουρανίσκο. Τα καλοκαιρινά φρούτα είναι μέρος της καθημερινής μας απόλαυσης, μας δροσίζουν και αποτελούν μια ξεχωριστή επιλογή για ένα ελαφρύ καλοκαιρινό δείπνο παρέα με ένα ποτήρι κρασί. Επιλέξτε κρασιά με εξίσου έντονο αρωματικό χαρακτήρα, όπως είναι εκείνος των φρούτων, και αποφύγετε τις έντονες οξύτητες (εκτός και αν τα φρούτα είναι άγουρα) και τις πληθωρικές τανίνες - στοιχεία που είναι άκρως επιθυμητά για πιο πλούσιες λιπαρές γεύσεις. Ορισμένοι συνδυασμοί φρούτων με κρασί είναι:

Φράουλες-Ροζέ κρασί: Φρούτο όλο τσαχπινιά, ενδείκνυται για γευστικούς πειραματισμούς. Οι φράουλες συνδυάζονται ευχάριστα με φρέσκα λευκά τυριά, αλλά μπορείτε επίσης να τις προσθέσετε σε μια πράσινη σαλάτα, βάζοντας ελάχιστες σταγόνες από παλαιωμένο ξίδι και μυρωδικά, όπως δυόσμο ή βασιλικό. Στην περίπτωση αυτή, επιλέξτε ένα κρασί με έντονη οξύτητα, που στη μύτη να αποδίδει τα αρώματα της φράουλας. Ένα ροζέ είναι και σε αυτή την περίπτωση ιδιαίτερα ευχάριστο.

Καρπούζι-Ροζέ κρασί: Ένα φρούτο συνώνυμο με τις θερινές μας αναμνήσεις. Τρώγεται όλες τις ώρες, αλλά χάρη στη γλυκιά γεύση του συνδυάζεται παραδοσιακά και με λευκά, λίγο αλμυρά, τυριά, όπως η φέτα. Δοκιμάστε το με ένα ποτήρι ροζέ κρασί, όχι απόλυτα ξηρό, απολαμβάνοντας τις εναλλαγές της γλύκας του καρπουζιού με την πιπεράτη γεύση της φέτας και τη φρουτώδη γεύση του κρασιού.

Σύκα –Μαυροδάφνη: Έχετε παιχνιδιάρικη διάθεση; Μπείτε στην κουζίνα και παίξτε με τις αντιθέσεις των γεύσεων. Σερβίρετε στους φίλους σας φρέσκα ώριμα σύκα με ένα αλμυρό τυρί της αρεσκείας σας, Ροκφόρ, Κοπανιστή Μυκόνου ή Κατσικίσιο (Σεβρ) Μετσόβου και αφήστε τη γλύκα του σύκου να «σβήσει» τα ατίθασα γευστικά χαρακτηριστικά του τυριού. Βάλτε στο πιάτο λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς και πιείτε ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί, με βάση το Merlot, ή ένα ποτήρι Μαυροδάφνη.

Πεπόνι-Μαλαγουζιά: Γλυκό και μοσχομυριστό, χάρη στην πλούσια γεύση του μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ένα ευχάριστο ελαφρύ βραδινό. Ο συνδυασμός του με αλλαντικά, όπως το προσούτο, είναι μια κλασική και πάντα νόστιμη επιλογή. Μπορείτε ωστόσο να το συνδυάσετε και με μια ώριμη πικάντικη γραβιέρα. Και στις δύο περιπτώσεις, απολαύστε το με λευκό κρασί. Επιλέξτε ανάμεσα σε ένα πληθωρικό Viognier ή μια διακριτική Μαλαγουζιά.

Σταφύλια-Λευκό, Ροζέ ή Κόκκινο κρασί: Αν τα βάλετε στο τραπέζι σας μαζί με παρμεζάνα και καρύδια, έχετε ένα πλήρες γεύμα. Αν τα σταφύλια είναι λευκά, προτιμήστε ένα λευκό κρασί της αρεσκείας σας, ενώ, αν είναι κόκκινα, δοκιμάστε ένα ροζέ ή ένα κόκκινο. Όπως και να τα συνδυάσετε, οι καρποί που μας δίνουν το κρασί είναι ευχάριστοι σύντροφοί του.

Αχλάδια-Sherry: Ταιριάζουν επίσης ιδανικά με αλλαντικά. Πλαισιώστε τα με ισπανικό χαμόν και συνοδεύστε τα με ένα φίνο Sherry ή ένα αρωματικό Μοσχοφίλερο και αφήστε τις γεύσεις να σας ταξιδέψουν.

Κεράσια-Αγιωργίτικο: Μπορούν εύκολα να συνδυαστούν με λευκά φρέσκα τυριά όπως το ανθότυρο. Η παρουσία του τυριού κάνει τη γεύση τους πιο φιλική προς το κρασί. Δοκιμάστε τα με ροζέ ή ελαφριά κόκκινα κρασιά από Αγιωργίτικο, μια ποικιλία που παρουσιάζει συχνά στο αρωματικό της δυναμικό το άρωμα του κερασιού. Απολαύστε την αρωματική αρμονία και δροσίστε τον ουρανίσκο σας με τη φρεσκάδα του κρασιού.

Μπανάνες-Σαββατιανό: Παρότι δεν είναι φρούτα του καλοκαιριού, οι μπανάνες δεν λείπουν από το καλοκαιρινό τραπέζι. Η γλυκιά πλούσια γεύση τους τονίζεται ευχάριστα όταν συνδυάζεται με όξινα φρέσκα τυριά. Συνοδεύστε τες με λίγο Κατίκι Δομοκού ή γαλοτύρι και πιείτε ένα ποτήρι Σαββατιανό ή, για τους πιο τολμηρούς, ένα ερυθρό Gamay, που είναι γνωστό για τα αρώματα μπανάνας που το διακρίνουν.

Ροδάκινα, Βερίκοκα, Νεκταρίνια-Αθήρι: Αυτά τα τρία φρούτα παρουσιάζουν αρωματικές και γευστικές διαφορές, αλλά και σημαντικές ομοιότητες. Είναι αρκετά σαρκώδη και πλούσια στη γεύση και γι' αυτόν το λόγο μπορείτε να τα απολαύσετε μόνα τους ή να τα πλαισιώσετε με τυριά. Για άλλη μία φορά τα φρέσκα λευκά τυριά είναι μια πολύ καλή επιλογή, μπορείτε ωστόσο να επεκταθείτε και σε πιο ώριμες γεύσεις. Συνοδεύστε τα με λευκά κρασιά που εκφράζουν τα αρώματα των φρούτων, όπως αυτά που βασίζονται στις ποικιλίες Αθήρι, Chardonnay ή Viognier. Και αν έχετε την επιθυμία να γλυκαθείτε περισσότερο, επιλέξτε όσο το δυνατόν πιο ώριμα φρούτα και συνδυάστε τα με ένα ποτήρι γλυκό κρασί από την ποικιλία Μοσχάτο.

Φρούτα στη σαλάτα-Αφρώδες κρασί: Χαρίστε στις σαλάτες σας μια θερινή πινελιά, προσθέτοντας φρέσκα φρούτα. Μη διστάσετε να ανοίξετε ένα μπουκάλι αφρώδες κρασί και αφήστε τις σπαρταριστές φυσαλίδες του να φλερτάρουν με τους δροσερούς παρτενέρ, τα λαχανικά και τα φρούτα.

 Φρουτοσαλάτα-Vinsanto: Οι αρετές όλων των φρούτων και των χυμών τους συγκεντρωμένες σε ένα μπολ. Ακούγεται -και είναι- άκρως γευστικό και δελεαστικό. Για τους εγκρατείς, το ημιαφρώδες και ημίγλυκο Moscato d' Asti, με μόλις 5,5% αλκοόλ, είναι ο πιο ταιριαστός συνδυασμός. Αν όμως προσθέσετε και μια μπάλα παγωτό στη φρουτοσαλάτα σας, τότε ένα γλυκό κρασί είναι μάλλον μονόδρομος. Θα πείτε όχι σε ένα Vinsanto; Ποτέ!

from: http://2gym-kater.pie.sch.gr

Λευκό μοσχάτο, ποιοτικό, ελκυστικό και ανατρεπτικό συνάμα

Και τι δεν κουβαλάει η ιστορία του λευκού μοσχάτου. Από ταξιδευτές, πειρατές, και Οθωμανούς κατακτητές μέχρι ποιητές και τιτλούχους. Όλοι βάλανε στο timing που τους αναλογούσε, το πετραδάκι που χρειαζόταν για να χτιστεί σιγά σιγά η φήμη του. Κυρίως, όμως, οι παραγωγοί του, οι άνθρωποι που το αγάπησαν και επέμειναν τόσο πολύ, ώστε το λευκό Μοσχάτο να δηλώνει σήμερα «παρών» στα πέρατα της οικουμένης του κρασιού. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ιλουστρασιόν εκδοχή του λευκού Μοσχάτου, τότε θα πρέπει να ρίξουμε μια προσεκτικότερη ματιά στους αμπελώνες της Σάμου που είναι σαν προσεγμένη ζωγραφιά. Εκεί οι συνθήκες που ωριμάζει είναι ιδανικές και το λευκό Μοσχάτο προεδρεύει, καθώς τα σταφύλια του κοιτάζουν περήφανα το Αιγαίο.
Το μικρόρρωγο άσπρο μοσχάτο, ο αυτοκράτωρ της ποιότητας
Για το Μοσχάτο, η Jancis Robinson γράφει στο βιβλίο της «Vines, Grapes and Wines» (Mitchell Beazley,1986): «Το καλύτερο είδος Μοσχάτου ήταν γνωστό στην Ελλάδα αιώνες πριν τα άλλα είδη προβάλουν στην επιφάνεια. Το νησί της Σάμου είναι το παγκόσμιο αρχηγείο και η ποικιλία παραμένει η σημαντικότερη όλου του νησιού.

Στην Ελλάδα το Άσπρο Μοσχάτο δίνει ακόμη τα φημισμένα γλυκά κρασιά της Σάμου, της Πάτρας, του Ρίου Πατρών και της Κεφαλονιάς». Υπάρχουν πολλές «φορεσιές» της ποικιλίας και άλλα τόσα διαφορετικά ονόματα. Όμως το μικρόρρωγο άσπρο Μοσχάτο είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, ο αυτοκρά­τορας της ποιότητας της μεγάλης αυτής οικογένειας.

Γεγονός είναι πως η άνθηση του Μοσχάτου στη Μεσόγειο (και στην Ελλάδα) σχετίζεται άμεσα με το ότι μόνο τα σχετικά θερμά κλίματα μπορούν να αναπτύξουν ομαλά αυτή την ποικιλία για να δώσει κρασιά με πλούσια και έντονη γεύση. Τρανή απόδειξη, η περίπτωση της Σάμου, όπου το αμπέλι φοράει τα γιορτινά του στα μεγάλα υψόμετρα και στα αργιλοσχιστώδη εδάφη. Όπως συμβαίνει με τη μουσική, έτσι και το κρασί μπορεί να μας προσφέρει συναίσθημα, εικόνες, μυρωδιές, και ένα στοιχείο του θα ξυπνήσει μνήμες από εποχές που δεν έχουμε ζήσει.

Λέγεται πως οι αρχαίοι Έλληνες μετέφεραν το Μοσχάτο πέρα από την Κριμαία και αφού πάτησε γερά στα πόδια του στην Ελλάδα (κυρίως τη νησιωτική, με επίκεντρο τη Σάμο), απλώθηκε σιγά σιγά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Η ιστορία του αμπελώνα του κρασιού της Σάμου και του Μοσχάτου χάνεται στο χρόνο, στην εποχή που βασίλευε στο νησί ο Αγκαίος, ήρωας της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Όσο για τα χαρίσματα της σαμιώτικης γης και των προϊόντων της, ένας άλλος αρχαίος Έλληνας, ο Αίθλιος, ισχυριζόταν ότι στη Σάμο τα αμπέλια, οι συκιές και οι τριανταφυλλιές καρποφορούσαν δύο φορές το χρόνο! Υπερβολή; Ίσως, αλλά χαρακτηριστική της φήμης που είχε πάντα η Σάμος και η γη της.

Η τοπική παράδοση αναφέρει πως ο (Σάμιος) Πυθαγόρας είχε φτιάξει μια κούπα για να πίνει με μέτρο το κρασί. Είχε μάλιστα σχηματίσει μια γραμμή στο εσωτερικό της, η οποία οριοθετούσε το σημείο που έπρεπε να σταματήσει το γέμισμα. Μια στάλα παραπάνω και η κούπα άδειαζε όλο της το κρασί από μια κρυφή οπή που βρίσκονταν στη βάση. Ο Λόρδος Βύρων, αδιαφορώντας για το πυθαγόρειο μέτρο, έγραψε στο ποίημά του με τίτλο «Isle of Greece»: «γέμισε ξέχειλη την κούπα με σαμιώτικο κρασί». («Fill high the bowl with Samian wine»).

Η πραγματική όμως φήμη του νησιού ως τόπου παραγωγής κρασιών διάσημων για την ποιότητά τους δεν έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα. Αναπτύχθηκε πολύ αργότερα, στους Χριστιανικούς Χρόνους, κατ’ αρχάς πριν την εισβολή των πειρατών (τέλη του 1400) και στη συνέχεια όταν επέστρεψαν οι πληθυσμοί και ξανακατοικήθηκε το νησί (τέλη του 1600).
Η Σάμος και το μοσχάτο
Για να υπάρξουν κρασιά πραγματικά υψηλής ποιότητας, πρέπει να βρεθούν τα κατάλληλα σταφύλια στο κατάλληλο terroir και μάλιστα καλλιεργημένα με πολύ χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις. Κάτι δηλαδή που η Σάμος διαθέτει σε εξαιρετικό βαθμό, όπως επίσης, παράλληλα, μεγάλη έκταση που προσφέρει και την ποσοτική υπεροχή.

Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης των αμπελώνων της Σάμου βρίσκεται στα δυτικά, βόρεια και κεντρικά τμήματα του νησιού. Λόγω της απότομης πλαγιάς που χαρακτηρίζει τα βουνά της, πολλοί από τους αμπελώνες, ιδιαίτερα εκείνοι με υψηλό υψόμετρο, έχουν φυτευτεί σε πεζούλες, στα 800 μέτρα πάνω από το Αιγαίο. Φανταστείτε ένα αμφιθέατρο, στις κερκίδες του οποίου «κάθονται» τα αμπέλια που καταλαμβάνουν σχεδόν κάθε επίπεδο της ανηφοριάς, όπως για παράδειγμα στις ορεινές περιοχές πάνω από το χωριό Βουρλιώτες, στη βόρεια πλευρά του όρους Άμπελος.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθείτε στο νησί ή θα το επιλέξετε ως τον επόμενο προορισμό σας, ξεφύγετε για λίγο από τις υπέροχες παραλίες και ανακαλύψτε τη μυρωδάτη του πλευρά για την οποία είναι διάσημο ανά την υφήλιο. Για να φτάσετε εκεί θα διανύσετε δρόμους με πολλές στροφές, θα πάρετε μια γερή δόση οξυγόνου από το καταπράσινο τοπίο, θα απολαύσετε τη μαγεμένη σιωπή και αφού περάσετε τους Βουρλιώτες, θα συναντήσετε την Παναγία τη Βροντιανή – βρίσκεται νοτιότερα, μέσα σε μια παραμυθένια δασώδη περιοχή στα 450 μέτρα.

Εκεί θα σταθείτε για να πάρετε γεύση από την καταπληκτική θέα προς τα βόρεια και τα ανατολικά. Κάντε και μια στάση σε μια από τις πολλές πηγές του νησιού – που θεωρούνται από τις καλύτερες στη χώρα μας, για να δροσιστείτε ακριβώς όπως το κάνουν και τα σταφύλια.

Ύστερα, το βλέμμα σας θα σταθεί σίγουρα στα πετρώματα του τόπου, που ο χρόνος τα έχει αφήσει ανέπαφα και στα κεχριμπαρένια χώματα των αμπελώνων. Το βέβαιο είναι πως θα θαυμάσετε τα βορινά κρασοχώρια που απλώνονται στις πλαγιές του βουνού Άμπελος και φτάνουν ως τα βορινά παράλια του νησιού. Λίγο έξω από το Βαθύ, επισκεφθείτε και το Μουσείο του Σαμιακού Οίνου που βρίσκεται στο Μαλαγάρι, και ταξιδέψτε στο χρόνο ανακαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο έφτιαχναν οι πρόγονοί μας το κρασί. Τέλος, δοκιμάστε τα κρασιά στον ειδικό χώρο του μουσείου, και «μυρίστε» ταυτόχρονα την ιστορία του πλούσιου σαμιώτικου κρασιού.

from:http: http://www.athinorama.gr/

Aging Wine Without a Cellar

Although 99 percent of all the wine made in the world is meant to be enjoyed while it is young and fresh, the remaining 1 percent includes many of the most noteworthy wines. Accordingly, it's the rare wine lover who doesn't eventually decide that it would be a fine idea to "lay down" a few Bordeaux or Burgundies, Ports or fine dessert wines to improve with age.

But then you learn the "gotcha" of wine cellaring: For the best long-term results, fine wines need to be kept at a constant 55-60F (13-15C). Too cold, and they will barely evolve at all; too warm, and they will age quickly but not well.

So for SERIOUS wine collecting, unless you're lucky enough to have a natural cave or earthen basement that maintains the right temperature year-round, you'll have to invest in a free-standing cellar unit - a fancy refrigerator designed for wine - or have an insulated, climate-controlled room built in. As you might imagine, these are not inexpensive options.

Is there any hope for those of us who enjoy wine and want to try aging a few bottles without having to make a four-figure investment?

Well, sort of. With the understanding that it's a compromise, there is no reason to let the lack of a cellar deter you from setting a few good bottles aside. Here are a few hints that may help maximize your success:

* Start with ageworthy wines: "Big," tannic reds - Bordeaux and good international Cabernet Sauvignons, Rhones and Shirazes, and good Spanish reds like Rioja and Ribera del Duero - as well as fortified dessert wines like Port (both the Portuguese original and the Australian variety) and Madeira hold up well under adverse conditions. Don't try to age whites or delicate reds except perhaps as a limited experiment to see what will happen. Sometimes wine will suprise you.

* Choose your location wisely: Find a cool, quiet corner for your wine collection. Don't use the kitchen or dining room, and choose a spot away from direct sunlight and heat registers.

* Do not disturb: Let your wine bottles rest on their sides, so the cork stays in contact with the wine. And if you've heard the old legend about "turning" your bottles periodically, forget it. Your wine is sleeping, and it doesn't want to have somebody come in and roll it over any more than you would.

* Don't wait too long: While ageworthy wines stored under perfect conditions may last for decades, don't expect that kind of results at room temperature. Just about any cellarable wine should last fine for two or three years, especially in an air-conditioned or naturally cool home environment. But based on my experimence, five years approaches the limit; after that you run an increasing risk that your wine will be "tired" at best ... losing its fruit, browning in color, and taking on the heavy, sherrylike qualities that oxidation imparts.

from: http://www.guamdiner.com