Οι γνωστές-άγνωστες λέξεις που περιγράφουν το κρασί

Είστε αρχάριοι σε θέματα κρασιού? Σας αρέσει να το γεύεστε αλλά δυσκολεύεστε να  περιγράψετε την εμπειρία, αφού λέξεις όπως οι τανίνες, η οξύτητα, το σώμα και η ωρίμανση σας είναι άγνωστες. Δείτε τι σημαίνουν 10 πολύ συνηθισμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ένα κρασί και κάντε ένα ακόμη βήμα στην κατανόηση του θαυμαστού κόσμου του.

Άρωμα: Η ευχάριστη μυρωδιά που αναδίδει το κρασί και την οποία διαπιστώνουμε αρχικά με τη μύτη και στη συνέχεια με το στόμα μέσω της έμμεσης όσφρησης. Το άρωμα ενός κρασιού εξαρτάται από την καταγωγή του και την ποικιλιακή του σύνθεση (πρωτογενή αρώματα), τον τρόπο με τον οποίο οινοποιήθηκε (δευτερογενή αρώματα) και από το εάν έχει παλαιωθεί (τριτογενή αρώματα ή μπουκέτο)

Βελούδινο: Το βελούδο σε ένα κρασί προέρχεται από το αλκοόλ ή/και τη γλυκερόλη. Ο βελούδινος οίνος είναι φινετσάτος και αφήνει στο στόμα μια αίσθηση που μπορούμε να συγκρίνουμε με την αφή του βελούδου, Είναι σαρκώδες με μπουκέτο απαλών αρωμάτων

Γεμάτο: Ένα κρασί θεωρείται γεμάτο όταν τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι έντονα. Είναι όμορφα δομημένο, με σώμα , πλούσιο χρώμα και συμπύκνωση ουσιών

Επίγευση: Το σύνολο των εντυπώσεων που αποκομίζει αυτός που δοκιμάζει το κρασί μετά την κατάποση του. Εμπεριέχει την έντονη αρωματική διάρκεια αλλά και τις αισθήσεις αφής που αφήνει το κρασί στο στόμα (γλύκα, στυφάδα, κλπ). Ένα κρασί έχει όμορφη επίγευση όταν αφήνει στο στόμα ευχάριστες εντυπώσεις, οι όποιες ανάλογα με το πόσο διαρκούν μας επιτρέπουν να μιλήσουμε για μεγάλη (μακρά) ή μικρή (σύντομη)επίγευση. Με λίγα λόγια εάν μετά την κατάποση συνεχίζουμε να έχουμε την εντύπωση για αρκετά δευτερόλεπτα ότι το κρασί βρίσκεται ακόμη στο στόμα, τότε πρόκειται για κρασί με μακρά επίγευση

Ξηρό: Ξηρό θεωρείται το κρασί που στη γεύση δεν παρουσιάζει ίχνος γλυκύτητας

Οξύτητα: Η οξύτητα οφείλεται στην ύπαρξη οξέων στο κρασί, τα οποία προέρχονται από το σταφύλι. Η οξύτητα είναι μια από τις τέσσερεις βασικές γεύσεις του κρασιού. Τα  όξινα κρασιά είναι ζωντανά, δροσιστικά, νευρικά, άγουρα. Καταλαβαίνουμε την ένταση και τη δράση της οξύτητας από το ανεπαίσθητο τσίμπημα στα πλαγιά της γλώσσας και στους σιελογόνους αδένες. Αντίθετα τα κρασιά  εκείνα που υστερούν σε οξύτητα είναι επίπεδα, ουδέτερα, μονοδιάστατα

Παλαίωση: Στη γλώσσα του κρασιού δεν υπονοεί το φθαρμένο. Αντίθετα τις περισσότερες φορές η παλαίωση ενός κρασιού, για περιορισμένο χρονικό διάστημα το τελειοποιεί, ελαττώνοντας την οξύτητα του, στρογγυλεύοντας τις τανίνες του, εκλεπτύνοντας το άρωμα του. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται και εκλέπτυνση και χωρίζεται σε δύο φάσεις: την ωρίμανση και τη φυσική παλαίωση

Σώμα: Ένα κρασί με πλούσιο σώμα, είναι παχύ, πυκνό, δυνατό, καλοφτιαγμένο και συνήθως ενδείκνυται για παλαίωση. Όταν λέμε ότι ένα κρασί δεν έχει σώμα, εννοούμε πως είναι γευστικά ελαφρύ, πολλές φορές σε σημείο που να θυμίζει νερό, γι το λόγο αυτό το χαρακτηρίζουμε υδαρές

Τανίνες: Οι τανίνες είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των κόκκινων κρασιών. Πρόκειται για πολυφαινόλες που προέρχονται από τα τσαμπιά, τους φλοιούς και τα κουκούτσια των σταφυλιών. Δίχως να είναι πολύ ευχάριστες στη γεύση (πικρή, στυφή γεύση παρόμοια με εκείνη ενός δυνατού τσαγιού που επίσης περιέχει τανίνη) παίζουν καθοριστικό ρόλο σαν φυσικό συντηρητικό του κρασιού και όταν είναι καλής ποιότητας, γεμίζουν το στόμα δίνοντας στο κρασί σώμα και προσωπικότητα

Ωρίμανση: Ξεκινά τη στιγμή που ο μούστος γίνεται κρασί και σταματά με την εμφιάλωση. Η ωρίμανση περιλαμβάνει διάφορες διαδικασίες και την παραμονή του οίνου σε βαρέλια σύμφωνα με τις σύγχρονες τεχνικές, όπου σκοπός δεν είναι η οξείδωση του κρασιού αλλά ο εμπλουτισμός του με τανίνες που θα το βοηθήσουν να βελτιωθεί ακόμη περισσότερα κατά τη διάρκεια παλαίωσης

from: http://greekcellar.blogspot.com