Η γενέτειρα των σύγχρονων ροζέ κρασιών είναι -φυσικά- η Γαλλία. Κι όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, οφείλεται στην αφοσίωση αυτού του λαού στο… ερυθρό κρασί. Μάλιστα, στο ερυθρό! Διότι αν βάλεις έναν Γάλλο σε ζεστό κλίμα, θα θελήσει να πιει κάτι που να θυμίζει όσο το δυνατόν περισσότερο το αγαπημένο του ερυθρό κρασί. Πράγμα που σημαίνει πως είτε θα πιει ένα δροσερό, ελαφρύ ερυθρό ή έστω ένα είδος μεταμφιεσμένου ερυθρού, δηλαδή ένα ροζέ κρασί. Δεν πρέπει λοιπόν να μας ξαφνιάζει το ότι οι μεσογειακοί μας εταίροι, κάθε άνοιξη και καλοκαίρι πλημμυρίζουν τη Γαλλική και την Ιταλική Ριβιέρα με ροζέ κρασιά από το Tavel, το Anjou ή το Trento.
Πράγμα που βεβαίως δεν συμβαίνει στη χώρα μας, όπου, ακόμη κι αν δεν έχετε διαβάσει σχετικές στατιστικές, φαντάζομαι πως θα έχετε αντιληφθεί ότι το ροζέ κρασί δεν παίζει και πολύ σοβαρό παιγνίδι στο τραπέζι του Έλληνα. Αντιμετωπίζεται με προκατάληψη, η οποία έχει βεβαίως τους λόγους της.
Και πρώτα απ' όλα, η αντιμετώπισή του από τους ίδιους τους οινοποιούς, οι οποίοι του έδωσαν από την αρχή τον ρόλο του... παραπαιδιού του ερυθρού, του «καλού» τους κρασιού. Και μας πρότειναν άνοστα, άγευστα ακόμη κι ελαφρώς οξειδωμένα ροζέ κρασιά.
Κάποιοι άλλοι, θεωρώντας defacto ότι το ροζέ είναι το χρώμα του ασθενούς φύλου, το οποίο (όντας επίσης σίγουροι πως είναι άσχετο στα της γεύσεως θέματα) συμπέραναν πως αρέσκεται στις εύκολες γεύσεις, έδωσαν στα ροζέ κρασιά τους έναν υπερβολικά γλυκό, ανισόρροπο χαρακτήρα.
Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, λίγο και η καχυποψία του καταναλωτή απέναντι στο άγνωστο, έχουν φέρει το ροζέ στη θέση της περιστασιακής κατανάλωσης ή της επιλογής του μη χείρον βέλτιστο.
Και όμως είναι κρίμα κι άδικο. Καταρχάς άδικο για τους υπόλοιπους οινοπαραγωγούς που περιβάλουν με φροντίδα τα ροζέ κρασιά που φτιάχνουν. Φροντίδα αντίστοιχη μ' αυτή που δίνουν στα λεπτεπίλεπτα λευκά ή στα πολύπλοκα ερυθρά τους. Και κρίμα για όλους εμάς, που έτσι στερούμαστε τη γοητεία ενός όμορφου ροζέ χρώματος στο ποτήρι μας, ενός φρουτώδους αρώματος και μιας ευχάριστα ελαφριάς, δροσιστικής γεύσης στον ουρανίσκο μας. Πόσο περισσότερο που έχουμε τη τύχη να ζούμε σε μια μεσογειακή χώρα, όλο ζωηρά χρώματα και μυρωδιές αλλά και θερμοκρασίες που ευνοούν, αν όχι απαιτούν, τις δροσιστικές γεύσεις.
Ευτυχώς την τελευταία δεκαετία κάτι αλλάζει παγκοσμίως στο τοπίο. Στη Μεγάλη Βρετανία και την Ολλανδία, η άνοδος των πωλήσεων των ροζέ κρασιών είναι ραγδαία, παρόλο που οι αναλυτές εκτιμούν πως οφείλεται αποκλειστικά στην προτίμηση του γυναικείου πληθυσμού. Οι παραγωγοί των πιο διάσημων ροζέ ετικετών συσπειρώνονται και τις παρουσιάζουν σε λαμπρές εκδηλώσεις.
Γι' αυτό σας λέω, give rose wine one more chance!
Τι πρέπει να ξέρετε για την παραγωγή των ροζέ κρασιώνΑν ανήκετε σ' αυτούς που πιστεύουν πως το ροζέ κρασί φτιάχνεται ανακατεύοντας λευκό με ερυθρό, σας παρακαλώ πολύ να το ξεχάσετε. Η πρακτική αυτή, νέτα-σκέτα, απαγορεύεται. Τα ροζέ κρασιά αποτελούν μια ενδιάμεση κατηγορία. Βρίσκονται ανάμεσα στα λευκά και τα ερυθρά. Και για την οινοποίησή τους απαιτούνται κατ' αρχάς ερυθρά σταφύλια.
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε πως οι ανθοκυάνες, οι ερυθρές δηλαδή χρωστικές ουσίες στις οποίες οφείλεται το κόκκινο χρώμα ενός κρασιού, βρίσκονται στους φλοιούς του σταφυλιού. Και ακόμη, πως μόνο η επαφή του χυμού με το φλοιό, στη σωστή θερμοκρασία και για συγκεκριμένο χρόνο, θα δώσει το ποθητό αποτέλεσμα του χρωματισμού του. Συνεπώς, το κλειδί στην παραγωγή των ροζέ κρασιών είναι η εμπειρία του οινοποιού, ο οποίος θα επέμβει τη σωστή στιγμή. Θα απομακρύνει τους φλοιούς όταν ο χυμός πάρει το ροζέ χρώμα που ο ίδιος θέλει. Ο χρόνος αυτής της διαδικασίας που ονομάζεται εκχύλισηδεν είναι σταθερός και καθορισμένος. Μπορεί να διαρκέσει από λίγες ώρες μέχρι και εικοσιτέσσερις, ανάλογα με το σταφύλι που θα χρησιμοποιηθεί.
Το προφίλ των ροζέ κρασιώνΧρώμα που ανεβοκατεβαίνει με άνεση μια μεγάλη γκάμα αποχρώσεων, από το έντονο ροζ, το κερασί, το τριανταφυλλί έως το ροζ του σολομού και το πορτοκαλί της φλούδας κρεμμυδιού. Άρωμα, έντονα φρουτώδες. Σαν να μασάς φράουλες, μούρα, βατόμουρα κι όλα αυτά τα μικρά κόκκινα φρούτα του δάσους, όπως συνηθίζουμε να τ' αποκαλούμε. Γεύση δροσερή και φρέσκια με έντονη όμως προσωπικότητα. Κυρίες και κύριοι, αυτά είναι τα ροζέ κρασιά.
Πως θα τα απολαύσετεΤα ροζέ κρασιά είναι τα απόλυτα γευστικά passe partout. Οι πλέον ευέλικτοι παρτενέρ, διότι συνδυάζονται τέλεια, πρώτα απ' όλα με τα ορεκτικά και τα λαδερά φαγητά των λαών της Μεσογειακής λεκάνης. Είναι εντυπωσιακό το πόσο ταιριάζουν με τις, όλο σκόρδο και αρωματικά χόρτα, κουζίνες αυτών των περιοχών. Δοκιμάστε για παράδειγμα ένα ωραίο ροζέ κρασί με τα δικά μας πιάτα με σκορδαλιά ή ακόμη και με τη δύστροπη απέναντι στο κρασί, αγκινάρα. Θα εντυπωσιαστείτε από τη μαγεία του αρμονικού συνδυασμού. Τα πηγαίνουν επίσης πολύ καλά με τ' αλλαντικά και τα ζυμαρικά, ή με τις φριτούρες και τις μυρωδάτες σαλάτες της κινέζικης. Φροντίστε απλώς, με τους μεζέδες να βγάλετε τα πιο όξινα, με τα ψαρικά τα περισσότερο μαλακά, ενώ για τα πουλερικά, τα ψητά κρέατα και τα μαγειρευτά φαγητά κρατήστε τα λιπαρά και σαρκώδη. Όλα τους βεβαίως, πρέπει να σερβιριστούν δροσερά, αλλά όχι παγωμένα.
Ροζέ κρασιά από…Ξινόμαυρο: συνήθως έχουν ελαφρύ ροζ χρώμα, με αποχρώσεις που θυμίζουν το πορτοκαλί της φλούδας κρεμμυδιού. Μοσχοβολούν ρόδι, φράουλα, γλυκό βύσσινο.
Αγιωργίτικο: καθώς ο φλοιός του περιέχει περισσότερες ανθοκυάνες, το χρώμα των κρασιών είναι πιο έντονο, ρόδινο, κερασί ή τριανταφυλλί. Το δε άρωμά τους, έντονα φρουτώδες.
Cabernet Sauvignon: διαθέτει και αυτό πολλές ανθοκυάνες, οπότε τα κρασιά του εμφανίζονται ζωηρόχρωμα, μερικές φορές θυμίζουν «κοκκινέλι». Το άρωμα τους είναι χαρακτηριστικό, οξύ, ποικιλιακό.
Cinsault και Grenache: δίνουν ροζέ κρασιά με όμορφο τριανταφυλλί χρώμα και ιδιαίτερα ευχάριστο «γλυκό» άρωμα ώριμων φρούτων.
from: http://www.wineplus.gr της Μαρίας Νέτσικα
