Ελληνικοί Αφρώδεις Οίνοι

Οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι πλέον συνυφασμένες με τον ήχο του «ποπ!», που σημαίνει το άνοιγμα μιας φιάλης πολύτιμου καμπανίτη. Υπάρχουν, όμως, κι άλλες αξιόλογες εναλλακτικές -και μάλιστα πολύ πιο οικονομικές- για να γεμίσουμε τα flute ποτήρια μας. Τα ελληνικά οινοποιεία έχουν να μας παρουσιάσουν αφρώδεις οινοποιήσεις, ικανές να αντικαταστήσουν επάξια τη σαμπάνια.

1. CAIR ROSE RESERVE 1996 BRUT 

Αφρώδης οίνος παλαίωσης από αθήρι και μανδηλαριά με συνεχόμενες λεπτές φυσαλίδες και αιχμηρή οξύτητα. Ντελικάτα αρώματα κόκκινων αλλά και λευκόσαρκων φρούτων στην ωριμότητά τους. Νότες καβουρδισμένου φουντουκιού και μακρά επίγευση. 

2. CAIR BLANC DEMI SEC

Αφρώδης ημίξηρος οίνος από αθήρι με μέτριες αλλά συνεχόμενες φυσαλίδες. Αρώματα βερίκοκου και βανίλιας και μελένιο στόμα με ισορροπία οξύτητας και διοξειδίου. Μακρά και ευχάριστη επίγευση.

3. ΑΜΥΝΤΑΣ BLANC DE NOIR DEMI SEC

Αφρώδης ημίξηρος οίνος από ξινόμαυρο με απαλές και ευχάριστες φυσαλίδες με συνεχόμενο «κορδόνι».  ¶γουρο μήλο και ανθόμελο στη μύτη και στο στόμα. Έντονη οξύτητα και νότες μεταλλικότητας. Γλυκιά και ευχάριστη επίγευση.

4. ΚΤΗΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣ EVA ROSE

Χρώμα σολομού και μέτριες συνεχόμενες φυσαλίδες. Γλυκό τριαντάφυλλο και κόκκινα φρούτα μέτριας έντασης με τόνους φυτικότητας στη μύτη. Το στόμα γλυκό και φρουτένιο. Ρόδι και κόκκινα φρούτα στην επίγευση.

5. POEME ΖΙΤΣΑ DEMI SEC

Μέτριο λεμονί χρώμα και λεπτό αραιό κορδόνι. Μύτη πολύπλοκη, όπου κυριαρχούν τα άγουρα λευκόσαρκα φρούτα και τα καβουρδισμένα αρώματα. Στο στόμα κυριαρχούν οι ζύμες και τα λευκόσαρκα φρούτα και η οξύτητα αρχίζει και φθίνει. Μέτρια επίγευση.

from: http://www.gourmed.gr

ΤΟ e-oinos ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΡΑΣΙ. ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΩ ΠΟΛΛΑ.ΟΤΑΝ ΟΔΗΓΑΜΕ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΤΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΗΡΕΙΑ ΑΛΚΟΟΛ.

Η ΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

H φύλαξη κρασιών, σε χώρους όπου οι θερμοκρασίες ξεπερνούν περίπου τους 20°C, έχει δειχτεί ότι προκαλεί σταδιακά ζημιά στην ποιότητα τους αφού επιδρά αρνητικά στα αρώματα, στο χρώμα  και στη γεύση.    

 Όταν η θερμοκρασία του μπουκαλιού αυξομειώνεται το κρασί διαστέλλεται (άνοδος θερμοκρασίας) και πιέζει τον φελλό προς τα έξω. Όταν συστέλλεται (πτώση θερμοκρασίας) ο φελλός αναρροφάται προς το εσωτερικό. Η συνεχής αυξομείωση  χαλαρώνει σταδιακά τον φελλό, επιτρέποντας στο οξυγόνο να εισέλθει στο μπουκάλι, να διαλυθεί στο κρασί και να το οξειδώσει.
Σταθερή θερμοκρασία 12^oC-14^oC
Σχετική υγρασία 60 to 80 %

Σκοτάδι και αερισμό

Πλήρης απαλλαγή από οσμές

Απουσία κραδασμών
Η φύλαξη κρασιών κάτω από σκάλες και σε ντουλάπια όπου, μπορεί να επικρατήσουν ψηλές θερμοκρασίες, είναι συνταγή για σίγουρη ζημιά στα κρασί

Η γιορτή του Beaujolais Nouveau

Την τρίτη Πέμπτη κάθε Νοεμβρίου, ένα σλόγκαν ακούγεται σε διάφορες χώρες του κόσμο και ιδιαίτερα στη Γαλλία: "Το Beaujolais Nouveau (νέο Μποζολέ) έφτασε!". Η φράση αυτή παραπέμπει σ' ένα κάλεσμα για οινοποσία με το ομώνυμο κρασί, το πρώτο κρασί της σοδειάς, από την ερυθρή ποικιλία Gamay, της ιστορικής οινοποιητικής επαρχίας Beaujolais, βόρεια της Λυών.
Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, φίλοι συνευρίσκονται για να πιουν Beaujolais Nouveau. Μπορεί το έθιμο αυτό να ξεκινά από πολύ παλιά, αλλά επισημοποιείται σαν ένα γαλλικό οινογευστικό έθιμο στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Λέγεται ότι η συνήθεια αυτή ήρθε με το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, όταν καλλιτέχνες και διανοούμενοι της Γαλλίας, που ως γνωστόν λάτρευαν το κρασί, μετέφεραν αυτό το δρώμενο στο Παρίσι.

Υπάρχει όμως και μια πιο κυνική άποψη. Οι πλέον μυημένοι στα μυστικά του κρασιού δεν αναγνωρίζουν την αξία αυτής της παραγωγής. Πρόκειται μάλλον για ένα "εύκολο" κρασί, λένε, που άνθισε πριν από λίγες δεκαετίες σαν ένα προϊόν του Marketing. 

Πάντως, την μεταπολεμική περίοδο σίγουρα βόηθησε, με την εύκολη κατανάλωσή του, τους ταλαιπωρημένους Γάλλους να δουν τη ζωή λίγο πιο αισιόδοξα.

 

Το "ανώριμο" κρασί της Βουργουνδίας

Το χρώμα του είναι ρουμπινί κόκκινο με ζωηρές ιώδεις ανταύγειες, συγκεντρωμένο και πολύ έντονο.

Στη μύτη είναι ευδιάκριτα τα κόκκινα φρούτα, το γλυκό κεράσι και μια δόση γαρίφαλου αρκετά έντονη και φίνα.

Στο στόμα κυριαρχούν αρώματα βατόμουρου, κερασιού και μαύρης σταφίδας που υπογραμμίζουν την προέλευσή του - ποικιλία Gamay - και την αρωματική φινέτσα του Nouveau.

Είναι μαλακό, αρωματικό, έχει δροσιστική οξύτητα και κλείνει με μια ευχάριστη επίγευση που θυμίζει μαρμελάδα.

Μπορείτε αν το πιείτε και ελαφρώς δροσερό, είτε μαζί με φαγητό, είτε και μόνο του.

Προσοχή όμως: το Beaujolais Nouveau δεν παλαιώνει, οπότε πιείτε το σχετικά σύντομα, όσο διαρκούν τα φρέσκα του αρώματα.

 

Στην Ελλάδα

Το ραντεβού λοιπόν για ένα ποτήρι Beaujolais Nouveau δίνεται πια σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπου αγαπιέται το κρασί. Στη χώρα μας εδώ και μια δεκαετία περίπου οι κάβες, τα ειδικά γευσιγνωστικά μαγαζιά, ακόμα και οι δήμοι οργανώνουν βραδιές για να πιούνε το κρασί αυτό, συνήθως μεταξύ 15 και 25 Νοεμβρίου. 

Τα Beaujolais Nouveau είναι γαλλικά κρασιά. Όμως έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για παρόμοιες παραγωγές και σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα έχουν υπάρξει άλλοτε καλά, άλλοτε όχι. Έχουν ουσιαστικά παραχθεί κρασιά "σαν" το Beaujolais Nouveau. Έχουν δηλαδή τα χαρακτηριστικά του "νέου" κρασιού, που δεν επιδέχεται παλαίωση.

Tο Beaujolais

Η περιοχή αυτή της Βουργουνδίας έχει πλουσιότατη παραγωγή οίνου. Και προφανώς όχι μόνο το "πρώιμο" κρασί. Υπάρχουν 12 κύριοι τύποι κρασιών Beaujolais που καλύπτουν την παραγωγή 95 χωριών της περιοχής και 20.000 εκτάρια. 

 

from: http://www.wine.gr/

Νέες εποχές με ένα γλυκό Μοσχάτο

Τον τελευταίο καιρό ζούμε την αλλαγή. Τη βιώνουμε κάθε μέρα. Ζούμε μια μεταβατική περίοδο προς νέες εποχές ή ζούμε άραγε ήδη στις νέες εποχές; Οι προτάσεις για δείπνα σε σπίτια πληθαίνουν. Τα μαγειρέματα κατ' οίκον αυξάνονται και οι συνευρέσεις "ρεφενέ" είναι κοινός τόπος. Βρισκόμαστε με άνεση σε χώρους οικείους, αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε, θυμώνουμε, φωνάζουμε. Προσαρμοζόμαστε στην αλλαγή και αυτό είναι ζωή. Χωρίς δουλειά, με λίγα λεφτά, με δάνεια και με άγχος για το τι θα γίνει αύριο. Βάζω το κρασί, βάζεις το τυρί και την παρέα; Η απάντηση είναι ναί κι έτσι κάνουμε καλή παρέα!!!
Τα περισσότερα κρασιά ταιριάζουν γάντι σε μια κουβέντα με φίλους. Ένα εύθυμο και χαμογελαστό Αγιωργίτικο, ένα Μerlot όλο θαλπωρή ή ένα μυρωδάτο χαρμάνι από λευκές ποικιλίες φτιαγμένο για να αγκαλιάζει τον ουρανίσκο και τη ψυχή, πλαισιώνουν μια χαρά τις κουβέντες μας και τα φαγητά μας. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που δεν αρκούν αυτά, που το "μέσα" σου απαιτεί γλύκα πληθωρική, να σε κατακλύσει, να σε ξελογιάσει, να σε μαγέψει. Απαιτεί το κρασί να γίνει βάλσαμο, να ανοίξει πανιά και να σε ταξιδέψει. Είναι η ώρα για ένα γλυκό Μοσχάτο. Γεμάτο από αρώματα, με ζωηρές καμπύλες και ναζιάρα οξύτητα, το γλυκό Μοσχάτο έχει αυτό το "κάτι παραπάνω" που σβήνει τις αιχμηρές γωνίες της γεύσης και της καθημερινότητας. Προικισμένο από τη φύση του με τη γοητεία της γενναιοδωρίας, προσφέρει απλόχερα τα αρώματα και τις γεύσεις του.

Για τις περιστάσεις που το φαγητό ή το γλυκό δίνουν τον πρωταγωνιστηκό ρόλο στην εκ βαθέων συζήτηση προτιμώ την πιο ελαφριά εκδοχή του Μοσχάτου, όπως το Μοσχάτο Σάμου Grand cru. Θέλω να είναι γλυκό και τρυφερό, αλλά να μην με λιγώνει με τα σακχαρά του. Βάζω πλάι τους ξηρούς καρπούς, μήλα και αχλάδια ή κανένα πικάντικο τυράκι και αφήνω το να κάνει αυτό που τόσο καλά ξέρει...να στολίσει την καθημερινότητα με τη λάμψη του.

from: http://www.wine.gr  Της Μαρίας Δήμου

ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ, ΩΣ ΠΗΓΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

Καθοριστικό σημείο για την ωρίμανση είναι το πέρασμα ή μάλλον η παραμονή του κρασιού στο βαρέλι. Οι πόροι του βαρελιού επιτρέπουν την είσοδο οξυγόνου, το οποίο αντιδρά με αρκετά συστατικά του κρασιού δημιουργώντας το σύνολο των αντιδράσεων της λεγόμενης οξειδωτικής παλαίωσης (ωρίμανσης). Ταυτοχρόνως το ξύλο και το κρασί αλληλεπιδρούν επίσης. Μπορούμε λοιπόν να πούμε σχηματικά ότι η παλαίωση στο βαρέλι είναι τριπαραγοντική διαδικασία: κρασί, βαρέλι, οξυγόνο.

Στη διαμόρφωση του μπουκέτου της παλαίωσης, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει πάντα μια από τις αρωματικές ουσίες του ξύλου της δρυός, που λέγεται βανιλίνη και είναι γνωστή μας από τη βανίλια. Η ουσία αυτή υπάρχει άφθονη μόνο στα δρύινα βαρέλια.

Επομένως, η δρυς (βελανιδιά) είναι αναντικατάστατη για την κατασκευή βαρελιών. Το κρασί μέσα στο βαρέλι απαλλάσσεται από τις παραπανίσιες φαινολικές ουσίες που περιέχει, ενώ ταυτόχρονα έχουμε συγκόλληση πολλών τανινών μεταξύ τους που δίνουν ενώσεις λιγότερο στυφές. Η διαδικασία αυτή συντείνει ώστε το κρασί να «μαλακώνει» και να «στρογγυλεύει» γευστικά. Ωστόσο αξίζει να τονιστεί ότι το πέρασμα από το δρύινο βαρέλι δεν είναι υποχρεωτικό για όλα τα κόκκινα κρασιά. Κατ' αρχήν ένα Nouveau δεν περνά εξ ορισμού από βαρέλι. Ορισμένα κόκκινα κρασιά χωρίς πολλές τανίνες, ίσως δεν θα ωφεληθούν από τη μακρόχρονη παραμονή σε βαρέλι. Υπάρχουν όμως και κρασιά που χρειάζονται αρκετό καιρό για να φτάσουν σε καλό σημείο ωριμότητας. Σε πολλές περιπτώσεις, το διάστημα παραμονής στο βαρέλι καθορίζεται νομοθετικά σε ένα χρόνο.

Το βαρέλι, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να προσφέρει θετικά στη διαδικασία της ωρίμανσης που πραγματοποιείται στο εσωτερικό του, παρά μόνο για 2-3 χρόνια. Μετά, είναι ένα απλό δοχείο κρασιού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, στις περιπτώσεις κρασιών αυστηρά υψηλών προδιαγραφών, τα βαρέλια είναι κάθε χρόνο καινούργια, συντελώντας έτσι σε ουσιαστική αύξηση της τιμής του τελικού προϊόντος.

from: http://www.wines2u.gr/

Έκοψαν το κρασί στις ταβέρνες, πίνουν στο σπίτι

Οι παρέες συναντιούνται πλέον στα σπίτια και όχι στις ταβέρνες. Αυτό δείχνει η κατανάλωση εμφιαλωμένου ελληνικού κρασιού, που μειώθηκε στις ταβέρνες αλλά ανθίσταται στα σουπερμάρκετ. Χαμόγελα προκαλούν πάντως οι εξαγωγές, που συνεχίζουν, έστω και με μικρά ποσοστά, την αυξητική τους πορεία.
Αυτό ανακοίνωσαν χθες μέλη του Δ.Σ. της Ενωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βόρειας Ελλάδας, «Οίνοι Βόρειας Ελλάδας», με αφορμή την εκδήλωση «ΒορΟινά» που διοργανώνουν εδώ και 8 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Φέτος η εκδήλωση θα γίνει στις 24 Σεπτεμβρίου, στην προβλήτα 1 του λιμανιού της πόλης.
Τα στοιχεία έδωσαν ο πρόεδρος της Ενωσης «Οίνοι Β. Ελλάδας» Γιάννης Βογιατζής, ο αντιπρόεδρος Γιώργος Τσάνταλης και ο οινοπαραγωγός Βαγγέλης Γεροβασιλείου.
Οπως είπαν, η οικονομική κρίση και οι αλλεπάλληλες μειώσεις στο εισόδημα των καταναλωτών, που επιφέρουν μείωση στην κατανάλωση αγαθών, έχουν αντίκτυπο και στο χώρο των οινοπαραγωγών, με αποτέλεσμα αρκετά οινοποιεία να αντιμετωπίζουν πλέον τον κίνδυνο του λουκέτου.
Αντίθετα, άνθηση παρουσιάζουν οι εξαγωγές, που στο πρώτο εξάμηνο του 2011 παρουσίασαν αύξηση σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2010, ενώ αύξηση 20% σημειώθηκε στον όγκο των εμφιαλωμένων κρασιών που εξήχθησαν το ίδιο διάστημα. Η αύξηση αυτή έρχεται να προστεθεί στην περσινή, που κυμάνθηκε στο 4,8% σε σχέση με το 2009. Μεγάλες αγορές είναι οι ΗΠΑ και ο Καναδάς και νέες αγορές η Κίνα, η Ρωσία, αλλά τελευταία και η Βραζιλία. Στην ευρωπαϊκή αγορά, σταθερά πρώτη σε εισαγωγές ελληνικού κρασιού παραμένει η Γερμανία και ακολουθούν το Βέλγιο και η Αυστρία. Στις 17 και 18 Οκτωβρίου θα γίνει παρουσίαση των κρασιών του Αμπελώνα της Βόρειας Ελλάδας στο Μόναχο και στο Βισμπάντεν της Γερμανίας.

Σ.Α.

 

from:http: www.enet.gr

Η αλκοολική ζύμωση

Ζύμωση

Ονομάζεται το Χημικό Φαινόμενο, κατά το οποίο πολυσύνθετες οργανικές ενώσεις διασπώνται σε άλλες απλούστερες με τη βοήθεια των ενζύμων ή φυραμάτων.
Κάθε ένζυμο έχει την ικανότητα να διασπά μόνο μια οργανική ουσία. Έτσι υπάρχουν πολλά είδη ζυμώσεων, που το όνομά τους προέρχεται είτε από το προϊόν που σχηματίζεται είτε από το μικροοργανισμό που προκαλεί τη ζύμωση.

Η ζύμωση περνά από τα ακόλουθα 3 στάδια :

• Κύρια ζύμωση
• Ηρεμία (RUH)
• Ωρίμανση

Η αλκοολική ή οινοπνευματική ζύμωση:

Η αλκοολική ζύμωση προκαλείται από το ένζυμο ζυμάση, που περιέχεται στο ζυμομύκητα ή σακχαρομύκητα. Σύμφωνα μ' αυτή, τα απλά σάκχαρα που περιέχονται στις σταφίδες, στα σύκα, στις πατάτες, στο ζαχαροκάλαμο, στα δημητριακά και το ξύλο, διασπώνται σε αιθυλική αλκοόλη (κοινώς οινόπνευμα) και διοξείδιο του άνθρακα. Ειδικά αν χρησιμοποιηθούν σταφύλια, με την αλκοολική ζύμωση θα πάρουμε κρασί.

Η κυριότερη μεταβολή κατά την αλκοολική ζύμωση είναι η μετατροπή του ζαχάρου σε αιθανόλη από τους μύκητες της αλκοολικής ζύμωσης που παράγουν το ένζυμο ζυμάση

Η θερμότητα που παράγεται κατά τη ζύμωση, υποδηλώνει ότι είναι εξώθερμη αντίδραση

Χημική εξίσωση

O Γκέι - Λουσάκ καθόρισε τον τύπο της αλκοολικής ζύμωση
Η χημική αυτή εξίσωση που περιγράφει την αλκοολική ζύμωση της γλυκόζης είναι η εξής:

C₆H₁₂O₆ → 2 CH₃CH₂OH + 2 CO₂ (παραγόμενη ενέργεια:118 kJ/mol)

όπου C₆H₁₂O₆ η γλυκόζη, CH₃CH₂OH η αιθανόλη (είδος αλκοόλης) και CO₂ το διοξείδιο του άνθρακα



from:http://berasmios4.blogspot.com

ΠΩΣ ΧΡΩΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ;

Τα σταφύλια που έχουν μόλις πολτοποιηθεί έχουν συνήθως ένα γκριζοπράσινο χρώμα, ανεξάρτητα από το αν ήταν άσπρα ή κόκκινα.
Όταν πρόκειται για την παραγωγή κόκκινου κρασιού, μια ειδική διαδικασία είναι απαραίτητη για επιτύχει κανείς το χρώμα του κρασιού. Οι φλούδες των σταφυλιών, οι οποίες ποικίλουν ανάλογα με τον τύπο του κλήματος, περιέχουν ουσίες- εκτός από τα σάκχαρα- οι οποίες καθορίζουν την ποιότητα του κρασιού. Εκτός από την τανίνη και τμήμα από ουσίες που δίνουν γεύση, υπάρχουν επίσης χρωστικές ουσίες, όπως η ανθοκαϊνη, η οποία είναι υδατοδιαλυτή.
Όσο πιο ώριμο είναι το σταφύλι, τόσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση των χρωστικών ουσιών, κάτι το οποίο εξηγεί το γιατί τα κόκκινα κρασιά από τον Νότο έχουν εμφανώς πιο έντονο κόκκινο χρώμα σε σχέση με εκείνα που καλλιεργήθηκαν σε βορειότερες περιοχές. Αν οι φλούδες των σταφυλιών γδαρθούν ελαφρώς κατά το πάτημα ή την διαδικασία της άλεσης, ο μούστος έρχεται σε επαφή με τις ανοιχτές φλούδες των σταφυλιών και απορροφάει το χρώμα τους. Για την παραγωγή των ροζέ κρασιών, μερικές μόνο ώρες είναι αρκετές για να πάρει ο μούστος ένα ελαφρύ ροζ χρώμα.
Από την άλλη πλευρά, αν τα σταφύλια για το κόκκινο κρασί πατηθούν γρήγορα, χωρίς μια μακρά περίοδο ζύμωσης, τότε πολύ λίγες χρωστικές ουσίες φτάνουν στο μούστο και έτσι αυτός παραμένει άσπρος.

from: http://www.wines2u.gr/txt/64

ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ ΖΥΜΗ

 

Οι ζύμες του κρασιού παίζουν σημαντικό ρόλο στην οινοποίηση και καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του κρασιού. Ο οινοποιός πρέπει να κάνει την κατάλληλη επιλογή για το στυλ κρασιού που επιθυμεί να παράγει αρκετά νωρίς, πριν την έναρξη της αλκοολικής ζύμωσης.

Το πρώτο δίλημμα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος κάθε οινοποιός είναι η χρησιμοποίηση επιλεγμένων ζυμών ή η ζύμωση με τις ιθαγενείς ζύμες του σταφυλιού και του μούστου.

Αν επιλέξει την δεύτερη περίπτωση, κάτι που γίνεται συχνά στην ερασιτεχνική οινοποίηση , θα πρέπει να γνωρίζει δύο σημαντικές παραμέτρους.

Πρώτον, ο πληθυσμό των ζυμών που βρίσκονται στο σταφύλι είναι σχετικά μικρός και αποτελείται από διάφορα γένη ζυμών που ανταγωνίζονται για την επικράτηση τους στον παραγόμενο μούστο. Οι ζύμες αυτές ονομάζονται "άγριες" ζύμες και οι περισσότερες από αυτές δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την οινοποίηση. Ο οινοποιός οφείλει να φροντίσει να ελαχιστοποιήσει τον πληθυσμό τους άμεσα ώστε να αποφύγει την έναρξη της ζύμωσης από τα μη επιθυμητά στελέχη ζυμών και να επιτρέψει στο βασικό στέλεχος της αλκοολικής ζύμωσης τον S. Cerevisiae να επικρατήσει και να πραγματοποιήσει την αλκοολική ζύμωση.

Για τον σκοπό αυτό έχει στην διάθεση του ένα σημαντικό σύμμαχο, το θειώδη ανυδρίτη. Οι "άγριες" ζύμες είναι αρκετά ευαίσθητες στον θειώδη ανυδρίτη. Η έγκαιρη και σωστή χρήση του προσφέρει σημαντική ασφάλεια στον οινοποιό και εξασφαλίζει ότι η ζύμωση θα πραγματοποιηθεί από την  επιθυμητή ζύμη.

Το δεύτερο που πρέπει να έχει στο μυαλό του ο οινοποιός είναι ότι ουσιαστικά δεν γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της ζύμης που πραγματοποιεί την αλκοολική ζύμωση. Οι κίνδυνοι να ξεφύγει η ζύμωση και να παραχθούν ανεπιθύμητα προϊόντα όπως οξικό οξύ, υδρόθειο κ.α. είναι αυξημένος. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει και να αποφύγει στο βαθμό που μπορεί τέτοιες καταστάσεις είναι η πιστή εφαρμογή των κανόνων ορθής οινοποιητικής πρακτικής και η στενή παρακολούθηση της ζύμωσης ώστε να επέμβει έγκαιρα αν χρειαστεί. Ο προγραμματισμός και η εφαρμογή της θρέψη των ζυμών, των αερισμών, της απολάσπωσης κ.λ.π. πρέπει να πραγματοποιηθούν χωρίς καμιά παράλειψη ή καθυστέρηση. Ακόμα και τότε όμως ο οινοποιός θα πρέπει να γνωρίζει ότι το τελικό αρωματικό και γευστικό δυναμικό του κρασιού που θα παραχθεί δεν μπορεί να προβλεφτεί. Μπορεί να παραχθεί ένα αρωματικό πολύπλοκο κρασί αλλά και ένα αδιάφορο κρασί. Το στέλεχος της ζύμης και οι συνθήκες της ζύμωσης μπορεί να οδηγήσουν σε τελείως διαφορετικά κρασιά ακόμη και αν προέρχονται από το ίδιο σταφύλι.

Προηγούμενες μόνο εμπειρίες του οινοποιού από παρόμοιες οινοποιητικές πρακτικές αποτελούν οδηγό για την επιλογή ή όχι τελικά της ζύμωσης με την χρήση ιθαγενών ζυμών.

Αν αντιθέτως επιλέξει την χρήση επιλεγμένων ζυμών που κυκλοφορούν στο εμπόριο και συνήθως αναφερόμαστε σ΄αυτές ως "καλλιεργημένες ζύμες", θα πρέπει να γνωρίζει τις βασικές κατηγορίες στις οποίες κατατάσσονται οι διάφορες ζύμες ανάλογα με τα γευστικά χαρακτηριστικά που προσδίδουν στα παραγόμενα κρασιά, ώστε να επιλέξει την κατάλληλη για το στυλ κρασιού που επιθυμεί να δημιουργήσει. 

Άλλο στέλεχος ζύμης θα χρησιμοποιήσει για την ζύμωση ενός λευκού κρασιού από Μοσχάτο και άλλο για την ζύμωση ενός Chardonnay περασμένου από βαρέλι. 

Οι επιλεγμένες ζύμες έχουν το πλεονέκτημα ότι προσφέρουν μια ασφάλεια στον οινοποιό καθώς έχουν μελετηθεί και γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά τους προσφέροντας έτσι την ευελιξία να καθοδηγήσουμε την ζύμωση  στο αποτέλεσμα που επιθυμούμε χωρίς απρόοπτα.

Σε επόμενο άρθρο θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες στο θέμα της επιλογής "καλλιεργημένων" ζυμών.

from: http://oinophilia.blogspot.com

Ο τρύγος

Επιτέλους!
Εφθασε η ώρα του τρύγου..
Πότε όμως είναι η κατάλληλη ώρα;
Εδώ χρειάζεται να κάνουμε μια συνοπτική αφήγηση της πορείας των σταφυλιών έως την κατάλληλη για τρύγο ωρίμανση.

1. Στάδιο μετά την καρπόδεση:
   Περιλαμβάνει την περίοδο από την καρπόδεση έως και το γυάλισμα ή την έναρξη αλλαγής χρώματος στις ράγες.
   Τότε ο χυμός των σταφυλιών είναι πτωχός σε σάκχαρα και πολύ πλούσιος σε οξέα.
   Οι ράγες παραμένουν πράσινες και φωτοσυνθέτουν.Η περίοδος διαρκεί περίπου 40-60 μέρες.
2. Γυάλισμα ή Περκασμός:
   Η χλωροφύλλη διασπάται και αρχίζει η εμφάνιση χρωματισμού σε κάθε ποικιλία.
   Στις μεν ερυθρές ποικιλίες αρχίζει να εμφανίζεται το ανοικτό κοκκινωπό χρώμα, στις δε λευκές, το λευκοκίτρινο χρώμα με παραλληλο μαλάκωμα και διόγκωση των ραγών. Η διόγκωση των ραγών δημιουργείται από τη μαζική είσοδο των σακχάρων.
   Αυξάνεται έτσι η οσμωτική πίεση με συνέπεια την είσοδο νερού στις ράγες.
   Σε αυτή τη χρονική στιγμή το αμπέλι έχει ανάγκη επάρκειας σε νερό, ενώ οι ξηροθερμικές συνθήκες καθ΄όλη την καλοκαιρινή περίοδο επιφέρουν ανωμαλίες στην ανάπτυξη, την παραγωγή και την καλή ωρίμανση.Από αυτό το σημείο αρχίζει σταδιακά και η μείωση της οξύτητας. Η διάρκεια του γυαλίσματος είναι μικρή, συγκεκριμένα μερικών ημερών, και μετά αρχίζει η περίοδος της ωρίμανσης.
3. Ωρίμανση
   Η ωρίμανση αφορά στην πληρότητα οργανοληπτικών χαρακτηριστικών σακχάρων , οξύτητας, αρωμάτων, γεύσης κ.τ.λ.
   Αρχίζει αμέσως μετά το στάδιο του γυαλίσματος και διαρκεί έως και την πλήρη τεχνολογική ή βιομηχανική ωριμότητα. Η περίοδος αυτή διαρκεί 30-50 μέρες.

Σε αυτό το διάστημα συμβαίνουν οι εξής μεταβολές:
• Συσσώρευση σακχάρων
• Μείωση και σταθεροποίηση της οξύτητας
• Αύξηση του όγκου των ραγών.
• Σχηματισμός χρωστικών και άλλων αρωματικών ουσιών.

Μετά την απόκτηση της επιθυμητής τιμής των σακχάρων και του όγκου των ραγών αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση και ο γηρασμός της σταφύλης καθότι δεν τροφοδοτείται πλέον από σάκχαρα.
Στο σημείο αυτό υπάρχει μια μικρή περίοδος όπου η καμπύλη αύξησης των σακχάρων δεν σημειώνει αύξηση αλλά παραμένει στο ίδιο επίπεδο.
Στον ίδιο ακριβώς χρόνο συμβαίνει το ίδιο με την καμπύλη αύξησης του όγκου/βάρους των ρογών. Δηλαδή για την ίδια περίπου μικρή περίοδο 3-4 ημερών – ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες – το βάρος των ρογών παραμένει το ίδιο.
Στη συνέχεια χάνει νερό λόγω διαπνοής, επομένως το γλεύκος γίνεται πυκνότερο σε σάκχαρα, άρα μεγαλώνει συνεχώς ο βαθμός Μπομέ, επέρχεται όμως συρρίκνωση των ραγών, απώλεια όγκου και βάρους και τελικά ο θάνατος.

Αυτό λοιπόν το μικρό διάστημα ολίγων ημερών, όπου οι δύο καμπύλες ακολουθούν την ίδια οριζόντια περίπου πορεία, είναι η πλέον κατάλληλη περίοδος για να τρυγήσουν όσοι αμπελουργοί οινοποιούν με σκοπό ένα ξηρό κρασί κανονικού αλκοολικού βαθμού, από 12 έως 13,5 βαθμών.
Αφού λοιπόν έχουμε αποφασίσει τι κρασί θέλουμε, μετράμε κάθε βδομάδα στην περίοδο ωρίμανσης τους βαθμούς Μπομέ και το βάρος των ρογών. Μόλις διαπιστώσουμε οτι και οι δύο μετρήσεις μας παραμένουν περίπου σταθερές για 3-4 ημέρες, έφθασε η ώρα του τρύγου αφού έχουμε φθάσει σχεδόν στην κορυφή της συγκέντρωσης όλων των επιθυμητών οργανοληπτικών στοιχείων. Οι μετρήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν ρόγες από διαφορετικά πρέμνα και από διαφορετικές περιοχές του αμπελώνα. Να σημειώσουμε οτι οι ημερομηνίες ωρίμανσης διαφέρουν ανάλογα με την ποικιλία των αμπελιών. Αλλά ακόμη και για την ίδια ποικιλία, μπορεί να διαφέρουν από χρονιά σε χρονιά, αφού σημαντικός παράγοντας είναι οι τοπικές κλιματικές συνθήκες, σε όλη την διάρκεια του έτους.
Ας υποθέσουμε οτι η όλη πορεία της ωρίμανσης στο αμπέλι μας έως την ημέρα που θα τρυγήσουμε πήγε σχετικά καλά και γνωρίζοντας οτι η καλή κατάσταση των καρπών έως το πιεστήριο, προδικάζει την ποιότητα του κρασιού, άσχετα με όποιες ενέργειες θα ακολουθήσουν, οι πρώτες φροντίδες μας λοιπόν θα είναι:

1. Να γίνεται επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας, όταν πρόκειται για ερυθρό ή λευκό κρασί.
2. Η κατάσταση του σταφυλιού πρέπει να είναι άριστη από πλευράς θρέψης και υγειονομικής κατάστασης(από ένα άρρωστο και ασθενικό σταφύλι οπωσδήποτε δεν παράγεται ένα καλό κρασί.)
3. Ο τρυγητός πρέπει να γίνεται σε μέρες με χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία. Εάν υπάρχουν βροχές, διακόπτεται για μια έως δύο μέρες.
4. Η μεταφορά των σταφυλιών στα οινοποιεία ή στους τόπους έκθλιψης πρέπει να γίνεται στο συντομότερο δυνατό χρόνο και μέσα σε δοχεία αδρανούς υλικού, συνήθως πλαστικές ή ξύλινες κλούβες μικρής χωρητικότητας.
5. Αποφυγή επαφής του προϊόντος με σιδερένια αντικείμενα ή δοχεία.
6. Να γίνει γενική καθαριότητα όλων των μέσων που χρησιμοποιούνται στον τρυγητό και έρχονται σε επαφή με το σταφύλι και το μούστο.

from: http://www.erosmykonos.gr/

ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΡΥΓΟΥ ΤΟ e-oinos ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ.

ΝΕΑ,ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ,ΑΠΟΨΕΙΣ,ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ.

Υ.Γ. ΤΟ e-oinos ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ.ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΣΤΟ eoinoscontact@gmail.com Η ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.

ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΗΝ Λ.Δ. ΚΙΝΑΣ

Η αγορά κρασιού της Λ.Δ. Κίνας αποτελεί μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες αγορές εισαγόμενου οίνου, με τον ετήσιο ρυθμό αύξησης την τελευταία πενταετία να υπερβαίνει το 30%. Η διαρκής αύξηση της κατανάλωσης κρασιού συνδέεται με την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος ενός συνεχώς διευρυνόμενου καταναλωτικού κοινού, αλλά και την ανάδειξη του κρασιού ως συμβόλου κύρους και κοινωνικής καταξίωσης.
Τα εισαγόμενα κρασιά χαίρουν, γενικά, μεγαλύτερης εκτίμησης από τα εγχώρια, λόγω της ποιότητας και της φήμης τους, αλλά κατέχουν ακόμα ένα πολύ μικρό μερίδιο της αγοράς. Οι μεγάλες εγχώριες οινοποιητικές εταιρείες διαθέτουν εκτεταμένα δίκτυα διανομής και ελέγχουν ένα σημαντικό κομμάτι της αγοράς, ενώ τα εισαγόμενα προτιμώνται σε χώρους μαζικής εστίασης και από υψηλά εισοδηματικά στρώματα. Τα γαλλικά κρασιά ηγεμονεύουν της αγοράς εισαγόμενου οίνου, ενώ έπονται κρασιά τόσο του Νέου Κόσμου (Αυστραλία, Χιλή, ΗΠΑ), όσο και του Παλαιού (Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Αυστρία) σε μια αγορά που ακόμα είναι «ανοιχτή» για όλες τις χώρες.
Τα ελληνικά κρασιά έχουν παρουσία λίγων χρόνων στην Κίνα, με μικρό μερίδιο αγοράς στα εισαγόμενα κρασιά και μάλλον αποσπασματική παρουσία, σε επίπεδο εταιρειών. Παρόλα αυτά, οι προοπτικές που διανοίγονται είναι ευνοϊκές, λόγω της αλματώδους ανάπτυξης της αγοράς και της ύπαρξης, ακόμη, μεγάλων περιθωρίων διείσδυσης σε μια αγορά που δεν έχει ακόμα αποκρυσταλλώσει δομές, προτιμήσεις και οινική κουλτούρα. Απαιτείται, όμως, εθνική/κλαδική στρατηγική στόχευση και μακροπρόθεσμη δέσμευση για προσφορά ενός ποιοτικού και σε επίπεδο ποικιλίας, αμιγώς ελληνικού οίνου. 1. ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΓΟΡΑΣ Η οικονομία της Λ.Δ. Κίνας αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ετησίως με ρυθμό ανάπτυξης πέριξ του 10%. Η ταχεία ανάπτυξή της είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών της και τη δημιουργία μιας ευάριθμης ανώτερης εισοδηματικά τάξης, που έχει υιοθετήσει καταναλωτικά πρότυπα συμπεριφοράς ανεπτυγμένων οικονομιών και διαθέτει μεγάλος μέρος του εισοδήματος της σε εισαγόμενα προϊόντα, που θεωρούνται ανώτερης ποιότητας, σε σχέση με τα εγχώρια.
Εξάλλου, η ηγεσία της Λ.Δ. Κίνας έχει θέσει ως κεντρικό στόχο του επόμενου πενταετούς οικονομικού πλάνου ανάπτυξης (20112015) την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης και την εξισορρόπηση του εμπορικού της ισοζυγίου με την ταχύτερη άνοδο των εισαγωγών, σε σχέση με τις εξαγωγές της.
Πέρα από τα ευνοϊκά μακροοικονομικά στοιχεία, η αγορά του κρασιού από σταφύλια ευνοείται από την κυβερνητική πολιτική περί επισιτιστικής αυτάρκειας της Λ.Δ. Κίνας. Η στροφή από τα παραδοσιακά κινεζικά κρασιά από ρύζι και δημητριακά σε κρασιά από σταφύλια είναι στο πλαίσιο της εξοικονόμησης διατροφικών πόρων για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του κινεζικού πληθυσμού, αλλά και θεωρείται, επίσης, ότι οι αμπελοκαλλιέργειες θα ενισχύσουν περισσότερο, σε σχέση με άλλες καλλιέργειες, το εισοδήμα του αγροτικού πληθυσμού της Λ.Δ. Κίνας.

from: Γραφείο Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων Πρεσβείας Ελλάδος στο Πεκίνο

Τιμή ρεκόρ για λευκό κρασί



Στην τιμή των 85.000 ευρώ πουλήθηκε στο Λονδίνο ένα μπουκάλι κρασί Μπορντό 200 ετών, καθιστώντας το έτσι το πιο ακριβό μπουκάλι λευκό κρασί στον κόσμο, ανακοίνωσε σήμερα ένας έμπορος κρασιών.

Το Le Chateau d'Yquem του 1811 αγοράστηκε από έναν γάλλο συλλέκτη, τον Κριστιάν Βανέκ για το νέο του εστιατόριο στο Μπαλί. Η φιάλη πωλήθηκε στο Ριτς του Λονδίνου από την Antique Wine Company, μια εταιρεία που ειδικεύεται στην πώληση σπάνιων κρασιών.

Ο Στέφεν Ουίλιαμς, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, εξήρε τη θρυλική χρονιά του κρασιού το οποίο οφείλει την επιτυχία του εν μέρει στις εξαιρετικές καιρικές συνθήκες του εν λόγω έτους.
«Το Le Chateau d'Yquem είναι το καλύτερο λευκό κρασί στον κόσμο», τόνισε.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα λευκά κρασιά που χειροτερεύουν με το πέρασμα του χρόνου, το Chateau d'Yquem, που καλλιεργείται κοντά στη Sauternes στους αμπελώνες του Μπορντό, ωριμάζει καλά και μπορεί να βελτιώνεται επ' αόριστον.
Η μεγάλη ποσότητα των υπολειμματικών σακχάρων, σε συνδυασμό με τη φυσική οξύτητα των σταφυλιών, δρα ως συντηρητικό και αποτρέπει το κρασί από το να χειροτερεύει, σημείωσε.

«Έχει τη δυνατότητα να διαρκεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα λευκά κρασιά», δήλωσε ο Ουίλιαμς. Παρά το γεγονός ότι το μπουκάλι δεν έχει ακόμη ανοιχτεί, το κρασί έχει πιθανότατα μια «καραμελωμένη γλύκα», εκτίμησε.

«Φανταζόμαστε ότι έχει κρεμώδη υφή, που επικαλύπτει το στόμα με τον πλούτο της αφήνοντας μια γλυκιά γεύση», πρόσθεσε.

Το προηγούμενο ρεκόρ για ένα λευκό κρασί κατέχει επίσης ένα μπουκάλι Chateau d'Yquem Sauternes του 1787, το οποίο προέρχεται από τους ίδιους αμπελώνες με το μπουκάλι του 1811, καθώς εκείνο είχε πουληθεί στην τιμή των 60.000 δολαρίων.
Το ρεκόρ του ακριβότερου κρασιού στον κόσμο κατέχει ένα Cheval Blanc 1947, ένα κόκκινο κρασί που πουλήθηκε από τον οίκο Christie's για 304.375 δολάρια στη Γενεύη τον περασμένο Νοέμβριο.

from: http://www.inews.gr/

Της μόδας το ελληνικό κρασί στη Νέα Υόρκη

“Εσείς μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά αυτήν τη στιγμή όλα τα καλά εστιατόρια της Νέας Υόρκης -όχι μόνο τα ελληνικά!- σπεύδουν να τοποθετήσουν ελληνικά κρασιά στις λίστες τους, γιατί αυτά είναι της μόδας”.

Ο Στιβ Όλσεν, ένας από τους πιο γνωστούς γευσιγνώστες των ΗΠΑ και επίσημος “πρεσβευτής” των ελληνικών κρασιών, διαβεβαίωσε τους οινοπαραγωγούς της χώρας μας ότι “έξω πάμε καλά”. Το ίδιο διαπίστωσαν και οι υπόλοιποι επαγγελματίες του χώρου, από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Ρωσία, που βρέθηκαν στην Ελλάδα, για να επισκεφθούν τον ελληνικό αμπελώνα.
Οι ξένοι επαγγελματίες, από τους χώρους της εμπορίας κρασιού (εισαγωγείς, διανομείς, καβίστες), της εστίασης (ιδιοκτήτες εστιατορίων και οινοχόοι), της εκπαίδευσης (σχολές τουριστικών επαγγελμάτων και οινοχοΐας) και της ενημέρωσης (δημοσιογράφοι οίνου), αναφέρθηκαν εκτενώς στη “νέα αντίληψη” που έχει εδραιωθεί, ειδικά στις ΗΠΑ, σε ό,τι αφορά το επώνυμο ελληνικό κρασί, μιλώντας σε ημερίδα που οργάνωσε η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) σε συνεργασία με τον Ελληνικό Οργανισμό Εξωτερικού Εμπορίου (ΟΠΕ).
Για διείσδυση του ελληνικού κρασιού στο Κεμπέκ και στο Οντάριο του Καναδά μίλησαν οι εκεί “πρεσβευτές” Βερονίκ Ριβέστ και Τζον Zάμπο, αντίστοιχα, ενώ για την ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά της Ρωσίας, όπου το ελληνικό κρασί έχει πολύ θετική εικόνα αναφέρθηκε ο επίσης “πρεσβευτής” Μπίσο Ατανάσοφ.
Το “δυνατό χαρτί” της οινικής Ελλάδας είναι οι γηγενείς ποικιλίες αμπέλου της χώρας μας. “Η ιδέα να προωθήσει η Ελλάδα όλα της τα κρασιά με αιχμή του δόρατος τις τέσσερις πιο γνωστές από αυτές, δηλαδή το ασύρτικο, το μοσχοφίλερο, το αγιωργίτικο και το ξινόμαυρο, είναι εκπληκτική”, δήλωσε ο Νταγκ Φροστ, ένας από τους τρεις ανθρώπους στον κόσμο που κατέχουν ταυτόχρονα τον τίτλο του Master of Wine και του Master Sommelier.
“Είμαστε σε πάρα πολύ καλό δρόμο”, δήλωσε από την πλευρά του ο Σωτήρης Ιωάννου, πρόεδρος της ΕΔΟΑΟ. “Είναι η πρώτη φορά που ξένοι επαγγελματίες δεν αρκούνται στο να μας επαινέσουν, αλλά μας διαβεβαιώνουν πως το ελληνικό κρασί έχει αποσπάσει πραγματικά μερίδια αγοράς στις χώρες τους και αποτελεί πλέον μετρήσιμη οντότητα”.

from: http://www.makthes.gr/

Ελληνικά κρασιά(ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ - ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ - ΕΞΑΓΩΓΕΣ)

Μπορεί το γαλλικό κρασί να έχει τ'όνομα, αλλά το ελληνικό έχει τη χάρη. Κι αν μερικοί το... σνομπάρουν, ας γνωρίζουν ότι έχει κερδίσει επανειλημμένα διεθνή βραβεία, ενώ κύριος αγοραστής σαμιώτικων κρασιών είναι η Γαλλία. Τα ελληνικά κρασιά κερδίζουν έδαφος σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία και Κίνα.
Ονομαστές λευκές ελληνικές ποικιλίες είναι μεταξύ άλλων: Μοσχάτο Σάμου, Μοσχάτο (Αλεξανδρείας) Λήμνου, Μοσχοφίλερο Μαντινείας Αρκαδίας, Ντεμπίνα Ζίτσας Ιωαννίνων, Ασύρτικο, Αθήρι κυρίως στη Ρόδο απ'όπου βγαίνει και το σαμπανιζέ κρασί, Αϊδάνι στη Σαντορίνη, Βιλάνα Κρήτης, Ρομπόλα Κεφαλονιάς. Ιδίως τα ελληνικά λευκά κρασιά δεν παλαιώνονται εύκολα. Η παλαίωση εξαρτάται από την ποικιλία και τον τρόπο οινοποίησης.
Εξάλου, ξακουστά κόκκινα κρασιά προέρχονται από τις ποικιλίες: Αγιωργίτικο Νεμέας, Ξινόμαυρο στο τρίγωνο Αμύνταιο-Νάουσα-Στενήμαχος Μακεδονίας, Κοτσιφάλι/Μαντιλάρι Κρήτης, Μαυροδάφνη Πατρών.
Τα ξηρά κρασιά συνοδεύουν το κυρίως γεύμα, τα λευκά, σαλάτες-ψάρια, τα κόκκινα κρέας-κόκκινες σάλτσες, τα ροζέ ελαφριά γεύματα.
Το γλυκό κρασί συνοδεύει κυρίως τυριά, φρούτα, γλυκά.
Στα κρασιά προστατευόμενης γεωργικής ένδειξης προστέθηκαν μετά την Πρωτοχρονιά και τα: Χανίων, Ρεθύμνου, Ελασσόνας, Καβάλας, Θάσου, Ζακύνθου, Λέσβου, Σερρών.
**Το ξηρό αφρώδες λευκό Ζίτσας Ιωαννίνων από την ποικιλία Ντεμπίνα κερδίζει διαρκώς έδαφος στην αγγλική αγορά. Πέρα από τα λευκά και τα κόκκινα κρασιά υπάρχει και το Βοροινός σε ασκό.
**Ασύρτικο, Νυχτέρι και Βινσάντο (γλυκό) Σαντορίνης προέρχονται από τις βασικές λευκές ποικιλίες της Θήρας. Οι 3 βασικοί τύποι κρασιών της Σαντορίνης ταξιδεύουν κυρίως σε Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, ΗΠΑ κ.ά. Τα κρασιά του νησιού ξεχωρίζουν εξαιτίας του ηφαιστειακού εδάφους, των κλιματικών συνθηκών και του ιδιαίτερου τρόπου καλλιέργειας-κλαδέματος με την περίφημη «κουλούρα» της Σαντορίνης, διότι τα αμπέλια σχεδόν ακουμπούν στο έδαφος.
**Σήμα κατατεθέν της Κεφαλονιάς η περίφημη Ρομπόλα, που πλέον είναι και ΟΠΑΠ. Οίνος ξηρός, καλλιεργείται σε ημιορεινούς αμπελώνες και στις πλαγιές του Αίνου.
**Πασίγνωστο το Αγιωργίτικο Νεμέας Κορινθίας, που είναι ΟΠΑΠ και το 40% εξάγεται στις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ιαπωνία, τη Μ. Βρετανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία.
**Ελληνικά και διεθνή βραβεία ακόμη και στο Μπορντό της Γαλλίας έχουν κερδίσει κρασιά των Πεζών Ηρακλείου. Βασικές λευκές ποικιλίες στην Κρήτη είναι: Δαφνή, Πλυτό, Θραψαθήρι (συγγενική στο Αθήρι), Βιλάνα, γηγενείς λευκές ποικιλίες, ενώ ντόπιες στα κόκκινα είναι τα Κοτσιφάλι, Μαντιλάρι, Λιάτικο. Ηρακλειώτικα κρασιά εξάγονται σε πάνω από 15 χώρες (Ε.Ε., Ρωσία, Κίνα), κυρίως λευκά ξηρά, ποικιλίας Βιλάνα.
**Αναρίθμητα βραβεία στις εκθέσεις τροφίμων και ποτών του κόσμου έχει κερδίσει το λευκό μοσχάτο κρασί της Σάμου, που θεωρείται η βασίλισσα των γλυκών κρασιών. Το κρασί της Σάμου χρησιμοποιείται για τη μετάληψη των Ορθοδόξων.
Εξάγεται σε 25 χώρες μεταξύ των οποίων και η Αυστραλία. Η ποικιλία λευκό μοσχάτο καλλιεργείται κατά 98% στο νησί. Καλύτερο δώρο, λένε, είναι το «Ανθεμις», που συνδυάζεται με γλυκά των ημερών.
Υπάρχουν πάνω από 10 τύποι κρασιών για όλα τα γούστα, με προϊόν αιχμής το «Νέκταρ», που δεν έχει προστιθέμενο οινόπνευμα αλλά είναι φυσικής ζύμωσης. Ερυθρές ποικιλίες στη Σάμο είναι: Φωκιανό (μικρασιάτικο), που υπάρχει και σε μικρονήσια του Αιγαίου, Ρητινό και Αυγουστιάτης.

from: http://www.enet.gr/

O Aφανής Ήρωας

Δεν έχει τη φήμη και το κύρος του Chardonnay ή του Sauvignon Blanc. Είναι ένα πολύ πιο «άσημο» σταφύλι, που ουδέποτε υπήρξε της μόδας. Αφανές και ατραγούδιστο μας χαρίζει, εντούτοις, μερικά από τα κορυφαία λευκά κρασιά της οικουμένης. Εξαιρετικά απλό στη φάση της νιότης του,

Semillon

μεταβάλλεται σε πολυεπίπεδο και εντυπωσιακό οίνο μετά από μερικών ετών ωρίμαση στη φιάλη. Όπως και οι ποικιλίες Riesling και Chenin Blanc, το Sémillon έχει τη σπάνια δυνατότητα να παράγει τόσο ξηρά όσο και γλυκά κρασιά.

Δύο είναι οι αδιαμφισβήτητοι πόλοι ποιότητας για την ποικιλία. Ο πρώτος βρίσκεται στην περιοχή Sauternes, στο Bordeaux της Γαλλίας, και ο δεύτερος στην Αυστραλία. Στο Sauternes η κυριαρχία της ποικιλίας είναι εμφανής, καθώς συμμετέχει στην παραγωγή των περίφημων γλυκών κρασιών της περιοχής σ’ ένα ποσοστό που αγγίζει το 80 τοις εκατό, ενώ το υπόλοιπο χαρμάνι συμπληρώνεται κυρίως από την ποικιλία Sauvignon Blanc και δευτερευόντως από το Muscadelle. Τα κρασιά Sauternes οινοποιούνται από σταφύλια που προσβάλλει ο Βοτρίτης, η επέμβαση του οποίου συμπυκνώνει τα τσαμπιά σε σάκχαρο αλλά και σε οξέα. Το αποτέλεσμα μιλάει στο ποτήρι: Έντονη γλυκύτητα, λιπαρότητα και πληθωρικότητα, πολύπλοκο μπουκέτο και μεγάλη αρωματική διάρκεια. Τα κορυφαία Sauternes μπορούν να συνεχίσουν την εξέλιξή τους στη φιάλη για δεκαετίες, αποκτώντας με την πάροδο του χρόνου ένα απίστευτο αρωματικό βάθος και μια απρόσμενα λιπαρή και πλούσια γεύση.

Αν η Γαλλία υπερέχει στο πεδίο των γλυκών Sémillon, η Αυστραλία υπερτερεί στο πεδίο των ξηρών. Τρία στιλ κρασιών της ποικιλίας συναντάμε στη χώρα της μακρινής Ωκεανίας. Κορυφαίο όλων αυτό που οινοποιείται στη Hunter Valley από όχι πολύ ώριμα σταφύλια, που δίδουν κρασιά με 10 έως 11,5 συνήθως αλκοολικούς βαθμούς. Τα κρασιά της Hunter Valley σπανίως ωριμάζουν σε καινούργια δρυ, ενώ στις πλείστες των περιπτώσεων δεν υπόκεινται σε μηλογαλακτική ζύμωση. Όταν είναι νεαρά, εμφανίζουν πολλές φορές έναν μάλλον αδιάφορο χαρακτήρα, αφού διαθέτουν ωχρότατο χρώμα, απλό και σχετικά ουδέτερο άρωμα και όξινη γεύση. Δέκα χρόνια μετά, αποκαλύπτουν έναν άλλο εαυτό, που εκπλήττει όποιον κάνει τη σύγκριση με τον προ δεκαετίας χαρακτήρα των οίνων αυτών. Η αρχική απλότητα και ουδετερότητα μετατρέπονται σε πολυπλοκότητα (κερί, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, μέλι κτλ.) και λιπαρότητα, που σπάνια απαντάμε σε λευκά κρασιά αυτού του αλκοολικού τιτλού και αυτού του οινοποιητικού στιλ.

Στη νότιο Αυστραλία (South Australia), και συγκεκριμένα στην περιοχή Barossa Valley, τα Sémillon που παράγονται είναι σαφώς πιο πλούσια σε αλκοόλη (13+%), αλλά και πιο γεμάτα γευστικά, αφού συνήθως η ζύμωση και η ωρίμασή τους συντελείται σε δρύινο βαρέλι. Τα κρασιά της Barossa προσεγγίζονται γευστικά, νωρίτερα από τα ομοποικιλιακά της Hunter Valley, ενώ οι δυνατότητες παλαίωσης που διαθέτουν είναι σαφώς μειωμένες.

Στη δυτική Αυστραλία (Western Australia) τα Sémillon που παράγονται ζυμώνονται, όπως και στο Barossa Valley, σε δρύινα κρασοβάρελα, με τη διαφορά ότι πολλά από τα κρασιά αυτά θυμίζουν αρωματικά περισσότερο την ποικιλία Sauvignon Blanc παρά το Sémillon. Στη δυτική Αυστραλία, εκτός από τα κρασιά που οινοποιούνται αποκλειστικά από Sémillon, παράγονται αρκετά λευκά με συμμετοχή της ποικιλίας Sauvignon Blanc, τα οποία θυμίζουν κάπως το στιλ των Graves.

Βεβαίως, οι Αυστραλοί δεν αναμειγνύουν το Sémillon μόνο με το Sauvignon Blanc, αλλά και με το Chardonnay. Οι λόγοι στην περίπτωση αυτή είναι περισσότερο εμπορικοί παρά ποιοτικοί, καθώς η ανάμειξη των δύο (Sémillon-Chardonnay) δεν είναι το ίδιο επιτυχημένη ως προς το αρωματικό και γευστικό αποτέλεσμα, σε σχέση με το διαχρονικό πάντρεμα του Sémillon με το Sauvignon Blanc, που αλληλοσυμπληρώνει και αλληλοαναδεικνύει τις δύο ποικιλίες.

Εκτός από τη Γαλλία και την Αυστραλία, η ποικιλία καλλιεργείται και σε πολλές άλλες αμπελουργικές ζώνες του πλανήτη. Σημαντικά δείγματα γραφής έχουν δώσει η Ν. Ζηλανδία, η Ν. Αφρική, η Χιλή, η Καλιφόρνια, ακόμη και ο Καναδάς.

Όσο για το τι σας προτείνω να δοκιμάσετε, θα δυσκολευτούμε, αφού τα αποκλειστικώς οινοποιημένα από Sémillon κρασιά που κυκλοφορούν στο νησί είναι μάλλον ανύπαρκτα. Πιο εύκολα μπορείτε να βρείτε την ποικιλία σε αναμείξεις με το Sauvignon Blanc ή το Chardonnay, παρά μόνη της σε κάποιο μπουκάλι. Η τυποποίηση των πάντων βλέπετε...

Το Sémillon εν τάχει

Αλκοόλη: μέτρια προς ψηλή.
Οξύτητα: μέτρια.
Αρώματα: απλό και ουδέτερο όταν είναι νεαρό. Στα δροσερά κλίματα τα αρώματα θυμίζουν συνήθως γρασίδι, σπαράγγια, πράσινο μήλο, χόρτα και λεμόνι. Στα ξηροθερμικά κλίματα κυριαρχούν πιο ώριμα αρώματα (μήλο, γκρέιπφρουτ, εξωτικά φρούτα, κερί).
Μπουκέτο παλαίωσης: τα πλείστα παλαιώνουν: κερί, μέλι, καβουρδισμένοι ξηροί καρποί, σταφίδες, μαρμελάδα.
Είδη:

• Φρέσκα ξηρά λευκά κρασιά, ελαφριά, χωρίς δρυ.
• Ξηρά κρασιά με ζύμωση στο βαρέλι, γεμάτα, πλούσια.
• Γλυκά κρασιά από Βοτρίτη με ωρίμαση στο βαρέλι.

from: http://www.cypruswinepages.com

Το savoir vivre του κρασιού

Το κρασί όταν πίνεται μόνο του, έχει διαφορετική γεύση από αυτό που συνοδεύει το φαγητό, γιατί το κρασί επιδρά στο φαγητό όπως τα μπαχαρικά: Τα οξέα, οι τανίνες και τα σάκχαρα του κρασιού αντιδρούν με το φαγητό για να δώσουν διαφορετικές γευστικές εμπειρίες. Εξαιρετικοί συνδυασμοί είναι αυτοί που αναδεικνύουν ομοιότητες ή αντιθέσεις γεύσεων, αρωμάτων, σώματος, εντάσεων και γεύσεων.


1. Όταν φέρνεις κρασί σα δώρο σε ένα γεύμα που έχεις προσκληθεί, μην ασχοληθείς με το συνδυασμό του με το φαγητό, εκτός και εάν έχεις αρκετές πληροφορίες ή σας έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο. Απλά, φρόντισε το κρασί να συμβαδίζει σε ποιότητα και σπουδαιότητα με το γεύμα ή δείπνο στο οποίο έχεις προσκληθεί.

2. Όταν σερβίρεις περισσότερα από ένα κρασιά σε ένα γεύμα, είναι σύνηθες να σερβίρονται τα ελαφρότερα κρασιά πριν από τα "γεμάτα". Τα ξηρά κρασιά σερβίρονται πριν από τα γλυκά, εκτός αν ένα γλυκό πιάτο προηγείται. Τα χαμηλότερης περιεκτικότητας κρασιά σε αλκοόλ προηγούνται επίσης.

3. Ισορρόπησε την ένταση των γεύσεων. Συνδύασε κρασιά με ελαφρύ σώμα, με ελαφρότερα φαγητά, και γεμάτα, πλούσια κρασιά με πλούσια, έντονα φαγητά.

4. Λάβε υπ' όψη τη μέθοδο μαγειρέματος του φαγητού: Ελαφρά μαγειρεμένα φαγητά, - π.χ. στον ατμό ή βραστά- ταιριάζουν καλύτερα με "λεπτά" κρασιά. Σε φαγητά μαγειρεμένα με βαριές και έντονες σάλτσες, συνδύασε το κρασί με τη σάλτσα ή την κυρίαρχη γεύση του φαγητού.

5. Συνδύασε γεύσεις. Ένα φαγητό με υψηλή οξύτητα, συνδυάζεται άριστα με ένα κρασί με αντίστοιχη οξύτητα.

6. Εξισορρόπησε το γλυκό με γλυκό ίδιας έντασης: Ένα φαγητό πολύ γλυκό θα "εξαφανίσει" ένα κρασί με λιγότερα σάκχαρα. Είναι προτιμότερο, σ' αυτή την περίπτωση, να διαλέξεις ένα κρασί χωρίς σάκχαρα σαν "αντίθεση".

7. Σκέψου το συνδυασμό των αντιθέτων. Πολύ ζεστά ή "καυτερά" φαγητά -φαγητά με πολύ κάρυ, π.χ.- συχνά συνδυάζονται καλύτερα με γλυκά κρασιά που συνήθως συνοδεύουν επιδόρπια. Οι αντίθετες γεύσεις συχνά προκαλούν και δημιουργούν μια τρίτη, πιθανόν πιο ενδιαφέρουσα.

8. Βάσισε το συνδυασμό σου στη γεωγραφική περιοχή. Φαγητά και κρασιά που έχουν αναπτυχθεί στην ίδια περιοχή σε βάθος χρόνου, συνήθως συνδυάζονται καλά.

9. Συνδύασε κρασί με τυρί. Σε πολλές χώρες, το καλύτερο κρασί συνοδεύει τα τυριά. Τα κόκκινα κρασιά συνδυάζονται άριστα με "ήρεμα" τυριά. Έντονα τυριά με οξείες γεύσεις ζητούν ένα γλυκό κρασί. Το κατσικίσιο τυρί ταιριάζει με λευκό, ξηρό κρασί, ενώ ελαφρότερα τυριά συνδυάζονται καλύτερα με φρουτώδη κόκκινα κρασιά.

10. Όταν μαγειρεύεις, σκέψου και ...αντίστροφα. Μαγείρεψε με το κρασί που θα σερβίρεις. Μερικές φορές είναι ευκολότερο να προσαρμόσεις το φαγητό σε ένα κρασί που ήδη έχεις, ιδιαίτερα αν πρόκειται για ένα "μεγάλο" ή σπάνιο κρασί.

from: http://www.menslounge.gr

ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΑΝΤΡΕΜΑ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΩΝ

Τα γλυκά, μπορούν να συνοδευτούν με κάποια αφρώδη ημίξηρα κρασιά, ενώ σε αυτά που περιέχουν κακάο ή σοκολάτα μόνο τα μεστά λλυκά κρασιά τύπου VDN, θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την δύσκολη θέση. Τέλος με τα άγλυκα επιδόρπια που θυμίζουν αρώματα αμυγδάλων, συνδυάζονται με κρασιά τύπου vinsanto, ενώ οι κρέμες και τα αρωματισμένα γλυκά με λικέρ, με μεγάλη ευχαρίστηση δέχονται για συνοδεία ένα ποτηράκι από το ίδιο λικέρ.

ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΤΥΡΙ

Ανάλογα με τον τρόπο παρασκευής τους και την προέλευση του γάλακτος οι βασικές κατηγορίες των τυριών είναι επτά, ενώ κατά ευτυχή σύμπτωση όλες ανεξαιρέτως συνοδεύουν άψογα τα κρασιά των ίδιων περιοχών, μέσα στις οποίες παράγονται. Λιγότερο διαδομένος αλλά υπέροχος είναι και ο συνδυασμός των τυριών τύπου ροκφόρ με ηδύποτα κρασιά, ενώ κάποια γλυκά κρασιά ταιριάζουν θαυμάσια με λευκά κατσικίσια και ραφινάτα τυριά ψημένης μαγιάς, πάνω σε οκτάσπορα ψωμάκια.

ΛΕΥΚΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΨΑΡΙ

Τα ψάρια που καταναλώνουμε συνήθως στην χώρα μας ανήκουν στην κατηγορία του αλμυρού νερού,χωρίς ενίοτε να αποκλείονται και κάποια του γλυκού νερού, όπως είναι η πέστροφα. Εδώ κυριαρχούν τα λευκά κρασιά τα οποία ανάλογα με την λιπαρότητα του ψαριού, μπορούν να καλύψουν όλες τις περιπτώσεις, γιατί συναντάμε πολύ εύκολα τόσο τα ελαφριά και φρουτώδη, όσο και τα εύρωστα και καπνιστά.

ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Το άρωμα και η οξύτητα είναι τα κυριότερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των σαράντα διαφορετικών λαχανικών που μπορούν να σερβιρισθούν τηγανητά, βραστά, στον ατμό, σε κλειστή κατσαρόλα ανάμεικτα, σε πουρέ, ψητά ή γεμιστά. Ο συνδυασμός τους λοιπόν με κάποιο κρασί, εξαρτάται αποκλειστικά από το κρέας ή το ψάρι που συνοδεύουν, καθώς και από την σάλτσα που κυριαρχεί ενίοτε στο πιάτο.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ

Στην πλειοψηφία τους τα αλλαντικά που είναι πιο σπάνια στις μεσογειακές χώρες, απαιτούν κόκκινο κρασί. Ελαφρύ λοιπόν ευκολόπιοτο με τα ωμά και αλμυρά αλλαντικά όπως το λουκάνικο και το ζαμπόν, ενώ μόνο ένα μεστό κόκκινο κρασί μπορεί να τα βάλει ισάξια με κάποιο λιπαρό και έντονα αρωματισμένο πατε.

ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΖΥΜΑΡΙΚΑ

Τα ζυμαριά δεν έχουν έντονα αρώματα, γι αυτό οι συνδυασμοί είναι απεριόριστοι. Ωστόσο σε αυτή την περίπτωση ο κανόνας της οινικής αρμονάς υπαγορεύεται ουσιαστικά από την σάλτα ή το έδεσμα που συνοδεύουν.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΣΟΥΠΑ

Με τις σούπες των οσπρίων μόνο ένα ελαφρύ νέο κόκκινο κρασί θα μπορούσε να ισορροπήσει τη βελούδινη αίσθηση των αμυλωδών, ιδίως όταν ο ζωμός είναι αρκετά παχύς. Γενικά πάντως επειδή η κατηγορία αυτή είναι πολύ ρευστή, δεν επιβάλλεται κάποιο ιδιαίτερο ποτό για συνοδεία.

ΛΕΥΚΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ

Τα ωμά και φρέσκα θαλασσινά, μαζί με τα τονωτικά και λεμονάτα στρείδια, επειδή ακριβώς περιέχουν πολύ ιώδιο, συνοδεύουν ιδανικά λευκά και ξηρά κρασιά με μεγαλύτερη οξύτητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ψαρόσουπες.

ΛΕΥΚΟ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΣΑΛΑΤΑ

Οι σαλάτες ωμές ή μαγειρεμένες περιέχουν συνήθως σάλτσες με βάση το λάδι και το ξύδι και φυσικά μεγάλη ποικιλία λαχανικών και καρυκευμάτων. όπου υπάρχει ξύδι, η συνοδεία του ποτού πρέπει να είναι το νερό, ενώ ένα ελαφρύ λευκό φρέσκο και ξηρό κρασί, μπορεί να συνοδέψει την τοματοσαλάτα, την πράσινη με λεμόνι, το αβοκάντο, τα αγγουράκια, τις πιπεριές, το πατζάρι, το καρότο καθώς και τις βραστές πατάτες.

ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΟΡΕΚΤΙΚΑ

Τα ορεκτικά όπως προδίδει και το όνομα τους, έχουν στόχο να ανοίγουν σε μικρές ποσότητες την όρεξη και να μας εξασκούν στην υπομονή. Γι αυτό συνδυάζονται είτε με το πρώτο ελαφρύ κρασί που θα συνοδέψει το κυρίως γεύμα, είτε αν είναι πικάντικα με κάποιο μυρωδάτο δυνατό κρασί με πλούσιο οινοπνευμα και χαρακτήρα.

from: http://dimgsavt.blogspot.com

Ροζέ με γεύση Ελλάδας

Για το οινοποιείο των Βαγγέλη Γεροβασιλείου, Βασίλη Τσακτσαρλή και Τάκη Σολδάτου στη γνωστή οινοπαραγωγική περιοχή Stellenbosch της Νότιας Αφρικής σας έχουμε ξαναμιλήσει. Η είδηση, όμως, είναι ότι μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο ροζέ του κτήματος. Το Escapades 100% από την ποικιλία Pinotage έχει χρώμα άγουρης φράουλας, ενώ στη μύτη αλλά και το στόμα δίνει αρώματα φράουλας, δαμάσκηνου, κερασιού και ροδάκινου. Ελαφρύ κρασί, μαλακό στη γεύση, σε προκαλεί να το σερβίρεις δροσερό για απεριτίφ, ενώ στο τραπέζι (σε αυτήν την περίπτωση η θερμοκρασία πρέπει να είναι 10-12o) θα συνόδευε τέλεια ένα ριζότο με γαρίδες.

from: http://www.athinorama.gr

Η Μετάγγιση Του Κρασιού

 

Υπάρχουν σχεδόν τόσοι κανόνες που σχετίζονται με το σερβίρισμα του κόκκινου κρασιού, όσοι και αυτοί που σχετίζονται με το τι φαγητά μπορούμε να συνδυάσουμε με αυτά. Μερικοί από αυτούς τους κανόνες μπορεί, και όντως έτσι είναι, να αμφισβητηθούν. Κάποιοι άλλοι μπορεί και να παρεξηγηθούν.

«Το κόκκινο κρασί σερβίρεται στη θερμοκρασία δωματίου». Τι είναι θερμοκρασία δωματίου; Και γιατί δεν πρέπει το νεαρό beaujolais να ψύχεται, εάν έτσι καλυτερεύει η γεύση του; Η αλήθεια είναι, αυτό που ταιριάζει σε ένα κρασί, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εφαρμόζεται σε κάποιο άλλο και δογματικοί και ασφυκτικοί κανόνες δεν εξυπηρετούν σχεδόν σε τίποτε, παρά από το να μην υπάρχουν καθόλου κανόνες.

Η πρώτη απορία έχει να κάνει με την μετάγγιση του κρασιού (μεταφορά του κρασιού από τη φιάλη σε καράφα). Όπου και να φυλάτε το κρασί σας, είτε είναι ένα ερμάριο ή η γκαρνταρόμπα, ή ένα καλό κελάρι, αυτό που έχει σημασία είναι ισορροπημένη θερμοκρασία και όσο το δυνατόν να μην επηρεάζεται από κραδασμούς. Πρέπει επίσης οι φιάλες να φυλάσσονται σε οριζόντια θέση. Εάν έχει σχηματιστεί μέσα στο μπουκάλι κατακάθι, πρέπει το κρασί να μεταγγισθεί πριν από το σερβίρισμα και είναι καλή ιδέα να βάλετε τη φιάλη σε όρθια θέση 24 ώρες από πριν για να κάνετε τη μετάγγιση πιο εύκολη.

Άλλοι λόγοι που γίνεται η μετάγγιση από τη φιάλη στη καράφα είναι το ότι με αυτό τον τρόπο βοηθάμε το κρασί να αναπνεύσει και έτσι να ελευθερωθεί η γεύση του. Επιπρόσθετα, το κρασί είναι πιο ευπαρουσίαστο στη καράφα. Στο ερώτημα τώρα κατά πόσο χρειάζεται να αναπνέει το κρασί, οι γνώμες διαφέρουν σημαντικά. Κάποιοι επιμένουν ότι τα νεαρά κρασιά πρέπει να τα αφήνουμε να αναπνεύσουν για αρκετές ώρες πριν αναλωθούν. Ένα ώριμο κρασί, μόνο μια με δύο ώρες. Ένα πολύ παλιό κρασί δεν πρέπει να αναπνέει καθόλου. Άλλοι πάλι είναι κατά της μετάγγισης λέγοντας ότι δεν προσθέτει τίποτα στη γεύση του κρασιού. Ο περισσότερος κόσμος πιστεύουν ότι αλλάζει το κρασί στη καράφα και ένα νεαρό claret για παράδειγμα, μπορεί να αναπτύξει το άρωμά του σημαντικά μέσα σε μία ώρα περίπου. Τα κρασιά Βουργουνδίας ωστόσο, σπάνια χρειάζονται μετάγγιση, εκτός και αν έχουν αναπτύξει ίζημα. Αλλιώς ο αερισμός γίνεται στο ποτήρι.

Τα ποτήρια είναι μια απλή υπόθεση και όσο πιο λιτό είναι το ποτήρι, τόσο το καλύτερο. Εξεζητημένα σχέδια και ακόμα χειρότερα χρωματιστό γυαλί, αλλοιώνουν το χρώμα του κρασιού και το λανθασμένο σχήμα μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην απόλαυση του bouquet ενός κρασιού. Το ιδανικό ποτήρι έχει σχήμα λεπτής τουλίπας με μεγάλο πόδι για να κρατιέται άνετα. Ένα ποτήρι που στενεύει προς τα πάνω συγκεντρώνει την μυρουδιά του κρασιού και με το παραμικρό διασκορπίζεται, καθώς επίσης δεν πρέπει να είναι μικρό. Ιδανικά το ποτήρι πρέπει να γεμίζει μέχρι τη μέση, οπότε πρέπει να έχει τέτοιο μέγεθος για να χωρά μια κανονική ποσότητα σερβιρίσματος.

Όταν έχουμε να σερβίρουμε διαφορετικά είδη κόκκινων κρασιών σε ένα τραπέζι, πρέπει να πρυτανεύει η κοινή λογική. Τα νεαρά κρασιά πρέπει να σερβίρονται πριν από τα παλιά. Το αντίθετο θα αδικούσε και τις δύο κατηγορίες. Εάν υπάρχει αμφιβολία προσπαθήστε να γευθείτε ένα ελαφρύ φρέσκο beaujolais μετά από ένα στιβαρό St.Joseph. Το beaujolais δεν μπορεί να συναγωνιστεί τα κρασιά από την περιοχή της Rhone.

Τα περισσότερα ελαφρά κόκκινα κρασιά σερβίρονται ελαφρώς κρύα, και με ζεστό καιρό, καλό είναι να χρησιμοποιούμε σαμπανιέρα με κρύο νερό και παγάκια. Εάν το κρασί είναι υπέρ του δέοντος ζεστό, το αλκοόλ εξατμίζεται πολύ γρήγορα με αρνητική επίδραση στο bouquet. Καλό είναι να θυμόμαστε πως εάν το δωμάτιο είναι ζεστό, η θερμοκρασία του κρασιού που έχει ήδη σερβιριστεί θα συνεχίσει να ανεβαίνει, άρα μπορούμε να έχουμε κρυώσει ελαφρά το μπουκάλι πριν από το πρώτο σερβίρισμα.

Όσον αφορά τα ποτήρια είναι περιττό να πούμε ότι πρέπει να είναι πεντακάθαρα και απαλλαγμένα από μυρωδιές. Μυρωδιά απορρυπαντικού, της πετσέτας που τα σκουπίζουμε, ή ακόμα η μυρουδιά της κλεισούρας στη ντουλάπα, μπορεί να καταστρέψει το κρασί.

from: http://sgtogias.tripod.com

Οι ΗΠΑ πίνουν ελληνικό κρασί

«Πριν 2 - 3 χρόνια, ελληνικά κρασιά άρχισαν να εμφανίζονται στις λίστες κάποιων "mainstream" εστιατορίων της Νέας Υόρκης. Σήμερα, όποιο εστιατόριο δεν περιλαμβάνει στη λίστα του ελληνικά κρασιά σημαίνει ότι δεν είναι ενημερωμένo, μιας και το ελληνικό κρασί αποτελεί πλέον δημοφιλή επιλογή των Αμερικανών οινοχόων».
    Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε την ομιλία του ο 'πρεσβευτής' του ελληνικού κρασιού στην αγορά των ΗΠΑ κ. Στήβεν Όλσον (Steven Olson) στο σεμινάριο που διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών (ΟΠΕ) στο πλαίσιο του ετήσιου road show, που πραγματοποιεί ο Ελληνικός Οργανισμός Εξωτερικού Εμπορίου, εδώ και 5 χρόνια.     Η ανταπόκριση της οινικής αγοράς του Τορόντο και της Νέας Υόρκης στο ετήσιο ραντεβού των Eλλήνων οινοπαραγωγών ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όπως σημειώνει ο οργανισμός σε ανακοίνωσή του.
    Παρουσιάστηκαν 40 ελληνικές επιχειρήσεις και το ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε, όπως σημειώνει ο ΟΠΕ, ήταν έντονο τόσο από οινοχόους, όσο και από εισαγωγείς ή διανομείς, ιδιοκτήτες κάβας και αγοραστές των ΗΠΑ και του Καναδά.
    Το έντονο ενδιαφέρον για τα ελληνικά κρασιά επιβεβαιώνεται και από τα στατιστικά στοιχεία, που παρουσιάζουν αύξηση των πωλήσεων του ελληνικού κρασιού, σε αξία στις ΗΠΑ, κατά 12% το 2010, ενώ, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση αμερικάνικου περιοδικού, η παρουσία των ελληνικών κρασιών στα "mainstream" αμερικανικά εστιατόρια σε ολόκληρη την Αμερική έχει πλέον φθάσει το 1,3% και έτσι, η Ελλάδα με τα πιο δημοφιλή οινικά brands της αποτελεί πλέον ξεχωριστή κατηγορία.
    «Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά στον ΟΠΕ δουλεύουμε, στοχεύουμε, επιμένουμε για το καλό των Ελληνικών Εξαγωγικών Επιχειρήσεων», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Αλκ. Καλαμπόκης.

from: http://www.ellinikanea.gr

Γενετικά τροποποιημένο το κρασί του μέλλοντος

Το μέλλον του κρασιού εξαρτάται από την ανάπτυξη τροποποιημένων σταφυλιών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, καθώς οι ασθένειες πλήττουν τους παραγωγούς αμπειλιών.
Οι επιστήμονες αναπτύσσουν νέες ποικιλίες γενετικά τροποποιημένων σταφυλιών, πιο ανθεκτικών στις διάφορες ασθένειες, καθώς εκτιμάται ότι έτσι θα περιοριστεί η χρήση χημικών φαρμάκων. 
Αμερικανοί ερευνητές έχουν ήδη δημιουργήσει τους γενετικούς χάρτες περισσότερων από 1.000 αμπελιών.
Οι πιο γνωστές ποικιλίες, από όπου προέρχονται μια σειρά από γνωστά και αγαπητά κρασιά (μερλό, σαρντονέ, σεμιγιόν, ρίσλινγκ) κατά βάση έλκουν την καταγωγή τους από το είδος αμπελιού Vitis vinifera vinifera. Αυτό εκτιμάται ότι καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά πριν από 5.000 σε μια περιοχή της σημερινής Τουρκίας ή κοντά σε αυτήν. Από τότε, σιγά-σιγά, η καλλιέργεια και η οινοποιία επεκτάθηκε στις πιο μακρινές χώρες.
Η αρχική γεωργική αμπελοκαλλιέργεια διαφοροποιήθηκε σταδιακά σε εκατοντάδες λευκές και κόκκινες ποικιλίες. Ωστόσο τα σταφύλια, από όπου παράγονται τα διάφορα κρασιά, παραμένουν μέχρι σήμερα ουσιαστικά μέλη του ίδιου είδους, με περιορισμένη διασταύρωση μεταξύ των επιμέρους ποικιλιών.
Η έλλειψη διασταύρωσης και περαιτέρω γενετικής διαφοροποίησης καθιστά τα φυτά πιο ευάλωτα σε παθογόνους οργανισμούς.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που παράγει περίπου το 70% των κρασιών παγκοσμίως, προσπαθεί να προωθήσει την υγεία των καταναλωτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο αυτό ο ψεκασμός των χημικών στις γεωργικές καλλιέργειες επιδιώκεται να περιοριστεί.
Έτσι οι επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν νέες ανθεκτικότερες ποικιλίες. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε μέσω διασταύρωσης των αμπελιών με πιο ανθεκτικά είδη, είτε μέσω «χειραγώγησης» των γονιδίων των σταφυλιών, ώστε να γίνουν άτρωτα στις μολύνσεις.
Μέσα από τέτοιους γενετικούς πειραματισμούς αναμένεται μελλοντικά να δημιουργηθούν νέες ποικιλίες κρασιών από από γενετικά τροποποιημένα αμπέλια.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σιν Μάιλς της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Στάνφορντ (και πιο πριν του Κορνέλ), δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).

from: http://www.enet.gr

Σε συνδυασμούς απογειωτικούς

Φρούτα του καλοκαιριού (και όχι μόνο) σε συνδυασμούς απογειωτικούς, με τυριά, αλλαντικά και κρασιά! Καρπούζια, πεπόνια, νεκταρίνια, βερίκοκα, σύκα και σταφύλια. Zoυμερά και λαχταριστά, με έντονα αρώματα και γεύση που καθηλώνει τον ουρανίσκο. Τα καλοκαιρινά φρούτα είναι μέρος της καθημερινής μας απόλαυσης, μας δροσίζουν και αποτελούν μια ξεχωριστή επιλογή για ένα ελαφρύ καλοκαιρινό δείπνο παρέα με ένα ποτήρι κρασί. Επιλέξτε κρασιά με εξίσου έντονο αρωματικό χαρακτήρα, όπως είναι εκείνος των φρούτων, και αποφύγετε τις έντονες οξύτητες (εκτός και αν τα φρούτα είναι άγουρα) και τις πληθωρικές τανίνες - στοιχεία που είναι άκρως επιθυμητά για πιο πλούσιες λιπαρές γεύσεις. Ορισμένοι συνδυασμοί φρούτων με κρασί είναι:

Φράουλες-Ροζέ κρασί: Φρούτο όλο τσαχπινιά, ενδείκνυται για γευστικούς πειραματισμούς. Οι φράουλες συνδυάζονται ευχάριστα με φρέσκα λευκά τυριά, αλλά μπορείτε επίσης να τις προσθέσετε σε μια πράσινη σαλάτα, βάζοντας ελάχιστες σταγόνες από παλαιωμένο ξίδι και μυρωδικά, όπως δυόσμο ή βασιλικό. Στην περίπτωση αυτή, επιλέξτε ένα κρασί με έντονη οξύτητα, που στη μύτη να αποδίδει τα αρώματα της φράουλας. Ένα ροζέ είναι και σε αυτή την περίπτωση ιδιαίτερα ευχάριστο.

Καρπούζι-Ροζέ κρασί: Ένα φρούτο συνώνυμο με τις θερινές μας αναμνήσεις. Τρώγεται όλες τις ώρες, αλλά χάρη στη γλυκιά γεύση του συνδυάζεται παραδοσιακά και με λευκά, λίγο αλμυρά, τυριά, όπως η φέτα. Δοκιμάστε το με ένα ποτήρι ροζέ κρασί, όχι απόλυτα ξηρό, απολαμβάνοντας τις εναλλαγές της γλύκας του καρπουζιού με την πιπεράτη γεύση της φέτας και τη φρουτώδη γεύση του κρασιού.

Σύκα –Μαυροδάφνη: Έχετε παιχνιδιάρικη διάθεση; Μπείτε στην κουζίνα και παίξτε με τις αντιθέσεις των γεύσεων. Σερβίρετε στους φίλους σας φρέσκα ώριμα σύκα με ένα αλμυρό τυρί της αρεσκείας σας, Ροκφόρ, Κοπανιστή Μυκόνου ή Κατσικίσιο (Σεβρ) Μετσόβου και αφήστε τη γλύκα του σύκου να «σβήσει» τα ατίθασα γευστικά χαρακτηριστικά του τυριού. Βάλτε στο πιάτο λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς και πιείτε ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί, με βάση το Merlot, ή ένα ποτήρι Μαυροδάφνη.

Πεπόνι-Μαλαγουζιά: Γλυκό και μοσχομυριστό, χάρη στην πλούσια γεύση του μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ένα ευχάριστο ελαφρύ βραδινό. Ο συνδυασμός του με αλλαντικά, όπως το προσούτο, είναι μια κλασική και πάντα νόστιμη επιλογή. Μπορείτε ωστόσο να το συνδυάσετε και με μια ώριμη πικάντικη γραβιέρα. Και στις δύο περιπτώσεις, απολαύστε το με λευκό κρασί. Επιλέξτε ανάμεσα σε ένα πληθωρικό Viognier ή μια διακριτική Μαλαγουζιά.

Σταφύλια-Λευκό, Ροζέ ή Κόκκινο κρασί: Αν τα βάλετε στο τραπέζι σας μαζί με παρμεζάνα και καρύδια, έχετε ένα πλήρες γεύμα. Αν τα σταφύλια είναι λευκά, προτιμήστε ένα λευκό κρασί της αρεσκείας σας, ενώ, αν είναι κόκκινα, δοκιμάστε ένα ροζέ ή ένα κόκκινο. Όπως και να τα συνδυάσετε, οι καρποί που μας δίνουν το κρασί είναι ευχάριστοι σύντροφοί του.

Αχλάδια-Sherry: Ταιριάζουν επίσης ιδανικά με αλλαντικά. Πλαισιώστε τα με ισπανικό χαμόν και συνοδεύστε τα με ένα φίνο Sherry ή ένα αρωματικό Μοσχοφίλερο και αφήστε τις γεύσεις να σας ταξιδέψουν.

Κεράσια-Αγιωργίτικο: Μπορούν εύκολα να συνδυαστούν με λευκά φρέσκα τυριά όπως το ανθότυρο. Η παρουσία του τυριού κάνει τη γεύση τους πιο φιλική προς το κρασί. Δοκιμάστε τα με ροζέ ή ελαφριά κόκκινα κρασιά από Αγιωργίτικο, μια ποικιλία που παρουσιάζει συχνά στο αρωματικό της δυναμικό το άρωμα του κερασιού. Απολαύστε την αρωματική αρμονία και δροσίστε τον ουρανίσκο σας με τη φρεσκάδα του κρασιού.

Μπανάνες-Σαββατιανό: Παρότι δεν είναι φρούτα του καλοκαιριού, οι μπανάνες δεν λείπουν από το καλοκαιρινό τραπέζι. Η γλυκιά πλούσια γεύση τους τονίζεται ευχάριστα όταν συνδυάζεται με όξινα φρέσκα τυριά. Συνοδεύστε τες με λίγο Κατίκι Δομοκού ή γαλοτύρι και πιείτε ένα ποτήρι Σαββατιανό ή, για τους πιο τολμηρούς, ένα ερυθρό Gamay, που είναι γνωστό για τα αρώματα μπανάνας που το διακρίνουν.

Ροδάκινα, Βερίκοκα, Νεκταρίνια-Αθήρι: Αυτά τα τρία φρούτα παρουσιάζουν αρωματικές και γευστικές διαφορές, αλλά και σημαντικές ομοιότητες. Είναι αρκετά σαρκώδη και πλούσια στη γεύση και γι' αυτόν το λόγο μπορείτε να τα απολαύσετε μόνα τους ή να τα πλαισιώσετε με τυριά. Για άλλη μία φορά τα φρέσκα λευκά τυριά είναι μια πολύ καλή επιλογή, μπορείτε ωστόσο να επεκταθείτε και σε πιο ώριμες γεύσεις. Συνοδεύστε τα με λευκά κρασιά που εκφράζουν τα αρώματα των φρούτων, όπως αυτά που βασίζονται στις ποικιλίες Αθήρι, Chardonnay ή Viognier. Και αν έχετε την επιθυμία να γλυκαθείτε περισσότερο, επιλέξτε όσο το δυνατόν πιο ώριμα φρούτα και συνδυάστε τα με ένα ποτήρι γλυκό κρασί από την ποικιλία Μοσχάτο.

Φρούτα στη σαλάτα-Αφρώδες κρασί: Χαρίστε στις σαλάτες σας μια θερινή πινελιά, προσθέτοντας φρέσκα φρούτα. Μη διστάσετε να ανοίξετε ένα μπουκάλι αφρώδες κρασί και αφήστε τις σπαρταριστές φυσαλίδες του να φλερτάρουν με τους δροσερούς παρτενέρ, τα λαχανικά και τα φρούτα.

 Φρουτοσαλάτα-Vinsanto: Οι αρετές όλων των φρούτων και των χυμών τους συγκεντρωμένες σε ένα μπολ. Ακούγεται -και είναι- άκρως γευστικό και δελεαστικό. Για τους εγκρατείς, το ημιαφρώδες και ημίγλυκο Moscato d' Asti, με μόλις 5,5% αλκοόλ, είναι ο πιο ταιριαστός συνδυασμός. Αν όμως προσθέσετε και μια μπάλα παγωτό στη φρουτοσαλάτα σας, τότε ένα γλυκό κρασί είναι μάλλον μονόδρομος. Θα πείτε όχι σε ένα Vinsanto; Ποτέ!

from: http://2gym-kater.pie.sch.gr