Σε συνδυασμούς απογειωτικούς

Φρούτα του καλοκαιριού (και όχι μόνο) σε συνδυασμούς απογειωτικούς, με τυριά, αλλαντικά και κρασιά! Καρπούζια, πεπόνια, νεκταρίνια, βερίκοκα, σύκα και σταφύλια. Zoυμερά και λαχταριστά, με έντονα αρώματα και γεύση που καθηλώνει τον ουρανίσκο. Τα καλοκαιρινά φρούτα είναι μέρος της καθημερινής μας απόλαυσης, μας δροσίζουν και αποτελούν μια ξεχωριστή επιλογή για ένα ελαφρύ καλοκαιρινό δείπνο παρέα με ένα ποτήρι κρασί. Επιλέξτε κρασιά με εξίσου έντονο αρωματικό χαρακτήρα, όπως είναι εκείνος των φρούτων, και αποφύγετε τις έντονες οξύτητες (εκτός και αν τα φρούτα είναι άγουρα) και τις πληθωρικές τανίνες - στοιχεία που είναι άκρως επιθυμητά για πιο πλούσιες λιπαρές γεύσεις. Ορισμένοι συνδυασμοί φρούτων με κρασί είναι:

Φράουλες-Ροζέ κρασί: Φρούτο όλο τσαχπινιά, ενδείκνυται για γευστικούς πειραματισμούς. Οι φράουλες συνδυάζονται ευχάριστα με φρέσκα λευκά τυριά, αλλά μπορείτε επίσης να τις προσθέσετε σε μια πράσινη σαλάτα, βάζοντας ελάχιστες σταγόνες από παλαιωμένο ξίδι και μυρωδικά, όπως δυόσμο ή βασιλικό. Στην περίπτωση αυτή, επιλέξτε ένα κρασί με έντονη οξύτητα, που στη μύτη να αποδίδει τα αρώματα της φράουλας. Ένα ροζέ είναι και σε αυτή την περίπτωση ιδιαίτερα ευχάριστο.

Καρπούζι-Ροζέ κρασί: Ένα φρούτο συνώνυμο με τις θερινές μας αναμνήσεις. Τρώγεται όλες τις ώρες, αλλά χάρη στη γλυκιά γεύση του συνδυάζεται παραδοσιακά και με λευκά, λίγο αλμυρά, τυριά, όπως η φέτα. Δοκιμάστε το με ένα ποτήρι ροζέ κρασί, όχι απόλυτα ξηρό, απολαμβάνοντας τις εναλλαγές της γλύκας του καρπουζιού με την πιπεράτη γεύση της φέτας και τη φρουτώδη γεύση του κρασιού.

Σύκα –Μαυροδάφνη: Έχετε παιχνιδιάρικη διάθεση; Μπείτε στην κουζίνα και παίξτε με τις αντιθέσεις των γεύσεων. Σερβίρετε στους φίλους σας φρέσκα ώριμα σύκα με ένα αλμυρό τυρί της αρεσκείας σας, Ροκφόρ, Κοπανιστή Μυκόνου ή Κατσικίσιο (Σεβρ) Μετσόβου και αφήστε τη γλύκα του σύκου να «σβήσει» τα ατίθασα γευστικά χαρακτηριστικά του τυριού. Βάλτε στο πιάτο λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς και πιείτε ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί, με βάση το Merlot, ή ένα ποτήρι Μαυροδάφνη.

Πεπόνι-Μαλαγουζιά: Γλυκό και μοσχομυριστό, χάρη στην πλούσια γεύση του μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ένα ευχάριστο ελαφρύ βραδινό. Ο συνδυασμός του με αλλαντικά, όπως το προσούτο, είναι μια κλασική και πάντα νόστιμη επιλογή. Μπορείτε ωστόσο να το συνδυάσετε και με μια ώριμη πικάντικη γραβιέρα. Και στις δύο περιπτώσεις, απολαύστε το με λευκό κρασί. Επιλέξτε ανάμεσα σε ένα πληθωρικό Viognier ή μια διακριτική Μαλαγουζιά.

Σταφύλια-Λευκό, Ροζέ ή Κόκκινο κρασί: Αν τα βάλετε στο τραπέζι σας μαζί με παρμεζάνα και καρύδια, έχετε ένα πλήρες γεύμα. Αν τα σταφύλια είναι λευκά, προτιμήστε ένα λευκό κρασί της αρεσκείας σας, ενώ, αν είναι κόκκινα, δοκιμάστε ένα ροζέ ή ένα κόκκινο. Όπως και να τα συνδυάσετε, οι καρποί που μας δίνουν το κρασί είναι ευχάριστοι σύντροφοί του.

Αχλάδια-Sherry: Ταιριάζουν επίσης ιδανικά με αλλαντικά. Πλαισιώστε τα με ισπανικό χαμόν και συνοδεύστε τα με ένα φίνο Sherry ή ένα αρωματικό Μοσχοφίλερο και αφήστε τις γεύσεις να σας ταξιδέψουν.

Κεράσια-Αγιωργίτικο: Μπορούν εύκολα να συνδυαστούν με λευκά φρέσκα τυριά όπως το ανθότυρο. Η παρουσία του τυριού κάνει τη γεύση τους πιο φιλική προς το κρασί. Δοκιμάστε τα με ροζέ ή ελαφριά κόκκινα κρασιά από Αγιωργίτικο, μια ποικιλία που παρουσιάζει συχνά στο αρωματικό της δυναμικό το άρωμα του κερασιού. Απολαύστε την αρωματική αρμονία και δροσίστε τον ουρανίσκο σας με τη φρεσκάδα του κρασιού.

Μπανάνες-Σαββατιανό: Παρότι δεν είναι φρούτα του καλοκαιριού, οι μπανάνες δεν λείπουν από το καλοκαιρινό τραπέζι. Η γλυκιά πλούσια γεύση τους τονίζεται ευχάριστα όταν συνδυάζεται με όξινα φρέσκα τυριά. Συνοδεύστε τες με λίγο Κατίκι Δομοκού ή γαλοτύρι και πιείτε ένα ποτήρι Σαββατιανό ή, για τους πιο τολμηρούς, ένα ερυθρό Gamay, που είναι γνωστό για τα αρώματα μπανάνας που το διακρίνουν.

Ροδάκινα, Βερίκοκα, Νεκταρίνια-Αθήρι: Αυτά τα τρία φρούτα παρουσιάζουν αρωματικές και γευστικές διαφορές, αλλά και σημαντικές ομοιότητες. Είναι αρκετά σαρκώδη και πλούσια στη γεύση και γι' αυτόν το λόγο μπορείτε να τα απολαύσετε μόνα τους ή να τα πλαισιώσετε με τυριά. Για άλλη μία φορά τα φρέσκα λευκά τυριά είναι μια πολύ καλή επιλογή, μπορείτε ωστόσο να επεκταθείτε και σε πιο ώριμες γεύσεις. Συνοδεύστε τα με λευκά κρασιά που εκφράζουν τα αρώματα των φρούτων, όπως αυτά που βασίζονται στις ποικιλίες Αθήρι, Chardonnay ή Viognier. Και αν έχετε την επιθυμία να γλυκαθείτε περισσότερο, επιλέξτε όσο το δυνατόν πιο ώριμα φρούτα και συνδυάστε τα με ένα ποτήρι γλυκό κρασί από την ποικιλία Μοσχάτο.

Φρούτα στη σαλάτα-Αφρώδες κρασί: Χαρίστε στις σαλάτες σας μια θερινή πινελιά, προσθέτοντας φρέσκα φρούτα. Μη διστάσετε να ανοίξετε ένα μπουκάλι αφρώδες κρασί και αφήστε τις σπαρταριστές φυσαλίδες του να φλερτάρουν με τους δροσερούς παρτενέρ, τα λαχανικά και τα φρούτα.

 Φρουτοσαλάτα-Vinsanto: Οι αρετές όλων των φρούτων και των χυμών τους συγκεντρωμένες σε ένα μπολ. Ακούγεται -και είναι- άκρως γευστικό και δελεαστικό. Για τους εγκρατείς, το ημιαφρώδες και ημίγλυκο Moscato d' Asti, με μόλις 5,5% αλκοόλ, είναι ο πιο ταιριαστός συνδυασμός. Αν όμως προσθέσετε και μια μπάλα παγωτό στη φρουτοσαλάτα σας, τότε ένα γλυκό κρασί είναι μάλλον μονόδρομος. Θα πείτε όχι σε ένα Vinsanto; Ποτέ!

from: http://2gym-kater.pie.sch.gr

Λευκό μοσχάτο, ποιοτικό, ελκυστικό και ανατρεπτικό συνάμα

Και τι δεν κουβαλάει η ιστορία του λευκού μοσχάτου. Από ταξιδευτές, πειρατές, και Οθωμανούς κατακτητές μέχρι ποιητές και τιτλούχους. Όλοι βάλανε στο timing που τους αναλογούσε, το πετραδάκι που χρειαζόταν για να χτιστεί σιγά σιγά η φήμη του. Κυρίως, όμως, οι παραγωγοί του, οι άνθρωποι που το αγάπησαν και επέμειναν τόσο πολύ, ώστε το λευκό Μοσχάτο να δηλώνει σήμερα «παρών» στα πέρατα της οικουμένης του κρασιού. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ιλουστρασιόν εκδοχή του λευκού Μοσχάτου, τότε θα πρέπει να ρίξουμε μια προσεκτικότερη ματιά στους αμπελώνες της Σάμου που είναι σαν προσεγμένη ζωγραφιά. Εκεί οι συνθήκες που ωριμάζει είναι ιδανικές και το λευκό Μοσχάτο προεδρεύει, καθώς τα σταφύλια του κοιτάζουν περήφανα το Αιγαίο.
Το μικρόρρωγο άσπρο μοσχάτο, ο αυτοκράτωρ της ποιότητας
Για το Μοσχάτο, η Jancis Robinson γράφει στο βιβλίο της «Vines, Grapes and Wines» (Mitchell Beazley,1986): «Το καλύτερο είδος Μοσχάτου ήταν γνωστό στην Ελλάδα αιώνες πριν τα άλλα είδη προβάλουν στην επιφάνεια. Το νησί της Σάμου είναι το παγκόσμιο αρχηγείο και η ποικιλία παραμένει η σημαντικότερη όλου του νησιού.

Στην Ελλάδα το Άσπρο Μοσχάτο δίνει ακόμη τα φημισμένα γλυκά κρασιά της Σάμου, της Πάτρας, του Ρίου Πατρών και της Κεφαλονιάς». Υπάρχουν πολλές «φορεσιές» της ποικιλίας και άλλα τόσα διαφορετικά ονόματα. Όμως το μικρόρρωγο άσπρο Μοσχάτο είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, ο αυτοκρά­τορας της ποιότητας της μεγάλης αυτής οικογένειας.

Γεγονός είναι πως η άνθηση του Μοσχάτου στη Μεσόγειο (και στην Ελλάδα) σχετίζεται άμεσα με το ότι μόνο τα σχετικά θερμά κλίματα μπορούν να αναπτύξουν ομαλά αυτή την ποικιλία για να δώσει κρασιά με πλούσια και έντονη γεύση. Τρανή απόδειξη, η περίπτωση της Σάμου, όπου το αμπέλι φοράει τα γιορτινά του στα μεγάλα υψόμετρα και στα αργιλοσχιστώδη εδάφη. Όπως συμβαίνει με τη μουσική, έτσι και το κρασί μπορεί να μας προσφέρει συναίσθημα, εικόνες, μυρωδιές, και ένα στοιχείο του θα ξυπνήσει μνήμες από εποχές που δεν έχουμε ζήσει.

Λέγεται πως οι αρχαίοι Έλληνες μετέφεραν το Μοσχάτο πέρα από την Κριμαία και αφού πάτησε γερά στα πόδια του στην Ελλάδα (κυρίως τη νησιωτική, με επίκεντρο τη Σάμο), απλώθηκε σιγά σιγά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Η ιστορία του αμπελώνα του κρασιού της Σάμου και του Μοσχάτου χάνεται στο χρόνο, στην εποχή που βασίλευε στο νησί ο Αγκαίος, ήρωας της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Όσο για τα χαρίσματα της σαμιώτικης γης και των προϊόντων της, ένας άλλος αρχαίος Έλληνας, ο Αίθλιος, ισχυριζόταν ότι στη Σάμο τα αμπέλια, οι συκιές και οι τριανταφυλλιές καρποφορούσαν δύο φορές το χρόνο! Υπερβολή; Ίσως, αλλά χαρακτηριστική της φήμης που είχε πάντα η Σάμος και η γη της.

Η τοπική παράδοση αναφέρει πως ο (Σάμιος) Πυθαγόρας είχε φτιάξει μια κούπα για να πίνει με μέτρο το κρασί. Είχε μάλιστα σχηματίσει μια γραμμή στο εσωτερικό της, η οποία οριοθετούσε το σημείο που έπρεπε να σταματήσει το γέμισμα. Μια στάλα παραπάνω και η κούπα άδειαζε όλο της το κρασί από μια κρυφή οπή που βρίσκονταν στη βάση. Ο Λόρδος Βύρων, αδιαφορώντας για το πυθαγόρειο μέτρο, έγραψε στο ποίημά του με τίτλο «Isle of Greece»: «γέμισε ξέχειλη την κούπα με σαμιώτικο κρασί». («Fill high the bowl with Samian wine»).

Η πραγματική όμως φήμη του νησιού ως τόπου παραγωγής κρασιών διάσημων για την ποιότητά τους δεν έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα. Αναπτύχθηκε πολύ αργότερα, στους Χριστιανικούς Χρόνους, κατ’ αρχάς πριν την εισβολή των πειρατών (τέλη του 1400) και στη συνέχεια όταν επέστρεψαν οι πληθυσμοί και ξανακατοικήθηκε το νησί (τέλη του 1600).
Η Σάμος και το μοσχάτο
Για να υπάρξουν κρασιά πραγματικά υψηλής ποιότητας, πρέπει να βρεθούν τα κατάλληλα σταφύλια στο κατάλληλο terroir και μάλιστα καλλιεργημένα με πολύ χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις. Κάτι δηλαδή που η Σάμος διαθέτει σε εξαιρετικό βαθμό, όπως επίσης, παράλληλα, μεγάλη έκταση που προσφέρει και την ποσοτική υπεροχή.

Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης των αμπελώνων της Σάμου βρίσκεται στα δυτικά, βόρεια και κεντρικά τμήματα του νησιού. Λόγω της απότομης πλαγιάς που χαρακτηρίζει τα βουνά της, πολλοί από τους αμπελώνες, ιδιαίτερα εκείνοι με υψηλό υψόμετρο, έχουν φυτευτεί σε πεζούλες, στα 800 μέτρα πάνω από το Αιγαίο. Φανταστείτε ένα αμφιθέατρο, στις κερκίδες του οποίου «κάθονται» τα αμπέλια που καταλαμβάνουν σχεδόν κάθε επίπεδο της ανηφοριάς, όπως για παράδειγμα στις ορεινές περιοχές πάνω από το χωριό Βουρλιώτες, στη βόρεια πλευρά του όρους Άμπελος.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα βρεθείτε στο νησί ή θα το επιλέξετε ως τον επόμενο προορισμό σας, ξεφύγετε για λίγο από τις υπέροχες παραλίες και ανακαλύψτε τη μυρωδάτη του πλευρά για την οποία είναι διάσημο ανά την υφήλιο. Για να φτάσετε εκεί θα διανύσετε δρόμους με πολλές στροφές, θα πάρετε μια γερή δόση οξυγόνου από το καταπράσινο τοπίο, θα απολαύσετε τη μαγεμένη σιωπή και αφού περάσετε τους Βουρλιώτες, θα συναντήσετε την Παναγία τη Βροντιανή – βρίσκεται νοτιότερα, μέσα σε μια παραμυθένια δασώδη περιοχή στα 450 μέτρα.

Εκεί θα σταθείτε για να πάρετε γεύση από την καταπληκτική θέα προς τα βόρεια και τα ανατολικά. Κάντε και μια στάση σε μια από τις πολλές πηγές του νησιού – που θεωρούνται από τις καλύτερες στη χώρα μας, για να δροσιστείτε ακριβώς όπως το κάνουν και τα σταφύλια.

Ύστερα, το βλέμμα σας θα σταθεί σίγουρα στα πετρώματα του τόπου, που ο χρόνος τα έχει αφήσει ανέπαφα και στα κεχριμπαρένια χώματα των αμπελώνων. Το βέβαιο είναι πως θα θαυμάσετε τα βορινά κρασοχώρια που απλώνονται στις πλαγιές του βουνού Άμπελος και φτάνουν ως τα βορινά παράλια του νησιού. Λίγο έξω από το Βαθύ, επισκεφθείτε και το Μουσείο του Σαμιακού Οίνου που βρίσκεται στο Μαλαγάρι, και ταξιδέψτε στο χρόνο ανακαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο έφτιαχναν οι πρόγονοί μας το κρασί. Τέλος, δοκιμάστε τα κρασιά στον ειδικό χώρο του μουσείου, και «μυρίστε» ταυτόχρονα την ιστορία του πλούσιου σαμιώτικου κρασιού.

from:http: http://www.athinorama.gr/

Aging Wine Without a Cellar

Although 99 percent of all the wine made in the world is meant to be enjoyed while it is young and fresh, the remaining 1 percent includes many of the most noteworthy wines. Accordingly, it's the rare wine lover who doesn't eventually decide that it would be a fine idea to "lay down" a few Bordeaux or Burgundies, Ports or fine dessert wines to improve with age.

But then you learn the "gotcha" of wine cellaring: For the best long-term results, fine wines need to be kept at a constant 55-60F (13-15C). Too cold, and they will barely evolve at all; too warm, and they will age quickly but not well.

So for SERIOUS wine collecting, unless you're lucky enough to have a natural cave or earthen basement that maintains the right temperature year-round, you'll have to invest in a free-standing cellar unit - a fancy refrigerator designed for wine - or have an insulated, climate-controlled room built in. As you might imagine, these are not inexpensive options.

Is there any hope for those of us who enjoy wine and want to try aging a few bottles without having to make a four-figure investment?

Well, sort of. With the understanding that it's a compromise, there is no reason to let the lack of a cellar deter you from setting a few good bottles aside. Here are a few hints that may help maximize your success:

* Start with ageworthy wines: "Big," tannic reds - Bordeaux and good international Cabernet Sauvignons, Rhones and Shirazes, and good Spanish reds like Rioja and Ribera del Duero - as well as fortified dessert wines like Port (both the Portuguese original and the Australian variety) and Madeira hold up well under adverse conditions. Don't try to age whites or delicate reds except perhaps as a limited experiment to see what will happen. Sometimes wine will suprise you.

* Choose your location wisely: Find a cool, quiet corner for your wine collection. Don't use the kitchen or dining room, and choose a spot away from direct sunlight and heat registers.

* Do not disturb: Let your wine bottles rest on their sides, so the cork stays in contact with the wine. And if you've heard the old legend about "turning" your bottles periodically, forget it. Your wine is sleeping, and it doesn't want to have somebody come in and roll it over any more than you would.

* Don't wait too long: While ageworthy wines stored under perfect conditions may last for decades, don't expect that kind of results at room temperature. Just about any cellarable wine should last fine for two or three years, especially in an air-conditioned or naturally cool home environment. But based on my experimence, five years approaches the limit; after that you run an increasing risk that your wine will be "tired" at best ... losing its fruit, browning in color, and taking on the heavy, sherrylike qualities that oxidation imparts.

from: http://www.guamdiner.com

Mια «αυτοκρατορία» κλονίζεται

Τι είναι αυτό που μπορεί να στρέψει έναν ολόκληρο λαό εναντίον μιας οινοποιίας; Την απάντηση γνωρίζει καλά πλέον ο κορυφαίος Πορτογάλος οινοπαραγωγός Miguel Champalimaud, ιδιοκτήτης της οινοποιίας «Quinta do Cotto», ο οποίος, δύο χρόνια πριν, ανακοίνωσε την απόφασή του να αντικαταστήσει το πώμα φελλού με βιδωτό, σε όλα τα κρασιά της εταιρείας του. Αυτό ήταν! Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε, τα μίντια μιλούσαν για «εθνική προδοσία», κάποιοι έριξαν την ιδέα ακόμα και για μαζικό μποϊκοτάζ των προϊόντων του.
Η ιστορία αυτή ίσως σας φανεί ανεξήγητη. Δεν είναι, όμως, αν αναλογιστείτε ότι η Πορτογαλία είναι η χώρα του φελλού, με τη μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως: με 720.000 εκτάρια φελλόδεντρων παράγει κάθε χρόνο 180.000 τόνους φελλού και το 52% των πωμάτων που χρησιμοποιούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Εχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μιαν ιδιαίτερα ανθηρή βιομηχανία -με χιλιάδες θέσεις εργασίας-, της οποίας ο τζίρος πλησιάζει τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ. Κι επειδή η «αυτοκρατορία» αυτή πλήττεται χρόνο με το χρόνο ολοένα και περισσότερο από την εισβολή στη διεθνή αγορά των συνθετικών πωμάτων, μπορούμε να καταλάβουμε την οργή των Πορτογάλων βλέποντας έναν συμπατριώτη τους να θίγει τα… ιερά και τα όσια.
Κι ενώ στη δυτική εσχατιά της Ευρώπης ο φελλός παραμένει, παρά τις δυσκολίες, βασικός «πυλώνας» μιας ευημερούσας οικονομίας, στον ελληνικό προφορικό λόγο είναι μάλλον παρεξηγημένος. Του αποδίδονται ανθρώπινα ελαττώματα ιδιαίτερα ενοχλητικά: η κενότητα, η ελαφρότητα, η ανοησία. Κι όμως, στη διαδικασία παραγωγής και του ελληνικού κρασιού είναι ένας από τους αδιαμφισβήτητους «ισχυρούς κρίκους». Του αξίζει, λοιπόν, να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Στον κόσμο της quercus suber
Τον 17ο αιώνα στην Αγγλία, στην Ολλανδία και στη Γαλλία άρχισαν να φτιάχνονται τα πρώτα -χειροποίητα, φυσικά- γυάλινα μπουκάλια, που σφραγίζονταν με ξύλινα πώματα, τυλιγμένα σε ύφασμα και μουσκεμένα σε ζωικό λίπος. Οι πρώτοι φελλοί λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για να κλείσουν τις φιάλες της φημισμένης σαμπάνιας Dom Perignon. Από τότε κύλησε πολύ κρασί στο αυλάκι της ιστορίας… Οι φελλοί εξελίχθηκαν, βελτιώθηκαν, απέκτησαν φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.
Ο παραδοσιακός φελλός κόβεται από τον φλοιό της φελλόδρυος (quercus suber), ενός είδους βελανιδιάς που φύεται κυρίως στη δυτική Μεσόγειο και ζει περίπου 200 χρόνια. Η φελλόδρυς αναπτύσσεται πολύ αργά και χρειάζεται περίπου 40 χρόνια για να παραγάγει ένα στρώμα αρκετά πυκνό ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή φελλού. Μετά την πρώτη αφαίρεσή του, ο φλοιός της ανανεώνεται ξανά κάθε 9 - 12 χρόνια.
Στην περίοδο της συγκομιδής, τους θερινούς μήνες συνήθως, ο φλοιός πρέπει να αφαιρεθεί πολύ προσεκτικά για να μην τραυματιστεί το δέντρο. Στη συνέχεια, τα κομμάτια που έχουν αποκολληθεί θα μείνουν στο δάσος μερικές εβδομάδες, για να στεγνώσουν. Οταν πια θα παραδοθούν στο εργοστάσιο που θα αναλάβει την επεξεργασία τους, θα βυθιστούν κατ' αρχάς σε νερό που βράζει, για 1 - 2 ώρες, για να εξοντωθούν οι μικροοργανισμοί και τα έντομα αλλά και για να φουσκώσει η πολύτιμη πρώτη ύλη, να αυξηθούν το πάχος και η ελαστικότητά της. Αφού ξεκουραστεί για περίπου 15 μέρες, ο φελλός θα μπει και πάλι στο καζάνι. Μετά το δεύτερο βράσιμο, τα φύλλα του θα ταξινομηθούν ανάλογα με την ποιότητα και το πάχος τους, θα κοπούν σε λωρίδες και μέσω μιας διατρητικής μηχανής, θα προκύψουν οι φελλοί.
Στη συνέχεια θα απολυμανθούν και θα περάσουν από διαδικασία λεύκανσης. Παλαιότερα, η λεύκανση προκαλούνταν με χλώριο, το οποίο δεν χρησιμοποιείται πια για έναν εύλογο λόγο: γιατί μπορεί να αλλοιώσει τη γεύση του κρασιού. Αντ' αυτού σήμερα, ευρέως διαδεδομένο είναι το υπεροξείδιο. Κατόπιν, οι φελλοί θα ξηρανθούν, θα μαρκαριστούν με μελάνι και, τέλος, θα υποστούν επεξεργασία με πυρίτιο ή παραφίνη, για να μπορούν οι καταναλωτές να τους αφαιρούν από τα μπουκάλια χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Τα κομμάτια που περισσεύουν και τα τρίμματα θα αξιοποιηθούν για τους πεπιεσμένους φελλούς.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες φυσικών φελλών - ανάλογα με το μήκος τους και τον αριθμό των πόρων στον φλοιό τους. Οι φελλοί που συνήθως χρησιμοποιούνται για τα φθηνότερα κρασιά είναι φτιαγμένοι από πεπιεσμένα -«συναρμολογημένα»- κομματάκια φελλού. Ενας μέτριας ποιότητας φελλός γίνεται από σκόνη φελλού και κόλλα. Εχει εμφάνιση αλλά όχι τις πραγματικές αρετές του φελλού. Κι επιπλέον, εάν το κρασί έρθει σε επαφή με την κόλλα, οι επιπτώσεις για τη γεύση και το άρωμα του οίνου είναι ολέθριες. Για το λόγο αυτό, μερικοί παρασκευαστές ενισχύουν τους (φθηνούς) φελλούς τους με μια λεπτή φέτα φυσικού φελλού σε κάθε άκρη του πώματος. Ημίμετρα…
Θα καταφέρει ο φελλός να επιζήσει;
Ζει και αναπνέει μαζί με το κρασί. Είναι μέρος της καθημερινότητας κάθε οινόφιλου απ' άκρη σ' άκρη της γης. Κι όμως, η πρωτοκαθεδρία του φελλού αμφισβητείται πλέον ανοιχτά. Πολλοί παραγωγοί του Παλαιού και του Νέου Κόσμου δείχνουν να χάνουν την υπομονή τους με τα ολοένα συχνότερα προβλήματα στεγανότητας που οδηγούν σε σποραδικές οξειδώσεις ή και διαφυγή υγρού. Μιλούν ακόμη και για περιπτώσεις που ο φελλός επηρεάζει τις αρωματικές ιδιότητες του κρασιού. Υπάρχουν, μάλιστα, μελέτες που κάνουν λόγο για τέτοιες «απώλειες» της τάξης του 8%, δηλαδή για μία ελαττωματική -εξαιτίας του φελλού- φιάλη σε κάθε κιβώτιο που διακινείται!
Από την άλλη, το βιδωτό καπάκι κερδίζει βήμα. Οι υπέρμαχοί του προβάλλουν τις αρετές του: προστατεύει τα κρασιά από την οξείδωση και είναι εύχρηστο. Μεγάλες αμερικανικές, βρετανικές και αυστραλιανές εταιρείες προωθούν και τον συνθετικό φελλό, που κοστίζει περίπου όσο και ο φυσικός, αλλά δεν διαλύεται κάτω από το τιρμπουσόν και, το κυριότερο, είναι απαλλαγμένος από το χημικό TCA που μπορεί και να αλλοιώσει το κρασί - υπολογίζεται πως ένα στα 12 μπουκάλια χαλάει εξαιτίας του.
Δύσκολοι καιροί για τον παραδοσιακό φελλό, λοιπόν. Από την άλλη, όλα δείχνουν πως θα 'ρθουν καλύτερες μέρες για την φελλόδρυ. Ισως τις επόμενες δεκαετίες σταματήσουν πια να την πληγώνουν…

from: http://portal.kathimerini.gr/

Ασυνήθιστα κρασιά

Τα σύγχρονα ελληνικά κρασιά, για πολλούς και διαφόρους λόγους, είναι από κάθε άποψη ασυνήθιστα κρασιά. Φτιαγμένα από σπάνιες ποικιλίες, μοναδικά αμπελοτόπια και εξαιρετικά ξεχωριστές μεθόδους, σίγουρα ξεχωρίζουν. Πριν από λίγες δεκαετίες, ένα τέτοιο πακέτο θα μπορούσε να θεωρηθεί σοβαρή αδυναμία. Για πολλά χρόνια, η πώληση κρασιού συνδεόταν με την απλοποίηση των πραγμάτων. Προκειμένου να έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ένας οινοπαραγωγός έπρεπε να περιορίσει την προσωπικότητα του κρασιού, τόσο σε επίπεδο γεύσης, όσο και σήμανσης, στα πιο απλά και πιο εύληπτα στοιχεία του. Κάθε ίχνος πολυπλοκότητας θα απομάκρυνε τους απλούς υποψήφιους καταναλωτές.

Παρότι αυτό ισχύει και σήμερα, για μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οινικής αγοράς, ορισμένα κομμάτια της συμπεριφέρονται πια πολύ διαφορετικά. Σε έναν κόσμο όπου η ομοιογένεια στο στυλ εγείρει όλο και περισσότερους προβληματισμούς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες του κρασιού, που αναζητούν την αναζωογονητική αύρα ασυνήθιστων κρασιών αυξάνονται συνεχώς. Τα περισσότερα κρασιά του κόσμου φτιάχνονται σήμερα από μια «χούφτα» ποικιλίες αμπέλου, ενώ οι ετικέτες, τα αρώματα και οι γεύσεις αποκτούν όλο και πιο ενοχλητική ομοιότητα. Από την άλλη μεριά, παρόλο που αρκετοί οινοπαραγωγοί και κάποιες οινοπαραγωγές χώρες θέλουν πραγματικά να προωθήσουν λιγότερο γνωστές ποικιλίες αμπέλου, τα κρασιά που παράγονται από αυτές δεν έχουν τελικά να προτείνουν κάτι ουσιαστικά διαφορετικό, με αποτέλεσμα να επικρατεί και πάλι η ομοιομορφία.

Ωστόσο, τα σύγχρονα ελληνικά κρασιά έχουν οργανοληπτικά χαρακτηριστικά που δείχνουν γλαφυρά τι προτείνουν: κομψότητα, πολυπλοκότητα, φιλικότητα στο φαγητό και ζωντάνια, χωρίς υπερβολές που κουράζουν. Αυτές ακριβώς οι ιδιότητες ωθούν τους εραστές του κρασιού να αναζητούν την αναζωογονητική αύρα των ασυνήθιστων κρασιών, όπως είναι τα ελληνικά, που αποτελούν εξαιρετική επιλογή για το σύγχρονο και έξυπνο καταναλωτή και ειδικό του κρασιού.

from: http://www.newwinesofgreece.com

DESSERT WINES!!!!!!!

Είναι γεγονός ότι η καρδούλα μας σκιρτά και ζεσταίνεται όταν ένα γλυκό κρασί διατρέξει ξαφνικά μέσα στις αισθήσεις, ενώ με την πρώτη κιόλας γουλιά, η καλή διάθεση ζωγραφίζεται στα πρόσωπά μας. Η διαπίστωση αυτή εξηγείται οινογνωστικά από το γεγονός ότι ανάμεσα στις τέσσερις θεμελιώδεις γεύσεις που εντοπίζουμε μέσα στο στόμα, δηλαδή το όξινο, το αλμυρό, το στυφό και το γλυκό, μόνο η τελευταία θεωρείται η πλέον ευχάριστη και αποδεκτή απ' όλους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καθολική αποδοχή μιας απρόσμενης γλύκας στον ουρανίσκο αποτελεί πάντα μια ανάπαυλα στη σκληρή καθημερινότητα, στιγματίζοντας γλυκά και τρυφερά κάθε αξέχαστη και μοναδική στιγμή της ζωής μας!
Πρόκειται για την περίφημη γλύκα Ονομασίας Προελεύσεως Ελεγχόμενη που προσφέρουν τα γλυκά κρασιά της χώρας μας, η πρωτοτυπία των οποίων τα καθιστά σήμερα ιδιαίτερα δημοφιλή.
Χωρίς αμφιβολία ο τρόπος παρασκευής και οινοποίησής τους επέβαλε την οινική νομοθεσία να τα χωρίσει σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τους «Οίνους γλυκείς φυσικούς» και τους «Φυσικώς γλυκείς οίνους». Η διαφορά τους φυσικά δεν είναι μόνο ότι το όμικρον της πρώτης περίπτωσης γίνεται… ωμέγα στη δεύτερη, αλλά κυρίως στην προέλευση της γλύκας και του αλκοόλ που περιέχουν.
Στην πρώτη λοιπόν κατηγορία ανήκουν τα περισσότερα ελληνικά «μιστέλια» που επίσημα ονομάζονται «Vins de liqueur». Ο γλυκός χαρακτήρας των κρασιών αυτών είναι αποτέλεσμα επέμβασης του οινολόγου, ο οποίος σε κάποιο σημείο της αλκοολικής ζύμωσης (ανάλογα με την περιεκτικότητα σε σάκχαρα και τον αλκοολικό βαθμό που επιζητείται), τη διακόπτει με προσθήκη οινικού οινοπνεύματος.
Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της κατηγορίας αυτής είναι τα κρασιά από Μοσχάτο όπως αυτό των Πατρών και του Ρίου, το Μοσχάτο Κεφαλληνίας, το Μοσχάτο Λήμνου, το Μοσχάτο Ρόδου και το Μοσχάτο Σάμου που είναι ίσως και το μοναδικό ευρύτατα γνωστό ελληνικό κρασί στη διεθνή αγορά. Επίσης η «Μαυροδάφνη», που παρασκευάζεται από την ομώνυμη ποικιλία και από κορινθιακή σταφίδα, έχει δικαίωμα στην Ονομασία Προέλευσης, όταν η ποικιλία «Μαυροδάφνη» συμμετέχει στο τελικό κρασί, σε ποσοστό τουλάχιστον 50%.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα περίφημα και σπάνια «λιαστά» κρασιά για την παραγωγή των οποίων χρησιμοποιούνται υπερώριμα σταφύλια τα οποία μετά τον τρύγο, μένουν για ένα χρονικό διάστημα είτε στον ήλιο είτε σε ειδικούς χώρους για φυσική αφυδάτωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συμπύκνωση της γλύκας μέσα στις σταφιδιασμένες ρώγες της οποίας μέρος θα μετατραπεί σε αλκοόλ κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης. Αντιπροσωπευτικά δείγματα της κατηγορίας αυτής είναι το περιζήτητο Vinsanto της Σαντορίνης, αλλά και τα «vins de paille» της περιοχής του Jura της Γαλλίας.
Τέλος, θα έχετε ακούσει για τα γλυκά κρασιά της περιοχής Sauternes, που δημιουργούνται με τη βοήθεια ενός σπάνιου μύκητα ο οποίος όταν ευνοείται από το κλίμα της περιοχής του Μπορντό, προσβάλλει την ποικιλία σεμιλιόν και την αφυδατώνει πάνω στο κλήμα. Ετσι, η φανταστική συμπύκνωση κάθε σταφιδιασμένης ρώγας περιέχει τα πολύτιμα σάκχαρα των κρασιών Sauternes, που όχι μόνο θεωρούνται τα μονάκριβα παιδιά της Γαλλίας αλλά και οι πανάκριβες επιλογές κάθε υψηλής γαστρονομικής εκδήλωσης στον κόσμο.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε ότι η τεχνολογία και η μέθοδος που χρησιμοποιείται κάθε φορά για την παρασκευή ενός γλυκού κρασιού είναι πολύπλοκη και διαφορετική για κάθε περίπτωση. Γι' αυτό η επιτυχία του εξαρτάται πάντα από τη σωστή επιλογή της κατάλληλης μεθόδου, η οποία θα σέβεται την αρμονική συνύπαρξη των υπόλοιπων αρωματικών συστατικών με τη γλύκα του σταφυλιού, που χωρίς αμφιβολία γοητεύει και συγκινεί στις μέρες μας κάθε απαιτητικό ουρανίσκο.

from: http://portal.kathimerini.gr

SUMMER WINE

Αν και βρισκόμαστε στα μέσα της άνοιξης, οι θερμοκρασίες μάς έχουν αναγκάσει ήδη να σκεφτόμαστε την, κατά πολλούς, ωραιότερη εποχή του χρόνου· το καλοκαίρι. Οι διακοπές έρχονται, τα σχολεία σε μερικές εβδομάδες κλείνουν και όλοι θέλουν να αλλάξουν ρυθμό και να χαλαρώσουν. Πολλά από τα καλοκαιρινά πάρτι ή τις βραδιές με φίλους ή οι νυχτερινές έξοδοι, θα συνοδευτούν βέβαια από ποτό, για ακόμα καλύτερη διάθεση.
Η πρότασή μας θα ήταν… τι άλλο, ένα ποτήρι κρασί. Οι λόγοι είναι απλοί: 1)Μπορείτε να πιείτε μεγαλύτερη ποσότητα από ένα «σκληρό» ποτό, 2)να επιλέξετε από μια σαφώς μεγαλύτερη γκάμα που καλύπτει όλα τα γούστα και 3)να μη δώσετε τόσα πολλά χρήματα, αν βέβαια κάνετε τις σωστές επιλογές.
Μερικές προτάσεις λοιπόν από τούτη τη στήλη:
-Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει το κρασί να είναι επώνυμο, δηλαδή εμφιαλωμένο.
-Κατά δεύτερο λόγο, πιείτε το στη σωστή θερμοκρασία. Απαιτείστε σαμπανιέρα ή άλλο μέσο διατήρησης της θερμοκρασίας του κρασιού στο επιθυμητό επίπεδο. Θυμίζω ότι για το λευκό η σωστή θερμοκρασία είναι από 8-12° C ενώ για το κόκκινο 16-18° C . Σκεφτείτε ότι το καλοκαίρι, ακόμα και το βράδυ, η θερμοκρασία σπάνια πέφτει κάτω από τους 25 βαθμούς, ενώ το μεσημέρι ξεπερνά και τους 30-35.
-Αν είστε φίλος του κόκκινου, θα πρέπει να υπολογίσετε ότι ένα πολύ πλούσιο αλκοολικό κρασί είναι σαν τη σοκολάτα: Καλύτερη εποχή γι’ αυτά είναι ο χειμώνας, όταν θέλουμε να… ζεσταθούμε.
-Μια εξαιρετική επιλογή είναι τα ροζέ κρασιά, που είναι στο στοιχείο τους μια και συνδυάζουν ωραία αρώματα, υπέροχο χρώμα και μια πιο απαλή γεύση σε σχέση με τα γεμάτα κόκκινα κρασιά.
- Τέλος, το καλοκαίρι είναι μια θαυμάσια εποχή και για αφρώδη κρασιά (όχι μόνο για τη σαμπάνια, αλλά π.χ. και για ένα Moscato d’ Asti). Με τη φρεσκάδα τους μας δίνουν μια ανάλαφρη, αναζωογονητική, πολύ ευχάριστη αίσθηση.
Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο: Το μέτρο στην κατανάλωση ποτών είναι το καλύτερο μέσο αποφυγής δυστυχημάτων. Ειδικά αν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε αυτοκίνητο, προσέξτε ιδιαίτερα και μην υπερβείτε για κανένα λόγο τα 1-2 ποτήρια.
Καλή απόλαυση!


from: http://www.pastrychef.gr

Τα καλύτερα πρωτοεμφανιζόμενα ελληνικά κρασιά του 2011

Tο ελληνικό κρασί κινείται κι εξελίσσεται κόντρα στις δυσκολίες της ελληνικής οικονομίας. Ίσως γιατί πρόκειται για μια δραστηριότητα στην οποία κυριαρχεί­ η ανάγκη για δημιουργικότητα και ποιοτική­ δουλειά. Ίσως ακόμη επειδή το κρασί έχει να κάνει με απόλαυση. ο ποιοτικός αναβρασμός που φωτίζει για χρόνια το χώρο του δεν λέει­ –ευτυχώς– να κοπάσει. Ο «Alpha Wine Guide» προβάλλει όλο αυτόν το δυναμισμό κι εμείς ξεχωρίζουμε τα κρασιά που πρωτοεμφανίστηκαν στις σελίδες του στη φετινή έκδοση, η οποία κυκλοφόρησε μόλις. Το κρασί made in Greece θα μπορούσε μια χαρά να λειτουργήσει και ως καθρέφτης, όπου η ελληνική οικονομία θα κοιταζόταν τακτικά για να τσεκάρει την πρόοδό της στους τομείς των καινοτομιών, του επιχειρηματικού ρίσκου και της δημιουργικότητας. Κατεξοχήν χώρος ποιοτικής δουλειάς το κρασί, λοιπόν, κι αν προσπαθούσε κάποιος να «στριμώξει» όλα τα καλά ελληνικά κρασιά σε μια wine list, γρήγορα θα αντιλαμβανόταν το μάταιο της προσπάθειάς του. Η συνεχής εμφάνιση ­νέων προϊόντων και παραγωγών/οινοποιών στην αγορά ανανεώνει διαρκώς το ελληνικό ­οινικό τοπίο. Δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο ότι τον τόνο έδιναν κι εξακολουθούν να δίνουν αυτοί­ που ακόμη και σήμερα αποκαλούνται «μικροί (σε μέγεθος) παραγωγοί». Είναι εκείνοι­ που άλλαξαν ριζικά, στις αρχές των ’80s, την ποιό­τητα και τη φυσιογνωμία των κρασιών, όπως και τον τρόπο που ο καταναλωτής χτίζει τη σχέση του μαζί τους. Μπορεί η πρώτη ομάδα να έχει πλέον αλλάξει και να έχει πάρει τη μορφή ποιοτικού τσουνάμι που συνεχίζει να πρωταγωνιστεί σε φρεσκάδα και δημιουργικότητα. Από την άλλη, υπάρχει κι ένα δεύτερο κύμα μικρών παραγωγών που αναστατώνει αυτήν τη στιγμή την Ελλάδα επιδεικνύοντας αξιοπρόσεκτες αρετές. Τι γίνεται, λοιπόν, με όλους αυτούς τους ­ –παλιούς και νέους– μικρούς παραγωγούς; Οι ήδη καταξιωμένοι «μικροί» της πρώτης γενιάς έχουν πλέον μεγαλώσει σε μέγεθος και σταθερότητα και πειραματίζονται με νέα σταφύλια, με τεχνικές οινοποίησης και παλαίωσης, παρουσιάζοντας παράλληλα κάθε τόσο καινούργια κρασιά γεμάτα ενδιαφέρον. Οι νεότεροι «μικροί», από την άλλη, εμφανίζονται με όλο και μεγαλύτερο θάρρος στο προσκήνιο και με προϊόντα που αξίζουν. Οι πρώτοι σάς είναι ήδη γνωστοί. Εμείς θα σας παρουσιάσουμε τους δεύτερους, τους νεότερους, από τους οποίους μερικοί είναι ήδη σχετικά ή αρκετά γνωστοί. Κάποιοι άλλοι εμφανίζονται για πρώτη φορά στις σελίδες του «Alpha Wine Guide 2011». Πιστεύουμε, όμως, ότι όλοι αξίζουν την προσοχή σας.

Νέα αστέρια

Κτήμα Άλφα Παλαιά Κλήματα ΟΠΑΠ ­Αμύνταιο, από το Αμύνταιο Φλώρινας (κόκκινο, 100% Ξινόμαυρο)
Το οινοποιείο και οι αμπελώνες είναι ιδιόκτητοι. Η ηλικία του –έκτασης 14 στρεμμάτων– αμπελιού είναι 88 έτη, Ο Άγγελος Ιατρίδης και ο Μάκης Μαυρίδης το αγόρασαν πριν από 10 χρόνια και τα πρέμνα είναι σε παραδοσιακή μορφή κυπέλλου.

Αμπελόεις Silver από τη Φωλιά Νέας ­Περάμου Καβάλας (κόκκινο, από Cabernet Sauvignon και Merlot)
Με επιχειρηματική δραστηριότητα στη Θεσσαλονίκη, η οικογένεια Τσιώλα διαθέτει ιδιόκτητους αμπελώνες και οινοποιείο στην περιο­χή της Φωλιάς. Για το συγκεκριμένο κρασί, το πρώτο κόκκινο του οινοποιείου, χρησιμοποιήθηκαν σταφύλια από συνεργαζόμενα­ –υπό στενή εποπτεία– αμπέλια συνολικής έκτασης 20 στρεμμάτων.

Ζαφειράκη Λημνιώνας από τον Τίρναβο (κόκκινο, 100% Λημνιώνας)
Ο Λημνιώνας είναι μια ξεχασμένη θεσσαλική ποικιλία στη διάσωση της οποίας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ο Χρήστος Ζαφειράκης. Υπάρχει ιδιόκτητο οινοποιείο για το κρασί που προέρχεται από τα σταφύλια του επίσης ιδιό­κτητου αμπελώνα, ο οποίος φυτεύτηκε πριν από επτά χρόνια στην Καμπύλαγα Τιρνάβου.

Καρυδάς Ξινόμαυρο ΟΠΑΠ Νάουσα, από την Άνω Γάστρα Νάουσας (κόκκινο, 100% ­Ξινόμαυρο)
Ο Πέτρος Καρυδάς συνεχίζει την οικογενεια­κή παράδοση. Λειτουργεί ιδιόκτητο οινοποιείο και το κρασί προέρχεται από σταφύλια επίσης ιδιό­κτητου αμπελώνα, έκτασης 26 στρεμμάτων και ηλικίας 29 ετών.

Κτήμα Κούκη από την Αργαλαστή Πηλίου (κόκκινο, 100% Syrah)
Το κρασί προέρχεται από ιδιόκτητο αμπελώνα ηλικίας εννιά ετών (φυτεύτηκε το 2001) που βρίσκεται στην περιοχή. Ο Φίλιππος Κούκης, μια και το οινοποιείο του δεν είναι ακόμη έτοιμο, χρησιμοποίησε το οινοποιείο του Κτήματος Εύχαρις, στις υπώρειες των Γερανείων­ Ορέων (περιοχή Μεγάρων).

Απόστολος Λύκος Μαλαγουζιά από τη Μαλακώντα Εύβοιας (λευκό, 100% Μαλαγουζιά)
Στο ιδιόκτητο οινοποιείο του, ο Απόστολος Λύκος οινοποιεί Μαλαγουζιά από σταφύλια που προέρχονται από συνεργαζόμενο αμπελώνα. Το συγκεκριμένο αμπέλι βρίσκεται στην Κάρυστο κι έχει τμήματα ηλικίας από 10 μέχρι 14 ετών, σε βιολογικό στάδιο πλέον.

Μανώλης Μαραγκάκης από τα Σταυράκια Ηρακλείου Κρήτης (λευκό, 100% Βιδιανό δεξαμενής)
Το κρασί οινοποιείται σε ιδιόκτητο οινοποιείο, που βρίσκεται στα Σταυράκια. Προέρχεται από σταφύλια επιλεγμένων αμπελώνων ηλικίας έξι ετών της περιοχής Πεζών, τα οποία ανήκουν σε συνεργαζό­μενο αμπελουργό.

Μπαμπατζίμ Syrah από την Όσσα Θεσσαλονίκης (κόκκινο, 100% Syrah)
Ο πασίγνωστος αποσταγματοποιός-οινοποιός οινοποιεί τα σταφύλια του ιδιόκτητου αμπελώνα του, που βρίσκεται επίσης στην Όσσα, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Η ηλικία του αμπελιού είναι περίπου 10 χρόνια.

Μυλωνάς από την Κερατέα Αττικής (λευκό, 100% Σαββατιανό)
Ο παππούς ξεκίνησε το 1900. Σήμερα το ­τιμόνι κρατά η τρίτη γενιά της οικογένειας, η οποία έχτισε το 2008 και ολοκαίνουργιο ­οινοποιείο. Τα σταφύλια για όλα τα κρασιά της οικογένειας Μυλωνά προέρχονται αποκλειστικά από ιδιόκτητα αμπέλια έκτασης ­περίπου 40 στρεμμάτων.

Ντούγκος Ραψάνη ΟΠΑΠ, από την Ιτέα ­Τεμπών (κόκκινο, από Ξινόμαυρο, Κρασάτο και Σταυρωτό)
Η οικογένεια Ντούγκου διαθέτει ιδιόκτητο­ ­οινοποιείο στην κοιλάδα των Τεμπών. Την ­περίοδο 1996-97 αγόρασε στην περιοχή της Ραψάνης δύο τεμάχια αμπελώνων συνολικής έκτασης 26 στρεμμάτων. Το ένα αμπέλι είναι 28 ετών και το άλλο 20.

Πύργος Ονειροπαγίδα από την περιοχή των Μεγάρων (λευκό, 100% Chardonnay δεξαμενής)
Ο αμπελώνας ανήκει στον γιατρό Βασίλη Κανιάρη, που φαίνεται ότι τελευταία μπήκε­ ­δυναμικά στο χώρο. Την οινοποίηση έχει αναλάβει, έπειτα από συμφωνία, ο Απόστολος Μούντριχας και γίνεται στο οινοποιείο του Κτήματος Αβαντίς στην Εύβοια.

Μανώλης Ορφανός Μαλαγουζιά από την περιοχή της Πάτρας (λευκό, από Μαλαγουζιά και Sauvignon Blanc)
Η οικογένεια Ορφανού, με παράδοση στην αμπελουργία και την οινοποιία (ο πατέρας εργαζόταν στην Achaia Clauss), διαθέτει μικρό ιδιόκτητο οινοποιείο και αμπέλι 20 στρεμμάτων. Ο μικρός αυτός αμπελώνας ηλικίας 10 ετών βρίσκεται στην Οβριά, στις παρυφές του χωριού Μιντιλόγλι.

Παναγιωτόπουλος Καλντερίμι από τον Πύργο Τριφυλίας, Μεσσηνία (κόκκινο, από Grenache Rouge, Cabernet Sauvignon και Tempranillo)
Η οικογένεια Παναγιωτόπουλου έχει δικό της οινοποιείο, αλλά παράγει κρασί που προέρχεται και από ιδιόκτητα, και από συνεργαζόμενα αμπέλια. Για το συγκεκριμένο χρησιμοποιήθηκαν σταφύλια από συνεργαζόμενο αμπελώνα ηλικίας 10 ετών.

Παπαργυρίου Cabernet Sauvignon από τον Λαλιώτη Κορινθίας (κόκκινο, 100% Cabernet Sauvignon)
To οινοποιείο Παπαργυρίου είναι ιδιόκτητο. Το κρασί προέρχεται από σταφύλια δύο δια­φορετικών –επίσης ιδιόκτητων– αμπελιών: το ένα βρίσκεται στα Τρίκαλα Κορινθίας, σε υψόμετρο 600 μέτρων, ενώ το άλλο σε πεδινή περιοχή του Λαλιώτη.

Porto Carras Magnus Baccata από τη ­Σιθωνία Χαλκιδικής (κόκκινο, από Cabernet Sauvignon και Syrah)
Με τις αναμπελώσεις που έχουν γίνει στον απέραντης έκτασης αμπελώνα του «Porto Carras», τα κλήματα που δίνουν τα σταφύλια για το Magnus Baccata είναι ηλικίας 20 ετών.

Στροφιλιά Διαδρομές από την Ανάβυσσο Αττικής (λευκό, 100% Μαλαγουζιά)
Στο ιδιόκτητο οινοποιείο της Αναβύσσου ­οινοποιείται το ολοκαίνουργιο αυτό κρασί της Στροφιλιάς, από σταφύλια προερχόμενα από ιδιόκτητο αμπελώνα της περιοχής, σχετικά νεαρής ηλικίας.

Συμεωνίδης Ηλιοστάλακτος από το Ελαιοχώρι Καβάλας (κόκκινο, από Cabernet Sauvignon, Merlot και Grenache Rouge)
O Πολυχρόνης Συμεωνίδης διαθέτει δικό του οινοποιείο στο Ελαιοχώρι. Χρησιμοποιεί σταφύλια από ιδιόκτητους και συνεργαζόμενους αμπελώνες. Στο συγκεκριμένο κρασί το Cabernet Sauvignon και το Merlot προέρχονται από αμπελώνες στο Ελαιοχώρι, ενώ το Grenache Rouge από τον Ακροπόταμο.

Φεγγίτες από την περιοχή του Δοξάτου Δράμας (λευκό, από Ασύρτικο και Sauvignon Blanc)
Το μεγαλύτερο μέρος των κρασιών φτιάχνεται από ιδιόκτητα αμπέλια σχετικά νεαρής ηλικίας. Ωστόσο, ο Μπάκης Τσάλκος ­διατηρεί και τις συνεργασίες που είχε –από την εποχή κατά την οποία οινοποιούσε στο Chateau Nico Lazaridi– με επιλεγμένους αμπελουργούς, τα αμπέλια των οποίων χρονολογούνται από το 1989.

from: http://www.athinorama.gr/

ΕΝΑ ΚΡΑΣΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ!!!!

Εναι η γιορτή που μας θυμίζει πως ήρθαμε στον κόσμο.
Είναι το σμίξιμο καρδιάς, αναμνήσεων και ζωής σε ένα γλυκό χαμόγελο ...;το πιο πολύτιμο δώρο μας. Σκύψτε και φιλήστε την απαλά στο μέτωπο. Δείξτε της πόσο την σέβεστε και την θαυμάζετε. Κάντε την να νιώσει την αγάπη σας και να χαμογελάσει. Είναι η μητέρα, η μανούλα, η μαμά, η μάνα ...;είναι όλα ή τίποτα. Είναι η ίδια μας η ζωή, τα θέλω και τα πρέπει μας, η ανάσα και η ελπίδα μας. Το κλάμα και το γέλιο μας ...;είναι όλα ότι είμαστε.
Μας έδωσε πνοή από την πνοή της, χαρά από την χαρά της, ζωή από την ζωή της ...;μας έφερε στον κόσμο αγκομαχώντας και πονώντας.
 Ως άνθρωπος που έχει παρακολουθήσει χιλιάδες μαμάδες να λένε τι θέλουν γιʼ αυτή την μέρα ή πως αντιδρούν όταν τα παιδιά ή ο σύζυγος τους κάνουν δωράκια σας προτείνω: Φτιάξτε της το αγαπημένο της φαγητό, επιλέξτε το πιο καλό κρασί ή γιατί όχι μια καλή σαμπάνια και κάντε της ένα γεύμα έκπληξη. Αυτή το κάνει συχνά για όλους σας. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ

Το κρασί ως aperitif

H συνήθεια και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε γενικά το κρασί επιβάλλουν το γεμάτο ποτήρι να βρίσκεται πάντα δίπλα από ένα πιάτο. Όμως ένας ρόλος που σπάνια του δίνεται η ευκαιρία να παίξει είναι αυτός του aperitif. Αν δεν το έχετε σκεφτεί μέχρι σήμερα, αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε. Αλλά προσοχή, δεν προσφέρονται όλα τα κρασιά για aperitif. Ειδικότερα μάλιστα δεν προσφέρονται τα κόκκινα και τα γλυκά επιδόρπια κρασιά. Το aperitif πρέπει να είναι νευρώδες (δηλαδή με υψηλή οξύτητα) για να προετοιμάσει το στομάχι. Δεν πρέπει να είναι πολύ πλούσιο, και κυρίως βαρελάτο, για να μην το βαρύνει. Τέλος, σε ό,τι αφορά τον αρωματικό του χαρακτήρα, καλό θα ήταν να τείνει προς τη διακριτικότητα, χωρίς όμως αυτό να είναι καθοριστικό. Θα σας προτείναμε λοιπόν ένα Μοσχοφίλερο, ένα Sauvignon ή ένα κρασί από τη Ζίτσα, κατά προτίμηση ελάχιστα αφρώδες, ένα αφρώδες από το Αμύνταιο (ροζέ ξηρό) ή από τη Μαντίνεια. Πιστέψτε μας, θα σας ανοίξει η όρεξη. Ρ.Τ.

from: http://www.athinorama.gr

Έκθεση "Κρασί & Τέχνη"- 14 έως 22 Μαΐου, στο Αμύνταιο.

Το οροπέδιο του Αμυνταίου αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας. Εδώ δραστηριοποιούνται σήμερα 9 οινοποιεία τα οποία παράγουν εξαιρετικής ποιότητας οίνων, με αμέτρητες διακρίσεις τόσο σε εγχώριους όσο και διεθνείς διαγωνισμούς.
Δεδομένου ότι τα 9 οινοποιεία που προαναφέρθηκαν είναι μέλη της Εταιρίας Οικοτουρισμού Βιτσίου, διοργανώνουμε έναν ανοικτό διαγωνισμό για τους φοιτητές του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας, όπου τους ζητείται να δημιουργήσουν έργα, τα οποία προορίζονται για να κοσμήσουν ετικέτες συλλεκτικών φιαλών κρασιού.
Τα έργα θα εκτεθούν για το κοινό στο οινοποιείο της Ε.Α.Σ. Αμυνταίου από το Σάββατο 14 Μαΐου (εγκαίνια έκθεσης) έως την Κυριακή 22 Μαΐου, και ώρες 10:00-15:00 & 18:00-20:00. Παράλληλα με την γιορτή λήξης (22/05/11) θα πραγματοποιηθεί βράβευση των 3ων καλύτερων έργων από τριμελή κριτική επιτροπή.
Το γεγονός συμπίπτει χρονικά με την καθιερωμένη επί σειρά ετών εκδήλωση «Ανοιχτές Πόρτες» που διοργανώνει στις 14 και 15 Μαΐου 2011 η Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ). Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης οι οινοπαραγωγοί «ανοίγουν τις πόρτες» για να υποδεχτούν το οινόφιλο κοινό στα επισκέψιμα οινοποιεία τους για ξεναγήσεις, γευστικές δοκιμές και εκδηλώσεις.
Για πληροφορίες:
Εταιρία Οικοτουρισμού Βιτσίου
T: 23860 24333
E: info@eovitsiou.gr
http://www.blogger.com/www.eovitsiou.gr

from:  www.kasmeri.gr