Νέες εποχές με ένα γλυκό Μοσχάτο

Τον τελευταίο καιρό ζούμε την αλλαγή. Τη βιώνουμε κάθε μέρα. Ζούμε μια μεταβατική περίοδο προς νέες εποχές ή ζούμε άραγε ήδη στις νέες εποχές; Οι προτάσεις για δείπνα σε σπίτια πληθαίνουν. Τα μαγειρέματα κατ' οίκον αυξάνονται και οι συνευρέσεις "ρεφενέ" είναι κοινός τόπος. Βρισκόμαστε με άνεση σε χώρους οικείους, αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε, θυμώνουμε, φωνάζουμε. Προσαρμοζόμαστε στην αλλαγή και αυτό είναι ζωή. Χωρίς δουλειά, με λίγα λεφτά, με δάνεια και με άγχος για το τι θα γίνει αύριο. Βάζω το κρασί, βάζεις το τυρί και την παρέα; Η απάντηση είναι ναί κι έτσι κάνουμε καλή παρέα!!!
Τα περισσότερα κρασιά ταιριάζουν γάντι σε μια κουβέντα με φίλους. Ένα εύθυμο και χαμογελαστό Αγιωργίτικο, ένα Μerlot όλο θαλπωρή ή ένα μυρωδάτο χαρμάνι από λευκές ποικιλίες φτιαγμένο για να αγκαλιάζει τον ουρανίσκο και τη ψυχή, πλαισιώνουν μια χαρά τις κουβέντες μας και τα φαγητά μας. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που δεν αρκούν αυτά, που το "μέσα" σου απαιτεί γλύκα πληθωρική, να σε κατακλύσει, να σε ξελογιάσει, να σε μαγέψει. Απαιτεί το κρασί να γίνει βάλσαμο, να ανοίξει πανιά και να σε ταξιδέψει. Είναι η ώρα για ένα γλυκό Μοσχάτο. Γεμάτο από αρώματα, με ζωηρές καμπύλες και ναζιάρα οξύτητα, το γλυκό Μοσχάτο έχει αυτό το "κάτι παραπάνω" που σβήνει τις αιχμηρές γωνίες της γεύσης και της καθημερινότητας. Προικισμένο από τη φύση του με τη γοητεία της γενναιοδωρίας, προσφέρει απλόχερα τα αρώματα και τις γεύσεις του.

Για τις περιστάσεις που το φαγητό ή το γλυκό δίνουν τον πρωταγωνιστηκό ρόλο στην εκ βαθέων συζήτηση προτιμώ την πιο ελαφριά εκδοχή του Μοσχάτου, όπως το Μοσχάτο Σάμου Grand cru. Θέλω να είναι γλυκό και τρυφερό, αλλά να μην με λιγώνει με τα σακχαρά του. Βάζω πλάι τους ξηρούς καρπούς, μήλα και αχλάδια ή κανένα πικάντικο τυράκι και αφήνω το να κάνει αυτό που τόσο καλά ξέρει...να στολίσει την καθημερινότητα με τη λάμψη του.

from: http://www.wine.gr  Της Μαρίας Δήμου

ΤΟ ΒΑΡΕΛΙ, ΩΣ ΠΗΓΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

Καθοριστικό σημείο για την ωρίμανση είναι το πέρασμα ή μάλλον η παραμονή του κρασιού στο βαρέλι. Οι πόροι του βαρελιού επιτρέπουν την είσοδο οξυγόνου, το οποίο αντιδρά με αρκετά συστατικά του κρασιού δημιουργώντας το σύνολο των αντιδράσεων της λεγόμενης οξειδωτικής παλαίωσης (ωρίμανσης). Ταυτοχρόνως το ξύλο και το κρασί αλληλεπιδρούν επίσης. Μπορούμε λοιπόν να πούμε σχηματικά ότι η παλαίωση στο βαρέλι είναι τριπαραγοντική διαδικασία: κρασί, βαρέλι, οξυγόνο.

Στη διαμόρφωση του μπουκέτου της παλαίωσης, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει πάντα μια από τις αρωματικές ουσίες του ξύλου της δρυός, που λέγεται βανιλίνη και είναι γνωστή μας από τη βανίλια. Η ουσία αυτή υπάρχει άφθονη μόνο στα δρύινα βαρέλια.

Επομένως, η δρυς (βελανιδιά) είναι αναντικατάστατη για την κατασκευή βαρελιών. Το κρασί μέσα στο βαρέλι απαλλάσσεται από τις παραπανίσιες φαινολικές ουσίες που περιέχει, ενώ ταυτόχρονα έχουμε συγκόλληση πολλών τανινών μεταξύ τους που δίνουν ενώσεις λιγότερο στυφές. Η διαδικασία αυτή συντείνει ώστε το κρασί να «μαλακώνει» και να «στρογγυλεύει» γευστικά. Ωστόσο αξίζει να τονιστεί ότι το πέρασμα από το δρύινο βαρέλι δεν είναι υποχρεωτικό για όλα τα κόκκινα κρασιά. Κατ' αρχήν ένα Nouveau δεν περνά εξ ορισμού από βαρέλι. Ορισμένα κόκκινα κρασιά χωρίς πολλές τανίνες, ίσως δεν θα ωφεληθούν από τη μακρόχρονη παραμονή σε βαρέλι. Υπάρχουν όμως και κρασιά που χρειάζονται αρκετό καιρό για να φτάσουν σε καλό σημείο ωριμότητας. Σε πολλές περιπτώσεις, το διάστημα παραμονής στο βαρέλι καθορίζεται νομοθετικά σε ένα χρόνο.

Το βαρέλι, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να προσφέρει θετικά στη διαδικασία της ωρίμανσης που πραγματοποιείται στο εσωτερικό του, παρά μόνο για 2-3 χρόνια. Μετά, είναι ένα απλό δοχείο κρασιού. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, στις περιπτώσεις κρασιών αυστηρά υψηλών προδιαγραφών, τα βαρέλια είναι κάθε χρόνο καινούργια, συντελώντας έτσι σε ουσιαστική αύξηση της τιμής του τελικού προϊόντος.

from: http://www.wines2u.gr/

Έκοψαν το κρασί στις ταβέρνες, πίνουν στο σπίτι

Οι παρέες συναντιούνται πλέον στα σπίτια και όχι στις ταβέρνες. Αυτό δείχνει η κατανάλωση εμφιαλωμένου ελληνικού κρασιού, που μειώθηκε στις ταβέρνες αλλά ανθίσταται στα σουπερμάρκετ. Χαμόγελα προκαλούν πάντως οι εξαγωγές, που συνεχίζουν, έστω και με μικρά ποσοστά, την αυξητική τους πορεία.
Αυτό ανακοίνωσαν χθες μέλη του Δ.Σ. της Ενωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βόρειας Ελλάδας, «Οίνοι Βόρειας Ελλάδας», με αφορμή την εκδήλωση «ΒορΟινά» που διοργανώνουν εδώ και 8 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Φέτος η εκδήλωση θα γίνει στις 24 Σεπτεμβρίου, στην προβλήτα 1 του λιμανιού της πόλης.
Τα στοιχεία έδωσαν ο πρόεδρος της Ενωσης «Οίνοι Β. Ελλάδας» Γιάννης Βογιατζής, ο αντιπρόεδρος Γιώργος Τσάνταλης και ο οινοπαραγωγός Βαγγέλης Γεροβασιλείου.
Οπως είπαν, η οικονομική κρίση και οι αλλεπάλληλες μειώσεις στο εισόδημα των καταναλωτών, που επιφέρουν μείωση στην κατανάλωση αγαθών, έχουν αντίκτυπο και στο χώρο των οινοπαραγωγών, με αποτέλεσμα αρκετά οινοποιεία να αντιμετωπίζουν πλέον τον κίνδυνο του λουκέτου.
Αντίθετα, άνθηση παρουσιάζουν οι εξαγωγές, που στο πρώτο εξάμηνο του 2011 παρουσίασαν αύξηση σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2010, ενώ αύξηση 20% σημειώθηκε στον όγκο των εμφιαλωμένων κρασιών που εξήχθησαν το ίδιο διάστημα. Η αύξηση αυτή έρχεται να προστεθεί στην περσινή, που κυμάνθηκε στο 4,8% σε σχέση με το 2009. Μεγάλες αγορές είναι οι ΗΠΑ και ο Καναδάς και νέες αγορές η Κίνα, η Ρωσία, αλλά τελευταία και η Βραζιλία. Στην ευρωπαϊκή αγορά, σταθερά πρώτη σε εισαγωγές ελληνικού κρασιού παραμένει η Γερμανία και ακολουθούν το Βέλγιο και η Αυστρία. Στις 17 και 18 Οκτωβρίου θα γίνει παρουσίαση των κρασιών του Αμπελώνα της Βόρειας Ελλάδας στο Μόναχο και στο Βισμπάντεν της Γερμανίας.

Σ.Α.

 

from:http: www.enet.gr