Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Popularity of Wine throughout History

wine types toast with red and white

Wine has been a popular beverage throughout human history. Ancient records and artifacts show that people have been enjoying wine for at least 4,500 years.

First Sips of Wine

As early as 6000 B.C., people may have been drinking wine. Wine residues from this period were found in ceramic jars from Neolithic sites in present day Iran and Georgia. Scientists, however, are not sure if the results of their tests are conclusive or if there may have been false positives. The earliest firm evidence for wine's presence is from Iran and has been dated from 5400 to 5000 B.C.
 
While no one can be sure exactly when wine history begins, we know that many people were drinking it in the Middle East as far back as 2500 B.C. Egyptians from this time period left written records about using grapes to make wine, and many references to wine are found in the Old Testament.

Wine in Ancient Egypt

Wine was popular in ancient Egypt and played an important part in many rituals and ceremonies. Most of the wine the Egyptians drank was red, although a recent discovery shows that white wine was also produced.
 


Ancient Egyptian Wine Fact
On Ancient Egyptian tomb walls, winemaking scenes are found along with lists of the types of wines to be enjoyed in the afterlife.

Ancient Greece and Ancient Rome

The ancient Greeks started many of the traditions that have become modern wine culture. This beverage was important enough to the Greeks that a deity was created: Dionysos, the god of wine and revelry. There was a festival in his honor called Anthesteria, which included wine-drinking contests. References to wine also appear in Greek writings of the time and can be found in famous works by Homer and Aesop.
 
Wine was also a popular beverage in the Roman Empire. It was considered an important part of the Roman diet.
 
It was during this time that wine-making became a big business and methods of wine-making improved. For the first time, bottles were used for storage and barrels were used for shipping.

Dark Ages

During the Dark Ages, the world was in a state of chaos and instability. Methods of growing grapes and wine-making were lost in many cultures. This technology, however, was preserved in the Catholic Church, which remained stable during all the social changes of the period.

Wine in Modern Times

Since ancient times, wine has remained a significant part of human social culture. In recent times, wine is becoming more popular than ever, with retail sales increasing in the range of 30 percent to 50 percent over the past few years.
 
More people are ordering wine in restaurants, and wine bars have become a hot new trend.
 
Wine still plays as important a role in religious ritual as it did in ancient times. You can find wine in churches and synagogues during many services, including weddings and other major events.

Popular Modern Uses of Wines

Aperitifs are often referred to as appetizer wines and are enjoyed before a meal. Some popular aperitifs include:
  • Madeira
  • Vermouth
  • Sherry.
Champagnes are often used to enhance special occasions. You will often find champagne flowing at:
  • banquets
  • formal dinners
  • New Year's Eve celebrations
  • weddings.
Red dinner wines are often found on the table with hearty main course meals. They are served at room temperature so that their aromas can be fully enjoyed. These wines go well with:
  • highly seasoned foods of all kinds
  • red meat
  • spaghetti with red sauce.
White dinner wines are popular served chilled and range from sweet to dry. They are usually enjoyed with lighter main course meals such as:
  • fowl
  • seafood
  • white meats.

Το κρασί περιορίζει τις παρενέργειες της ακτινοθεραπείας

Ένα ποτήρι κρασί τη ημέρα μειώνει τον κίνδυνο τοξικότητας του δέρματος κατά δυο τρίτα σε γυναίκες που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία για αντιμετώπιση του καρκίνου στο μαστό, ανακοίνωσαν Ιταλοί ερευνητές.
Οι αντιδράσεις στο δέρμα είναι συνήθης παρενέργεια της ακτινοθεραπείας και ενώ φάρμακα βοηθούν στην πρόληψη αυτών των προβλημάτων μπορεί να είναι ακριβά και να έχουν παρενέργειες. Σε ορισμένες περιπτώσεις φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη μείωση των παρενεργειών της ακτινοθεραπείας μπορεί στην πραγματικότητα να προστατεύουν τα καρκινικά κύτταρα, σύμφωνα με ανακοίνωση της Αμερικανικής Ένωσης Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.
Ερευνητές του Καθολικού Πανεπιστημίου και του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας στην Ιταλία αναρωτήθηκαν αν τα φυσικά αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στο κρασί θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μείωση της βλάβης που προκαλείται από την ακτινοθεραπεία. Στην έρευνα, 348 γυναίκες με καρκίνο στο μαστό χωρίστηκαν σε 3 ομάδες, ανάλογα με τη δόση ακτινοβολίας που έλαβαν.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες που έπιναν κρασί τις ημέρες που υποβάλλονταν σε θεραπεία είχαν χαμηλότερα ποσοστά υψηλής οξείας τοξικότητας, σε σχέση με αυτές που δεν έπιναν. Όσες έπιναν ένα ποτήρι κρασί την ημέρα είχαν 13,6% τοξικότητα δέρματος σε σχέση με 38,4% των γυναικών που δεν έπιναν κρασί.
Ο Dr. Vincenzo Valentini δήλωσε ότι αν το κρασί μπορεί να εμποδίσει την τοξικότητα της αγωγής χωρίς να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα κατά του όγκου, όπως παρατηρήθηκε, έχει επίσης τη δυνατότητα να ενισχύει τα θεραπευτικά οφέλη σε ασθενείς με καρκίνο χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών.
Tα αποτελέσματα δημοσιεύονται στο περιοδικό ‘International Journal of Radiation Oncology Biology Physics.’

Πηγές: ‘International Journal of Radiation Oncology Biology Physics.

Κρασί και Εξουσία

 

Picture

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Vinetum το βιβλίο Κρασί και Εξουσία του Jonathan Nossiter, σε μετάφραση από τα γαλλικά.

                                        * * *
Ποιος καθορίζει τη γεύση του κρασιού σήμερα και πώς;
Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί τον Τζόναθαν Νόσσιτερ στις 460 σελίδες του βιβλίου του, Κρασί και Εξουσία, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις
Vinetum

Όλα τα κρασιά κινδυνεύουν να γίνουν ίδια, εκτιμά ο Τζόναθαν Νόσσιτερ, καθώς χάνουν σιγά-σιγά την εντοπιότητά τους προσπαθώντας να γίνουν αρεστά σε όλους. Στο στόχαστρο του συγγραφέα είναι τα κρασιά με απλοϊκή γεύση που εντυπωσιάζουν (και ξεγελούν) τους αδαείς ουρανίσκους επειδή είναι «γεμάτα» και γλυκά, χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά τους σε οινόπνευμα και την ωρίμασή τους σε καινούρια δρύινα βαρέλια. Πρόκειται για κρασιά-πασπαρτού, για τις καταναλωτικές μάζες, όπως αυτά που παράγονται κατά κόρον σε χώρες του Νέου Κόσμου, π.χ. Αργεντινή. Τα αληθινά περίπλοκα κρασιά, εκείνα που εκφράζουν και το αμπελοτόπι τους ενσωματώνοντας την οξύτητα και την αίσθηση ευγενούς πικρίλας, έχουν πάψει να είναι της μόδας. Ο Τζόναθαν Νόσσιτερ δε χαρίζεται στους οινολόγους που φτιάχνουν τα κρασιά της παγκοσμιοποίησης, στους οινοδημοσιογράφους που τα υποστηρίζουν και στους οινοχόους που τα σερβίρουν. Στιγματίζει, επίσης, τη «σκανδαλώδη πολιτική» των υπερπολυτελών εστιατορίων τριών αστέρων Μισελέν, ειδικά όσον αφορά την τιμολόγηση του κρασιού.

Για τον Νόσσιτερ, το κρασί είναι το σημείο εκείνο όπου τέμνονται η γεωργία με τον ανθρώπινο πολιτισμό· ως εκ τούτου το κρασί, καθώς ενσαρκώνει την ιστορία του τόπου παραγωγής του, αλλά και των ανθρώπων, είναι ένα είδος «υγρής μνήμης» της ανθρωπότητας: «Η μαρτυρία της πείρας, όσο αμείλικτη και αν είναι, είναι ουσιαστική για την ηθική μας επιβίωση. Η μαρτυρία, η διατήρηση της μνήμης, αποτελεί θεμέλιο κάθε πολιτισμού. Το κρασί αποτελεί την πλέον ρευστή και δυναμική μορφή της μνήμης. [ … ] Οι άνθρωποι που έχουν εξουσία συχνά φοβούνται το γούστο, γιατί η έκφραση του γούστου υποκαθιστά την εξουσία στα χέρια του ατόμου, απομακρύνοντάς τον από ό,τι επιτάσσουν οι αρχές, τα σωματεία και οι εταιρείες, οι θεσμοί, το κράτος. [ … ] Το πολιτικώς ορθό δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εθελουσία καταπίεση των δικών μας προτιμήσεων». Γι’ αυτό, προσθέτει ο Νόσσιτερ, «το βιβλίο αυτό είναι ένα «προσκλητήριο να εξεγερθούμε ενάντια στους φόβους μας, ώστε να ξαναβρούμε την ελευθερία ― δηλαδή τη βαθύτερη έννοια ― της γεύσης».  

Ο αμερικανός συγγραφέας περιπλανάται στα στέκια του κρασιού της γαλλικής πρωτεύουσας (κάβες, οινομαγειρεία και εστιατόρια), αλλά και σε αμπελοτόπια της Βουργουνδίας, δοκιμάζοντας κρασιά και καταγράφοντας εντυπώσεις. Συζητά με επαγγελματίες του χώρου για τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ κρασιού, γεύσης, γούστου, εξουσίας και συλλογικής μνήμης και δε διστάζει να κατακεραυνώσει όσους θεωρεί υπαίτιους για την ομογενοποίηση της γεύσης του κρασιού. 

Ο Τζόναθαν Νόσσιτερ σπούδασε Αρχαία Ελληνικά στο πανεπιστήμιο του Dartmouth και Ζωγραφική στις σχολές Καλών Τεχνών του Σαν Φρανσίσκο και του Παρισιού. Με το κρασί ασχολήθηκε για πρώτη φορά όταν εργάστηκε ως  οινοχόος σε εστιατόρια της Νέας Υόρκης. Παράλληλα έκανε καριέρα ως σκηνοθέτης. Η ταινία του Sunday κέρδισε το πρώτο βραβείο στα φεστιβάλ Sundance και Deauville το 1997, ενώ άλλα έργα του είναι το Signsand Wonders (που γυρίστηκε εν μέρει και στην Ελλάδα) και το Rio Sex Comedy που μόλις ολοκληρώθηκε και θα προβληθεί φέτος στους κινηματογράφους. Στο ευρύ κοινό είναι γνωστός για την ταινία του Mondovino, ένα από τα τέσσερα μόνο ντοκιμαντέρ που έχουν προταθεί ποτέ για το βραβείο του Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών (2004). 

Εάν το Mondovino είναι μια κριτική ματιά επάνω στη σύγχρονη οινοβιομηχανία, το Κρασί και Εξουσία είναι, όπως λέει ο Νόσσιτερ, μια πιο προσωπική περιπέτεια που συνδέει τον έρωτά του με το κρασί και το σινεμά, ιδωμένα μέσα από το πρίσμα της Γαλλίας. Ο αναγνώστης θα έρθει αντιμέτωπος με ένα συναρπαστικό βιβλίο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, το οποίο θα τον ταξιδέψει στην οινική Γαλλία με πολλές αναφορές και παραλληλισμούς στο «σινεφίλ» κινηματογράφο και ζωντανούς, πολλές φορές αστείους, διαλόγους (το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί και οδηγός με τις καλύτερες διευθύνσεις καβών, εστιατορίων και bars à vins του Παρισιού, ενώ ο συγγραφέας προτείνει, με τον τρόπο του πολλά κρασιά).   

Το Κρασί και Εξουσία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία, όπου σημείωσε εμπορική επιτυχία, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ με τον τίτλο Liquid Memory
.
Στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
Vinetum σε τιμή πώλησης 25€.