Από τα πορτογαλλικά κρασιά γνωρίζουμε κυρίως τα γλυκόπιοτα Porto και Madeira, είναι δηλαδή περίπου σαν να ξέρουν στο εξωτερικό για τη δική μας ρετσίνα, αλλά να αγνοούν, ας πούμε, το Αθήρι. Το Alvarinho είναι ένα από τα πιο διάσημα κρασιά της Πορτογαλλίας, ο βασιλιάς των λευκών κρασιών της χώρας, το οποίο παράγεται σε μια μικρή περιοχή, στο εντελώς Βόρειο άκρο της, στα σύνορα με την Ισπανία, η οποία ονομάζεται Monção.
Στην γειτονική Ισπανία τώρα και συγκεκριμένα στην περιοχή της Γαλικίας, η οποία συνορεύει με τη Βόρεια Πορτογαλλία, καλλιεργείται η ίδια ποικιλία αμπέλου και το κρασί αυτό ονομάζεται Albariño.
Εάν τώρα η Ισπανία με την Πορτογαλλία έχουν τσακωθεί για την καταγωγή του κρασιού ή για το όνομα του, αυτό δε το γνωρίζω και φυσικά τέτοια φυτίλια εγώ δεν βάζω, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι εμείς ως θερμόαιμοι Βαλκάνιοι θα είχαμε μάλλον γίνει μπίλιες με τους γείτονες μας και ενδεχομένως να χρειαζόμασταν και ειδικούς διαμεσολαβητές για να μας δώσουν λύση, αφού πρώτα είχαμε καταφύγει στις αποτελεσματικές λύσεις των συλλαλητηρίων και του εμπάργκο!
Προκειμένου λοιπόν οι άνθρωποι να μην φάνε τα Ιβηρικά μουστάκια τους, ανακάλυψαν μια βολική, αλλά όχι και ιστορικά αποδεδειγμένη θεωρία περί της καταγωγής του, σύμφωνα με την οποία, το όνομα του κρασιού σημαίνει «Λευκό του Ρήνου», Alba-Riño. Τώρα τι σχέση έχει ο Ρήνος με την Γαλικία και την Βόρεια Πορτογαλλία;
Στην Μεσαιωνική Ευρώπη λοιπόν, λέγεται ότι κάποιοι μοναχοί, οι οποίοι μάλλον το έλεγε η περδικούλα τους και το έτσουζαν λιγάκι, μετέφεραν την συγκεκριμένη άμπελο από την περιοχή του Ρήνου στην Ιβηρική και ως εκ τούτου το Alvarinho πορτογαλλιστί ή το Albariño ισπανιστί, θεωρείται το πρωτοξάδερφο ή ο κλώνος του Riesling, το οποίο ως γνωστόν προέρχεται από την περιοχή της Αλσατίας και του Ρήνου.
Μια εύλογη απορία είναι, που ακριβώς κολλάει το πράσινο κρασί μέσα σε όλα αυτά.
Το Alvarinho και συγκεκριμένα το Alvarinho Verde, ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των πράσινων κρασιών της Πορτογαλλίας (το Vihno Verde, το πράσινο δηλαδή κρασί, επιτρέπεται να παράγεται μόνο στην Βόρεια Πορτογαλλία, είναι δηλαδή Π.Ο.Π.).
Τώρα εάν εσύ αναγνώστη, ψάχνοντας για το πράσινο διαμάντι της οινοποιίας, περιμένεις να δεις κανένα κρασί τόσο πράσινο όσο και η φανέλα του Παναθηναϊκού μάλλον θα απογοητευθείς.
Με τον όρο πράσινο κρασί, αναφερόμαστε στα κρασιά, τα οποία παράγονται από πρώιμα, σχεδόν άγουρα σταφύλια, με αποτέλεσμα το χρώμα τους να είναι κρυστάλλινα υποκίτρινο με έντονα μεταλλικές πράσινες ανταύγειες. Ο όρος αναφέρεται κατά βάση λοιπόν στην πρωιμότητα των σταφυλιών και λιγότερο στο χρώμα τους.
Όσον αφορά τη γεύση τους, εδώ είναι όλη η μαγεία, καθώς αυτά περικλείουν υπέροχα αρώματα φρούτων, αφήνοντας μιαν εξαιρετικά δροσερή, τραγανή, τανική και φρέσκια αίσθηση στο στόμα.
Τα πράσινα κρασιά, ως φρέσκα, πίνονται σε θερμοκρασία 8-10 βαθμών Κελσίου και ασφαλώς την ίδια χρονιά παραγωγής τους, διαφορετικά γίνονται ωραιότατα ξύδια για τη σαλάτα.
Το Alvarinho Verde είναι κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο πράσινο κρασί, το οποίο φυσικά συνοδεύει ψαρικά και θαλασσινούς μεζέδες, εάν το πιεις ας πούμε στην Ελλάδα, γιατί εάν το πιεις στον τόπο καταγωγής του, έχεις ακόμα περισσότερες επιλογές, φτάνει να μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε χίλιες τουλάχιστον εκδοχές του μπακαλιάρου! Εάν λοιπόν βρεθείς στην Πορτογαλλία, μη φαντάζεσαι ότι θα το πιείς με τσιπούρα πελαγίσια ή με κανένα λυθρινάκι, όμως με μπακαλιάρο σκορδαλιά του Ευαγγελισμού στο χωριό, πηγαίνει τρέλα!
Την επόμενη φορά λοιπόν, αγαπητέ ευζωιστή, που θα ζητήσεις κρασί, μην κολλήσεις στα κόκκινα, στα ροζέ και στα λευκά, δείξε ότι είσαι ψαγμένος γκουρμές και τόλμησε το πράσινο κρασί, εάν όμως δεις να σηκώνουν το φρύδι, είτε από σνομπισμό, είτε από άγνοια, μη μασήσεις, πες τους να μην το αμελήσουν και να σπεύσουν να διαβάσουν για να μάθουν.
Υ.Γ. by e-oinos ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου