«Ίσως να εξοικειώσουμε τους Κινέζους με τη γεύση του κρασιού, κάτι που δεν συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Και είναι πολύ λογικό αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των φαγητών τους δεν πηγαίνει καθόλου με το κρασί. Κάποια όμως γλυκά κρασιά θα ταίριαζαν με την κουζίνα τους και εκεί θα στοχεύσουμε».
O κ. Γιάννης Μπουτάρης προσθέτει το όνομά του στη λίστα των οινοποιών που επεκτείνουν τον ελληνικό αμπελώνα εκτός των... συνόρων και τους λόγους για τους οποίους αρχίζει την παραγωγή κρασιού στην Κίνα: «Ο αμπελώνας θα αποτελείται από τέσσερις ελληνικές ποικιλίες αμπελιών: αγιωργίτικο, ξινόμαυρο, ασύρτικο, μοσχοφίλερο (δύο ερυθρές και δύο λευκές) και βρίσκεται κοντά στην πόλη Τιάνσουι. Πρόκειται για μια έκταση 1.500 στρεμμάτων, τα οποία μπορούν να αποδώσουν τουλάχιστον 1.000.000 φιάλες ή 100.000 κιβώτια κρασί». Κοντά στον αμπελώνα θα δημιουργηθεί, σύμφωνα με τον κ. Μπουτάρη, επισκέψιμο οινοποιείο, το οποίο θα είναι «υποδειγματικό παγκοσμίως από άποψη αρχιτεκτονικής, λειτουργίας και εναρμόνισης με το τοπίο». Η νέα επιχειρηματική δραστηριότητα του Ομίλου Μπουτάρη γίνεται σε συνεργασία με κινεζική εταιρεία: «Η συνεργασία αυτή προβλέπει την παροχή τεχνογνωσίας, εκπαίδευση των τεχνικών της κινεζικής εταιρείας και προσπάθεια εξοικείωσης του κινεζικού κοινού με το κρασί». Να σημειωθεί ότι στην Κίνα λειτουργούν 600 επιχειρήσεις κρασιού, εκ των οποίων οι 167 είναι κρατικές.
Πόλος έλξης για τους περισσότερους Έλληνες επιχειρηματίες που στρέφουν το βλέμμα τους στο εξωτερικό είναι οι χώρες χωρίς μεγάλη οινοπαραγωγική παράδοση. Κάποιοι όμως επέλεξαν χώρες με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή κρασιού, όπως είναι η Γαλλία. Ο κ. Κώστας Μπουτάρης πριν από τέσσερα χρόνια αγόρασε 700 στρέμματα αμπελώνων και οινοποιείο στην περιοχή Λιμού, με τις ποικιλίες καμπερνέ φρανκ, μερλό, σιρά, σαρντονέ. Τα κρασιά αυτά η εταιρεία εισάγει και στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας όμως εξαγωγές στο Βέλγιο, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ.
Πέρα από την Αφρική. Τη Νότια Αφρική επέλεξε να δραστηριοποιηθεί ο γνωστός παραγωγός Βαγγέλης Γεροβασιλείου. Σύμφωνα με τον κ. Γεροβασιλείου, η επένδυση αυτή δίνει τη δυνατότητα παραγωγής κρασιού από τοπικές ποικιλίες όπως: «Από την ντόπια ποικιλία πινοτάζ, αλλά και καμπερνέ σοβινιόν, μερλό, σιρά και σοβινιόν μπλανκ. Απώτερος σκοπός μας είναι να ανοιχτούμε και σε άλλες αγορές. Με τον τρόπο αυτό ενισχύουμε και τα ελληνικά κρασιά. Τα νοτιοαφρικανικά κρασιά της εταιρείας τα εξάγουμε στη Γερμανία, τη Σουηδία τις ΗΠΑ κι ευελπιστούμε να μπούμε και σε άλλες χώρες». Όπως λέει ο κ. Γεροβασιλείου, οι επενδύσεις στις χώρες των αναπτυσσόμενων αγορών δίνουν πολλές ευκαιρίες, αφού υπάρχουν και ευνοϊκότερες προϋποθέσεις, όπως η αγορά γης, που σε αυτά τα κράτη είναι ακόμη αρκετά φθηνή. Επιπλέον, όπως εξηγεί ο κ. Γεροβασιλείου, «το έδαφος έχει πολύ καλή ποιότητα, πράγμα που είναι σημαντικό για το συγκεκριμένο προϊόν. Αγοράσαμε έναν έτοιμο αμπελώνα, που η έκτασή του είναι περίπου στα 200 στρέμματα. Οι ποσότητες ακόμη δεν είναι πολύ μεγάλες, διοχετεύονται όμως στο εξωτερικό, ενώ ένα μέρος διατίθεται στην τοπική αγορά της Νότιας Αφρικής ως χύμα». Όπως επισημαίνει ο κ. Γεροβασιλείου, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Σουηδία και οι ΗΠΑ, όπου η νέα εταιρεία πραγματοποιεί εξαγωγές, τα νοτιοαφρικανικά κρασιά προτιμώνται από τα ελληνικά. «Είναι κοινό μυστικό ότι ενώ τα ελληνικά κρασιά είναι πολύ καλά, δεν έχουν τη θέση που τους αναλογεί στα διεθνή ράφια, αφού δεν ανοίγουν εύκολα οι πόρτες για εξαγωγές. Με την παρουσία μας στη Νότια Αφρική και από την εκεί παραγωγή θεωρούμε ότι θα ενισχυθούν οι εξαγωγές και στα δικά μας». Τα οφέλη όμως από τη δραστηριοποίηση των παραγωγών στις χώρες του εξωτερικού είναι πολλαπλά, αφού αποκτώνται νέες εμπειρίες για την ελληνική οινοποιία. «Ως παραγωγοί του κρασιού, έχουμε τη δυνατότητα να τρυγούμε και να οινοποιούμε δύο φορές τον χρόνο λόγω κλιματολογικών συνθηκών. Άλλωστε η παραγωγή κρασιού στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως είναι η Νότια Αφρική, η Νέα Ζηλανδία κ.ά., έχουν ενδιαφέρον, αφού μπορούν λόγω των διαφορετικών ποικιλιών να προσφέρουν νέες γεύσεις και νέες γευστικές τάσεις. Οι καταναλωτές από την άλλη αρέσκονται να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα, αφού οι ίδιες γεύσεις προκαλούν κορεσμό».
Παγκοσμιοποίηση. «Στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης και οι Έλληνες παραγωγοί πρέπει να είμαστε παρόντες στο διεθνές ελληνικό γίγνεσθαι. Η αγορά πια του κρασιού είναι μια παγκόσμια ιστορία», λέει ο κ. Νώντας Σπυρόπουλος ιδιοκτήτης του ομώνυμου κτήματος, ο οποίος προχωρά στην επέκταση της παραγωγής του στην Αργεντινή. Όπως λέει, «η επένδυση αυτή πιστεύω ότι σύντομα θα ολοκληρωθεί».
Υπάρχει ανάγκη, τονίζει ο κ. Σπυρόπουλος, όπως οι υπόλοιποι παραγωγοί των άλλων χωρών διεκδικούν τη διείσδυσή τους και σε άλλες αγορές, το ίδιο να κάνουν και οι Έλληνες: «Πρέπει να τονίσουμε ότι πολλοί ομογενείς έχουν μονάδες παραγωγής και στην Αυστραλία και στην Αργεντινή και στην Καλιφόρνια. Να ξεκαθαρίσουμε ότι η ποιότητα του κρασιού σε αυτές τις χώρες δεν είναι καλύτερη των ελληνικών. Είναι όμως διαφορετική, αφού δίνει άλλες ποικιλίες». Με αυτό τον τρόπο γίνεται η δικτύωση στον χώρο του κρασιού διεθνώς. «Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μια χώρα περιχαρακωμένη. Πρέπει οι Έλληνες παραγωγοί να μπουν σε αυτή τη διαδικασία»
from:ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΖΩΗ ΛΙΑΚΑ http://www.tanea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου