Μπορεί στο εξωτερικό οι τιμές των κρασιών να διαμορφώνονται ανάλογα με τη σοδειά και τη χρονιά παραγωγής και πολλοί να επενδύουν μεγάλα χρηματικά ποσά σε παλαιωμένα κρασιά, στη χώρα μας όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τι και αν η Ελλάδα προσπαθεί να μπει στον χάρτη των οινοπαραγωγών χωρών και οι αμπελουργοί πασχίζουν για τη δημιουργία κρασιών που να επιδέχονται παλαίωση, η γραφειοκρατία κρατά τον κλάδο κολλημένο στο παρελθόν.
«Είναι δύσκολο να πειστεί η αγορανομία για την παλαίωση κρασιών» αναφέρει ο κ. Δ. Χατζημιχάλης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Κτήματα Χατζημιχάλη». Οπως εξηγεί, «οι αρμόδιες κρατικές αρχές θεωρούν ότι υπάρχει αύξηση τιμής στα παλαιωμένα κρασιά και οι οινοπαραγωγοί πρέπει να πάρουν έγκριση, με αποτέλεσμα να μη βοηθούν το ελληνικό κοινό να εξοικειωθεί με αυτά τα κρασιά».
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Αγγ. Ρούβαλη, πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και οινοποιό, βρίσκεται σε άλλη φάση από το γαλλικό ή ιταλικό κρασί, όσον αφορά το εμπόριο. «Είμαστε σε στάδιο», εξηγεί, «όπου οι καταναλωτές τώρα μαθαίνουν τις ποικιλίες και τους αμπελοτόπους,καθώς μέχρι τη δεκαετία του ΄60 δεν υπήρχαν εμφιαλωμένα κρασιά στη χώρα μας, ενώ μόλις τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει αρχίσει η παραγωγή κρασιών με σκοπό την παλαίωση».
Εκτός από την έλλειψη παράδοσης και κουλτούρας, ο κ. Γ.Σκούρας, ιδρυτής της εταιρείας «Κτήμα Σκούρας», εντοπίζει και ζητήματα που σχετίζονται με την προώθηση και το μάρκετινγκ. «Στη χώρα μας υπάρχουν ελάχιστα κρασιά που παλαιώνονται με αντίστοιχη άνοδο της τιμής τους, διότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρεςυπάρχουν συγκεκριμένοι εμπορικοί οίκοι που προωθούν τα κρασιά τέτοιου τύπου και προσδίδουν σε αυτά αξία» αναφέρει. Σύμφωνα με τον κ. Σκούρα κάποια στιγμή θα έρθει και στην Ελλάδα η λογική των παλιών και ακριβών κρασιών, αλλά «θα αργήσει».
Οσον αφορά τις ελληνικές ποικιλίες κρασιών που μπορούν να δεχθούν παλαίωση ως 8-10 χρόνια, σύμφωνα με τον κ. Χατζημιχάλη είναι το Ξινόμαυρο Νάουσας και το Αγιωργίτικο της Νεμέας, δύο κόκκινα κρασιά, ενώ από τις ξένες ποικιλίες που καλλιεργούνται στη χώρα μας είναι κυρίως οι γαλλικές Καμπερνέ και Μερλό. Επίσης, παλαιώνονται και τα γλυκά κρασιά, όπως η ελληνική ποικιλία Μοσχάτο Σάμου (λευκό κρασί) και το κόκκινο Μαυροδάφνη Πατρών. Παλαίωση για περισσότερα από 10 χρόνια, με άριστα αποτελέσματα, όπως επισημαίνει ο κ. Χατζημιχάλης, επιδέχεται ο συνδυασμός ελληνικών και ξένων ποικιλιών. Τέτοιοι είναι το Ξινόμαυρο με Καμπερνέ ή Μερλό και το Αγιωργίτικο με Καμπερνέ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr
«Είναι δύσκολο να πειστεί η αγορανομία για την παλαίωση κρασιών» αναφέρει ο κ. Δ. Χατζημιχάλης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Κτήματα Χατζημιχάλη». Οπως εξηγεί, «οι αρμόδιες κρατικές αρχές θεωρούν ότι υπάρχει αύξηση τιμής στα παλαιωμένα κρασιά και οι οινοπαραγωγοί πρέπει να πάρουν έγκριση, με αποτέλεσμα να μη βοηθούν το ελληνικό κοινό να εξοικειωθεί με αυτά τα κρασιά».
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Αγγ. Ρούβαλη, πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και οινοποιό, βρίσκεται σε άλλη φάση από το γαλλικό ή ιταλικό κρασί, όσον αφορά το εμπόριο. «Είμαστε σε στάδιο», εξηγεί, «όπου οι καταναλωτές τώρα μαθαίνουν τις ποικιλίες και τους αμπελοτόπους,καθώς μέχρι τη δεκαετία του ΄60 δεν υπήρχαν εμφιαλωμένα κρασιά στη χώρα μας, ενώ μόλις τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει αρχίσει η παραγωγή κρασιών με σκοπό την παλαίωση».
Εκτός από την έλλειψη παράδοσης και κουλτούρας, ο κ. Γ.Σκούρας, ιδρυτής της εταιρείας «Κτήμα Σκούρας», εντοπίζει και ζητήματα που σχετίζονται με την προώθηση και το μάρκετινγκ. «Στη χώρα μας υπάρχουν ελάχιστα κρασιά που παλαιώνονται με αντίστοιχη άνοδο της τιμής τους, διότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρεςυπάρχουν συγκεκριμένοι εμπορικοί οίκοι που προωθούν τα κρασιά τέτοιου τύπου και προσδίδουν σε αυτά αξία» αναφέρει. Σύμφωνα με τον κ. Σκούρα κάποια στιγμή θα έρθει και στην Ελλάδα η λογική των παλιών και ακριβών κρασιών, αλλά «θα αργήσει».
Οσον αφορά τις ελληνικές ποικιλίες κρασιών που μπορούν να δεχθούν παλαίωση ως 8-10 χρόνια, σύμφωνα με τον κ. Χατζημιχάλη είναι το Ξινόμαυρο Νάουσας και το Αγιωργίτικο της Νεμέας, δύο κόκκινα κρασιά, ενώ από τις ξένες ποικιλίες που καλλιεργούνται στη χώρα μας είναι κυρίως οι γαλλικές Καμπερνέ και Μερλό. Επίσης, παλαιώνονται και τα γλυκά κρασιά, όπως η ελληνική ποικιλία Μοσχάτο Σάμου (λευκό κρασί) και το κόκκινο Μαυροδάφνη Πατρών. Παλαίωση για περισσότερα από 10 χρόνια, με άριστα αποτελέσματα, όπως επισημαίνει ο κ. Χατζημιχάλης, επιδέχεται ο συνδυασμός ελληνικών και ξένων ποικιλιών. Τέτοιοι είναι το Ξινόμαυρο με Καμπερνέ ή Μερλό και το Αγιωργίτικο με Καμπερνέ.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου