Τα λευκά του χειμώνα

Είναι γεγονός πως ο χειμώνας πάει με ερυθρό κρασί. Είναι επίσης γεγονός πως το καλοκαιράκι ζητάει το λευκό και το ροζέ. Πόσο ανιαρή θα ήταν όμως η οινική μας ζωή, εάν πίναμε τον χειμώνα μόνο ερυθρά και το θέρος μόνο λευκά; Πόσο φτωχές θα ήταν οι επιλογές μας στο φαγητό, αν είχαμε να επιλέξουμε αποκλειστικά και μόνο ένα είδος κρασιού ανά εποχή;

Πώς να φας μπαρμπουνάκι χειμωνιάτικα, αν το κρασί σου είναι πάντοτε ερυθρό; Πώς να απολαύσεις ένα ζουμερό φιλέτο καλοκαιριάτικα, όταν το κρασί που καλείται να το συνοδεύσει είναι λευκό; Δύσκολο δεν ακούγεται; Και είναι!

Εκτός κι αν αποφασίσουμε να γνωρίσουμε τα λευκά του χειμώνα, και κατ’ επέκταση τα ερυθρά του καλοκαιριού, τα οποία θα μας απασχολήσουν εν ευθέτω χρόνω. Ποια είναι όμως τα λευκά του χειμώνα και ποια η διαφορά τους με τα ομόχρωμα του καλοκαιριού; Τα λευκά του χειμώνα, λοιπόν, έχουν συνήθως ένα – ή περισσότερα – από τα πιο κάτω χαρακτηριστικά:

• Έχουν περάσει από δρύινο βαρέλι για μερικούς μήνες (συνήθως 4-6).
• Είναι πλούσια σε αλκοόλη.
• Είναι γευστικώς γεμάτα, πληθωρικά έως λιπαρά.
• Είναι αρωματικά και γευστικά πολύπλοκα και βαθιά.
• Είναι δεκτικά παλαίωσης.
• Εξελίσσονται συνεχώς στο ποτήρι, καθώς έρχονται σε επαφή με το οξυγόνο.

Ποια κρασιά όμως διαθέτουν τα πιο πάνω χαρακτηριστικά; Πρώτα και καλύτερα απ’ όλα τα εκλεκτά λευκά της Βουργουνδίας, κυρίως εκείνα που προέρχονται από τα κορυφαία αμπελοτόπια της περιοχής. Τα Meursault, Côte de Beaune, Chassagne-Montrachet, Puligny-Montrachet, τα Premier και Grand Cru Chablis, τα Pouilly-Fuissé και Pouilly-Vinzelles και τα καλά Mâcon-Villages είναι οι κορυφαίες επιλογές από Βουργουνδία. Όλα οινοποιημένα από σταφύλια της ποικιλίας Chardonnay, που έλκει την καταγωγή από τη διάσημη αυτή περιοχή της Γαλλίας.

Ας κατέβουμε λίγο νοτιότερα, προς τη μεριά του βορείου Ροδανού, όπου θα συναντήσουμε ένα άλλο λευκό του χειμώνα, το σπάνιο και ιδιοσυγκρασιακό Condrieu, που παράγεται από μια εξίσου σπάνια και ιδιότυπη ποικιλία, το Viognier. Διαλέξτε ένα καλό Condrieu λοιπόν και αφήστε το να σας κάνει παρέα τις κρύες νύχτες του Φλεβάρη. Viognier όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην Ροδανός. Δοκιμάστε το ομοποικιλιακό του Γεροβασιλείου και θα μείνετε εξίσου ευχαριστημένοι ή το Casillero del Diablo Viognier (φθηνότερη αλλά αξιοπρεπής πρόταση) και δεν θα χάσετε.

Τα παλαιωμένα Riesling (μεγαλύτερα των πέντε χρόνων) της Αλσατίας είναι λευκά κρασιά που μπορούν να καταναλωθούν με μεγάλη ευχαρίστηση μέσα στον προσεχή μήνα. Τα κρασιά αυτά είναι χρωματικά βαθιά, αρωματικά πολυσχιδή και πλούσια και γευστικά παχιά και ώριμα, ενίοτε δε λιπαρά.

Τα καλύτερα Sancerre μπορούν να διαδραματίσουν επίσης αυτόν τον ρόλο, ειδικά όσα ζυμώθηκαν και στη συνέχεια παλαίωσαν για μερικούς μήνες σε δρύινο βαρέλι. Το Sancerre La Bourgeoise, του Henri Bourgeois, δεν είναι μόνο εξαιρετικό στο είδος του είναι και εξαιρετικό ως προς την ικανότητά του να αναδεικνύει τις αστείρευτες χάρες της ποικιλίας από την οποία οινοποιείται, που δεν είναι άλλη από το Sauvignon Blanc.

Δεν θα μπορούσα να κλείσω αυτή τη σύντομη αναφορά στα λευκά του χειμώνα, χωρίς να κάνω μνεία στη σαμπάνια. Οποιαδήποτε παλαιωμένη σαμπάνια, που ηλικιακώς ξεπερνάει την πενταετία, είναι σε θέση να προσφέρει – καταχείμωνα ναι – μεγάλη απόλαυση σε όποιον έχει τη διάθεση να την ανοίξει.

Βουργουνδίες, Ροδανοί, παλαιωμένα Riesling και Sancerre, αλλά και ώριμοι, εκλεκτοί Καμπανίτες μπορούν να ταιριάξουν με τον άνυδρο χειμώνα μας. Ας αφήσουμε τουλάχιστον τον οίνο να ρέει άφθονος και απολαυστικός.

from: http://www.cypruswinepages.com/